Ποιοί είναι εναντίον του EastMed και χαροποιούν τον Ερντογάν

Δεν θύμωσε μόνο ο Ταγίπ Ερντογάν και οι «κλώνοι» του στην ισλαμική Τουρκία για την υπογραφή της συμφωνίας κατασκευής του αγωγού East Med, από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη και τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας και του Ισραήλ, Κυριάκο Μητσοτάκη και Μπενιαμίν Νετανιάχου.

Ενοχλήθηκαν και μερικοί οπαδοί της «όποιας λύσης» στην Κύπρο. Και ενοχλήθηκαν επειδή θεωρούν πως αποκλείεται η «μαμά» Τουρκία από το ενεργειακό παιγνίδι στην Ανατολική Μεσόγειο. Και αυτή, βεβαίως, δεν είναι η αλήθεια. Οι τρεις ηγέτες εννοούν ότι από τον αγωγό δεν θα αποκλειστεί καμία χώρα της περιοχής. Υπό ένα όρο: Το σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Ενοχλήθηκε και ο “πολίτης του κόσμου” κ. Αντώνιος Λιάκος, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος με την τοποθέτηση του εξευτέλισε και τον πρώην πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος ήταν κινητήριος μοχλός της τριμερούς με το Ισραήλ και την Κύπρο για να φτάσουμε στην υπογραφή την επομένη της Πρωτοχρονιάς.

Φοβάται ο εν λόγω κύριος, που συμμάζεψε ο κ. Τσίπρας για να …ανασυγκροτήσει το μαγαζί, ότι η ημέρα της υπογραφής του αγωγού East-Med θα αποδειχθεί μοιραία. Και σημειώνει: Πρέπει να απευχηθούμε την πραγματοποίησή του (εννοεί του αγωγού). Και γιατί ο κ. Λιάκος δεν τον θέλει τον αγωγό; Μα επειδή δεν συμμετέχει η κατοχική δύναμη Τουρκία. Ποιος έχασε τη ντροπή για να την βρει ο εν λόγω τύπος, ο οποίος ακούει τη λέξη Κύπρος και βγάζει …σπυράκια!

Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Υπάρχει η παραμικρή περίπτωση η σημερινή Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν να σταματήσει να απειλεί και να προκαλεί και να γίνει μία κανονική χώρα; Την απάντηση μπορεί να δώσει ο καθένας στη βάση των γεγονότων και των δεδομένων που έχουμε ενώπιον μας. Η κατοχική δύναμη, με δική της απόφαση και ευθύνη, έχει ανοικτά πολεμικά μέτωπα στο Κουρδιστάν, στη Συρία, στο Ιράκ (όπου και εκεί διατηρεί στρατεύματα κατοχής) και την Πέμπτη αποφάσισε να αναμειχθεί στρατιωτικά και στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης.

Η Τουρκία ασκεί μία εξαιρετικά επικίνδυνη πολιτική χωρίς να υπολογίζει κανένα.
Πρωτίστως δεν υπολογίζει την Ελλάδα και την Κύπρο τις οποίες απειλεί ευθέως με πόλεμο, και βεβαίως δεν δίνει την παραμικρή σημασία στις όποιες χλιαρές διαμαρτυρίες της απαξιωμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα κράτη-μέλη της οποίας πολιτεύονται στη βάση των κρατικών συμφερόντων και όχι των ευρωπαϊκών.

Αλλά η Τουρκία δεν μένει μόνο μέχρι εκεί. Απειλεί και το Ισραήλ, απειλεί και την Αίγυπτο, δύο χώρες που διατηρούν καλοκουρδισμένες πολεμικές μηχανές. Έχει ταχθεί εναντίον όλων. Χωρίς, δυστυχώς, καμία συνέπεια. Έχει αναδειχθεί στον απόλυτο ταραξία για την ευρύτερη περιοχή, και φοβάμαι ότι αυτή η στάση της μπορεί να προκαλέσει και ένα νέο πόλεμο.