Ποιοι είναι πίσω από την επίθεση στον Αντιναύαρχο Λυμπέρη

Σε κρίσιμες στιγμές για τον Eλληνισμό και με την τουρκική απειλή να κλιμακώνεται, οι θεσμοί των Ενόπλων Δυνάμεων δέχονται εγχώρια επίθεση. Διαβάσαμε έκπληκτοι ανώνυμο άρθρο στην εφημερίδα “Political”, το οποίο στρέφεται κατά του Αρχηγού του Στόλου Αντιναυάρχου Παναγιώτη Λυμπέρη. Μεταξύ άλλων τον κατηγορεί ότι επιδιώκει ένα «μικρό Ναυτικό» διότι εμφορείται από «αριστερές-αντιιμπεριαλιστικές» ιδεοληψίες, αποκρύπτει σειρά συμβάντων, δεν επιθυμεί την απόκτηση αμερικανικών πλοίων, διότι τρέφει “αντιαμερικανικά αισθήματα”, είναι “φιλοπόλεμος” για οικογενειακούς λόγους κ.λπ.

Το ανώνυμο του άρθρου είναι ενδεικτικό της αξιοπιστίας του. Οι λεπτομέρειες των κατηγοριών με ωθούν να υποψιάζομαι με θλίψη ότι προέρχονται από στρατιωτικούς και όχι από δημοσιογραφικούς κύκλους. Ο Παναγιώτης Λυμπέρης υπήρξε υφιστάμενός μου το 2003 όταν είχα τα καθήκοντα του Διοικητού Φρεγατών. Αν και δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τα τρέχοντα στις Ένοπλες Δυνάμεις (αποστρατεία μου το 2006), οφείλω να δηλώσω απερίφραστα ότι τον άριστο αυτόν Αξιωματικό που γνώρισα το 2003, θα ήθελε κάθε διοικητής να υπηρετεί στο επιτελείο του, ενώ η σεμνότητα, η οξυδέρκειά του και η ικανότητα στην πρόβλεψη και την λήψη αποφάσεων εγγυάτο ανάλογη απόδοσή του και ως Διοικητής.

Αισθάνθηκα υπερήφανος και δικαιωμένος το 2020 όταν κατά την διάρκεια των τουρκικών προκλήσεων, η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, σύσσωμη η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού και ο Στόλος, με τις μονάδες που διέθετε αντέδρασαν υποδειγματικά (στο πλαίσιο των πολιτικών κατευθύνσεων) και όπως κάθε Έλληνας ανέμενε. Δεδομένων των οικονομικών περιορισμών, το θέμα της Δομής των Ενόπλων Δυνάμεων και των εξοπλιστικών προτεραιοτήτων επιδέχεται πολλών θεμιτών προσεγγίσεων.

Το γεγονός ότι σε ανύποπτο χρόνο συνυπέγραψα κείμενο υπέρ των γαλλικών φρεγατών και κατά συγκεκριμένων που προσέφεραν οι ΗΠΑ, δεν με καθιστά αντιαμερικανό και δεν αλλοιώνει την πεποίθησή μου ότι το εθνικό συμφέρον επιτάσσει όπως η Ελλάς συντάσσεται, δίχως αστερίσκους, με την Δύση. Εάν επιπλέον προσφέρονται μεγάλα και ισχυρά πλοία 35 ετών από τις ΗΠΑ, δεν απαγορεύονται δεύτερες σκέψεις ως προς την στελέχωση, το λειτουργικό κόστος, τις απαιτήσεις υποδομών και το όφελος έως τον παροπλισμό τους. Σε κάθε δαπανηρή εξοπλιστική απόφαση πρέπει να πρυτανεύει το επιδιωκόμενο επιχειρησιακό αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου, σε συνδυασμό με το κόστος/όφελος σε ολόκληρο τον κύκλο ζωής της μονάδος ή συστήματος ή υλικού.

Θλιβερή και επιζήμια επίθεση

Θα ήταν αστείο αν δεν ήταν θλιβερό, να κατηγορείται ο Αρχηγός του Στόλου (ο καθ΄ ύλην αρμόδιος) ότι επιδιώκει μικρό Πολεμικό Ναυτικό! Το ψευδοδίλημμα “μικρά ή μεγάλα πλοία” προέρχεται από άγνοια ή δόλο. Ουδέν πλοίο δύναται να υποκαταστήσει έτερα διαφορετικού τύπου. Κάθε αξιόμαχο Πολεμικό Ναυτικό οφείλει να διαθέτει όλους τους τύπους πολεμικών πλοίων. Την αριθμητική σύνθεση αυτών υποδεικνύουν η φύση της απειλής, η γεωγραφία, η αποστολή του Πολεμικού Ναυτικού και οι οικονομικοί περιορισμοί.

Μία σύγκρουση σε θαλάσσια περιοχή επιχειρήσεων θα κριθεί καθοριστικά στις αεροναυτικές επιχειρήσεις. Η απόκτηση θαλασσίου ελέγχου αποτελεί προϋπόθεση για οιαδήποτε άλλη επιχείρηση όπως η αμφίβια, η αποβατική, η προστασία θαλασσίου εμπορίου κλπ. Σε διαφορετική περίπτωση οι εν λόγω επιχειρήσεις έχουν προδιαγεγραμμένο τραγικό τέλος. Η εν λόγω διαπίστωση θέτει και τις σχετικές εξοπλιστικές προτεραιότητες, κατά τις οποίες προηγούνται οι μονάδες κρούσεως (π.χ. αντικατάσταση φρεγατών άνω των 40 ετών, υποβρυχίων και πυραυλακάτων 50 ετών) και έπονται οι αμφίβιες ή άλλου τύπου μονάδες.

Τέλος η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη ανατρέπει δόγματα, τακτικές και παρωχημένες νοοτροπίες άλλων εποχών, απαιτώντας καινοτόμα σκέψη και έγκαιρη προσαρμογή, προς αποφυγήν δυσάρεστων εκπλήξεων όπως άλλωστε μαρτυρούν πολλά ιστορικά παραδείγματα. Θα πολεμήσουμε τον πόλεμο του αύριο και όχι του χθες.

Η ανώνυμη κακόβουλη επίθεση στον Αρχηγό του Στόλου, είναι πολλαπλώς επιζήμια και ειδικότερα κατά την χρονική αυτή στιγμή. Περνά δυστυχώς στο μυαλό όλων η δεύτερη σκέψη ότι σκοπός του άρθρου είναι να αποδομηθεί ο Αντιναύαρχος Παναγιώτης Λυμπέρης, εν όψει αποστρατείας του. Τυχόν μεθοδεύσεις αυτού του τύπου θα πρέπει να τύχουν της απαρέσκειας της πολιτικής ηγεσίας, της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και των ενώσεων αποστράτων.