Πώς μπορεί να ανασχεθεί η πάγια τουρκική επιθετικότητα

Επιθέσεις με Navtex, ναυτικές ασκήσεις και απειλές συνθέτουν το σκηνικό, το οποίο στήνει η Τουρκία από το Αιγαίο μέχρι και την Ανατολική Μεσόγειο. Αυτή η πρακτική, διαχρονική και επαναλαμβανόμενη, δείχνει τις προθέσεις της Άγκυρας, που παραμένει σε επιθετική διάταξη έναντι της Ελλάδος και της Κύπρου. Ταυτόχρονα, προδιαγράφει εν πολλοίς το κλίμα που θα κυριαρχήσει τους επόμενους μήνες στην περιοχή.

Με τη Navtex 0121/19 η Άγκυρα δέσμευσε για την περασμένη Τρίτη, περιοχές κοντά στο Καστελόριζο για ασκήσεις με πραγματικά πυρά, ενώ παράλληλα με τη Navtex 0117/19 δεσμεύεται επίσης περιοχή νοτιοανατολικά της Κύπρου. Αυτή η Navtex, επικαλύπτει θαλάσσια τεμάχια κοντά στη γεώτρηση της Εxxon Mobil, στο τεμάχιο 10 της κυπριακής ΑΟΖ, για πραγματοποίηση άσκησης με πραγματικά πυρά.

Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών έχει προαναγγείλει πως τις επόμενες μέρες φτάνει το νέο γεωτρύπανο της Τουρκίας και θα ξεκινήσει γεώτρηση στην τουρκική ΑΟΖ και σε περιοχές, στις οποίες «αδειοδοτήθηκε» η Τουρκία από ψευδοκράτος. Δηλαδή, στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου. Είναι δε χαρακτηριστική η αναφορά Τσαβούσογλου πως «η γεώτρηση θα ξεκινήσει όποιος και να πει, ό,τι και να πει». Δεν ιδρώνει, κοντολογίς, το αυτί της κατοχικής δύναμης, που είναι συνηθισμένη να ποδοπατεί το Διεθνές Δίκαιο, βάφοντάς το με αίμα.

Μέχρι που μπορούν να φθάσουν οι τουρκικές προκλήσεις; Πόσο θα τεντώσει το σχοινί; Θα επιχειρήσει να κάνει το βήμα παραπάνω και να κόψει το σχοινί; Είναι προφανές πως η Τουρκία παρουσιάζεται αποφασισμένη να προχωρήσει σε κινήσεις επιβολής τετελεσμένων στην περιοχή. Αυτή η προσπάθεια συνδέεται με το γεγονός ότι το καθεστώς Ερντογάν αντιλαμβάνεται πως εάν δεν αποτελέσει μέρος στο παιχνίδι των ενεργειακών εξελίξεων, τότε θα χάσει το τρένο της στρατηγικής αναβάθμισής της στην Ανατολική Μεσόγειο. Θα τελειώσει, εν πολλοίς, το όραμα Ερντογάν για ανάδειξη της Τουρκίας σε περιφερειακή δύναμη.

Δημιουργία σκηνικού αποσταθεροποίησης

Οι κινήσεις της Τουρκίας στοχεύουν στη δημιουργία σκηνικού αποσταθεροποίησης για να μπορέσει να εμπλακεί στο ενεργειακό παιχνίδι. Μόνο αυτό το εργαλείο έμαθε η Άγκυρα να χρησιμοποιεί, για να προωθεί τις επιδιώξεις της. Είναι σαφές πως η πλειοψηφία των χωρών της περιοχής δεν θέλουν την Τουρκία στους ενεργειακούς σχεδιασμούς, επειδή δεν της έχουν εμπιστοσύνη. Δεν τη θέλουν, επειδή για την Τουρκία η συνεργασία σημαίνει υποταγή των άλλων στις δικές της επιδιώξεις.

Το ζητούμενο είναι, σε αυτή τη φάση, να περιορισθούν οι τουρκικές προκλήσεις. Οι προκλητικές της ενέργειες δεν αφορούν και δεν επηρεάζουν μόνο την Ελλάδα και την Κύπρο. Επηρεάζουν και όσες χώρες δραστηριοποιούνται στην περιοχή. Συνεπώς, χρειάζεται ένα μέτωπο, που θα σταθεί απέναντι από την Τουρκία. Υπάρχουν προδήλως διαφορετικά συμφέροντα των χωρών της περιοχής, αλλά και κρατών, εταιρείες των οποίων δραστηριοποιούνται στην κυπριακή ΑΟΖ. Υπάρχουν, όμως και κοινά συμφέροντα, τα οποία πρέπει να αξιοποιηθούν αναδεικνύοντας τους κοινούς στόχους, τις κοινές επιδιώξεις.