Πως η Αθήνα πρέπει να παίξει το αμερικανικό χαρτί

Από προσωπική επαγγελματική εμπειρία γνωρίζω, χωρίς να χρειάζεται να επεκταθώ σε επεξηγήσεις, ότι οι ΗΠΑ είναι σε θέση να έχουν –τουλάχιστον όσο και εμείς– πλήρη γνώση τόσο για το στάδιο ετοιμότητας όσο και των δυνατοτήτων μας. Η διαπίστωση αυτή διευκρινίζω ότι δεν αφορά μόνο και αποκλειστικά στην Ελλάδα.

Εκτιμώ και έχω εδώ και δύο χρόνια προτείνει να λεχθεί καθαρά προς την Ουάσινγκτον –πίσω από τις κλειστές πόρτες, αλλά και δημόσια από το βήμα της Βουλής αν χρειασθεί– ότι εάν, παρ’ ελπίδα και έναντι κάθε λογικής, η γειτονική και σύμμαχος στο ΝΑΤΟ Τουρκία θελήσει να φερθεί παράλογα και έναντι της Ελλάδας, η Αθήνα θα είναι, εκτός των άλλων, αναγκασμένη να αντιδράσει.

Για λόγους εθνικής ασφάλειας να προβεί στην άμεση αναστολή του συνόλου των λειτουργιών των διευκολύνσεων (βάσεων και αδειών και εγκρίσεων πάσης μορφής και κατηγορίας) που παρέχει βάσει Συμφωνιών, για όσο διάστημα απαιτηθεί. Τούτο, διότι οι Συμφωνίες πρέπει να τηρούνται από όλες τις πλευρές. Αλλιώς, είναι ετεροβαρείς. Για όσους διστάζουν, είναι επιφυλακτικοί ή αντίθετα υπέρμετρα πρόθυμοι –διότι υπάρχουν και αυτοί– θα προέτρεπα να ξαναδιαβάσουν τις ομιλίες και τις επιστολές προς τις ΗΠΑ του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου.

Συνοψίζοντας και επαναφέροντας το παλαιότερο σκεπτικό μου, επιχειρηματολογώ ότι οι τουρκικές δραστηριότητες στο Αιγαίο θέτουν, ειδικά σήμερα, σε κίνδυνο και τα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ. Αυτή πρέπει να είναι κατά τη γνώμη μου και η βάση της σημερινής μας επιχειρηματολογίας στην Ουάσινγκτον. Το κατά πόσον θα γίνει αποδεκτή, έχει συνάφεια μόνο με τη δύναμη της δικής μας αυτοπεποίθησης, αποφασιστικότητας και πειστικότητας.

Το αμερικανικό χαρτί: σταθερός αλλά όχι δεδομένος εταίρος

Συνεπώς, ειδικά υπό τις σημερινές συνθήκες στη Μέση Ανατολή και τη Βόρειο Αφρική, η επανάληψη των δεσμεύσεων που περιλαμβάνονται στην Επιστολή Κίσσινγκερ (του 1976) διασφαλίζει τόσο την ειρήνη στο Αιγαίο όσο και τα συμφέροντα εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ. Αυτή θα έπρεπε να είναι μια σταθερή επιδίωξή μας κατά τις διμερείς συνομιλίες με την Ουάσινγκτον. Το είχα πει για την κυβέρνηση Τσίπρα, το επαναλαμβάνω για την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Με όση δύναμη μού επιβάλλει η γνώση των πραγμάτων, σθεναρά υποστηρίζω τη σημασία ενίσχυσης της υπό όρους ενίσχυσης της αμυντικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ. Η Ελλάδα αποτελεί σταθερό, πολύτιμο και αναντικατάστατο σύμμαχο και ως προς τη Σούδα και ως προς τη συμμαχική συμπεριφορά της. Όχι, όμως, δεδομένο, με οποιουσδήποτε όρους και πολιτικούς αυτοματισμούς. Ειδικά σε μια περιοχή και σε μια φάση της ιστορίας, όπου η εκδήλωση της απειλής από κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ εναντίον της Ελλάδας είναι σοβαρή, υπαρκτή και καθημερινή.

Υπογραμμίζω, επίσης, ότι η διαπραγματευτική μας δύναμη θα ενισχυθεί, το οποίο σημαίνει ότι μπορούμε να επιτύχουμε περισσότερα ανταλλάγματα ακόμη και στην κατάσταση που σήμερα βρισκόμαστε. Δεν θα αποδυναμωθεί αν η σχετικές αποφάσεις για ενίσχυση της αμυντικής συνεργασίας ληφθούν με τη σύμφωνη γνώμη και όχι τον παραγκωνισμό της Βουλής, όπως δυστυχώς φοβούνται διαχρονικά οι κυβερνήσεις της Ελλάδος. Ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο στους προσεκτικούς παρατηρητές στην Αθήνα. Η σημασία των ναυτικών διευκολύνσεων στη Σούδα είναι κορυφαία.