Ποιοί παίζουν το παιγνίδι της κατοχικής δύναμης

Μα είναι πολιτικό σκηνικό αυτό; Είναι πολιτικό προσωπικό μίας σοβαρής χώρας; Παίζουν ζουρνά οι ισλαμιστές της Τουρκίας και χορεύουν οι πολιτικοί, αλλά και οι δημοσιογράφοι στην Κύπρο. Δεν ντρέπονται καθόλου πια;

Με την επαναφορά του ερωτήματος, αν χάθηκε η λύση στο Κραν Μοντανά της Ελβετίας, αποπροσανατολίστηκαν όλοι, αλληλοκατηγορούνται και παίζουν έτσι το παιγνίδι της κατοχικής δύναμης και του όποιου Μουσταφά Ακιντζί, που κινείται αριστοτεχνικά ως αριστερό…«εξτρέμ» της τουρκικής ομάδας κρούσης. Τον βάζουν μπροστά, λέει και πέντε μαλαγανιές, και γίνεται παινικός: στις ελεύθερες περιοχές και στην Αθήνα χειροκροτούν ως να βάζει γκολ ο ΑΠΟΕΛ ή η Ομόνοια, και όλα γίνονται όπως τα επιθυμεί η Άγκυρα.

Πρώτα απ’ όλα να ξεκαθαρίσουμε ότι όλη αυτή η ιστορία για τη λύση που χάθηκε στο Κραν Μοντανά είναι ένα τουρκικό εφεύρημα. Την πάτησαν πρώτα το ΑΚΕΛ και ο γενικός του γραμματέας, όταν πίστεψαν τον φιλότουρκο Νορβηγό, Έσπερ Άιντε, και στη συνέχεια παρουσιάστηκε ένα βρόμικο αφήγημα, το οποίο φεύγει και επανέρχεται όταν πρέπει να πιεστεί και να εκβιαστεί ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης.

Βεβαίως, ευθύνεται ο ίδιος που δεν ξεκαθαρίζει τα πράγματα. Και το χειρότερο είναι ότι δέχεται αυτή την επίθεση, που ιδιωτικά ο ίδιος χαρακτηρίζει άθλια «προδοσία», από ανθρώπους με τους οποίους σκέφτεται το ίδιο στο Κυπριακό: τους ακελικούς, που είναι συνέταιροί του στη φιλοτουρκική διευθέτηση της ρατσιστικής διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Απέναντί του βρίσκονται και «παράγοντες», με τους οποίους συνεργάστηκε εναντίον μας, από την εποχή της προεδρίας του ΔΗΣΥ.

Με λίγα λόγια, όλος ο συρφετός του 2004, του οποίου ηγήθηκε τότε στο δημοψήφισμα ο κ. Αναστασιάδης, τον καθυβρίζει και του προσάπτει μία τρομερή κατηγορία: ότι η λύση είχε σχεδόν επιτευχθεί στο Κραν Μοντανά και ο ίδιος την κλότσησε και την απέρριψε. Καλά να του κάνουν. Τα θέλει και τα παθαίνει…

Ατμόσφαιρα «πανηγυρική»

Εάν οι σημερινοί κατήγοροί του -και… χθεσινοί υποστηρικτές του- λένε την αλήθεια, τότε πρέπει να απολογηθεί στον κυπριακό λαό. Εάν είναι ψεύτες -όπως ο ίδιος υποστηρίζει ιδιωτικά- επίσης να το ανακοινώσει στον λαό. Διότι στο τέλος η σιωπή του μπορεί να σημαίνει και ενοχή. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι όλη τούτη η υπόθεση είναι ένα προπαγανδιστικό εργαλείο των Τούρκων. Θυμάμαι τότε στο Κραν Μοντανά, ότι το απόγευμα πριν την κατάρρευση, έπαιξε ένα απαίσιο παιγνίδι η μουσίτσα ο Άιντε. Ο εκπρόσωπός του, ο οποίος ζούσε σε ένα… παράλληλο σύμπαν, έδωσε σε φιλικούς δημοσιογράφους φωτοτυπία ενός κειμένου το οποίο υποτίθεται πως ήταν το τελικό ανακοινωθέν.

Δημιουργήθηκε μία ατμόσφαιρα «πανηγυρική» ότι η λύση έρχεται… Μόνο που δεν ήρθε ποτέ, διότι η Τουρκία απαιτούσε αυτό που αναφέρει η τελευταία ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών. Δεν δέχεται την κατάργηση των αναχρονιστικών εγγυήσεων, δεν δέχεται την αποχώρηση του κατοχικού στρατού, απορρίπτει και την κατάργηση των επεμβατικών δικαιωμάτων.

Είχαμε συζητήσει τότε τις πληροφορίες με μέλη της ελληνικής αντιπροσωπείας, η οποία συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις του Κραν Μοντανά, υπό την ηγεσία του τότε υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά, για τον οποίο υπογραμμίζω ότι έσωσε την Κύπρο. Ό,τι άλλο λέγεται είναι απέραντη βλακεία… Τα μέλη της ελληνικής αντιπροσωπείας κατηγορητικά απέρριψαν ότι βρεθήκαμε κοντά σε λύση. Αντίθετα, μας είχαν πει την αλήθεια, χωρίς μα και μου… Η Τουρκία επέμενε στις πάγιες θέσεις της και δεν δεχόταν τίποτα στα θέματα της ασφάλειας.

Πρόκειται για μία πολιτική απάτη. Και είναι λυπηρό ότι συμμετέχουν στο παιγνίδι αυτό, εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας, και Ελληνοκύπριοι πολιτικοί. Διότι δεν είναι μόνο το ΑΚΕΛ που άθελά(;), ελπίζω, γίνεται όχημα για την παρουσίαση αυτού του άθλιου ψέματος. Είναι και αρκετοί νεοφιλελεύθεροι του Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗΣΥ), που άλωσαν το κόμμα της «εθνικοφροσύνης» και το μετέτρεψαν σε ένα μείγμα οπαδών της «όποιας λύσης» και εθνικιστών, που ακόμα ονειρεύονται να παν στην… Πόλη!

Ο κ. Αναστασιάδης κατάφερε το αδιανόητο: Να «τρώει» ξύλο απ’ όλους. Διότι αποφεύγει να αδειάσει τους συνεταίρους του στο Κυπριακό, αλλά και για έναν άλλο λόγο: Οι υποθέσεις διαφθοράς αγγίζουν και τον ίδιο, όσο και να το αρνείται και να μην το παραδέχεται. Και δυστυχώς για τον Πρόεδρο της Κύπρου, η διαφθορά χρησιμοποιείται για να εκβιάζεται. Και είναι ένα θέμα που πρέπει να ξαναδεί όσο και να τον ενοχλεί. Διότι δεν μπορεί ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας να πάει σε καμία διαπραγμάτευση υπό εκβιασμό. Η κοινωνία στην Κύπρο έχει αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται. Η διαφθορά την ενοχλεί και λόγω αυτής ο πολιτικός κόσμος είναι απαξιωμένος στα μάτια των πολιτών.