Πώς θα εμπλακεί η Γαλλία σε ελληνοτουρκική σύρραξη

Από γεωστρατηγική άποψη, η Γαλλία είναι παγκόσμια δύναμη με συμφέροντα σχεδόν σε όλη την υφήλιο. Παρ’ όλα αυτά, ο Ερντογάν την έχει επανειλημμένως απειλήσει φραστικά, αλλά και πρακτικά με το γνωστό ναυτικό επεισόδιο ανοικτά της Λιβύης. Οι γαλλο-τουρκικές σχέσεις εμφανίζουν μεγάλες διακυμάνσεις. Από την ανοικτή εχθρότητα μεταπίπτουν σε αναζήτηση μία κάποιας συνεννόησης, με αποτέλεσμα να χαρακτηρίζονται από μεγάλη ρευστότητα. Στην πραγματικότητα, τα στρατηγικά συμφέροντα των δύο χωρών συγκρούονται. Το Παρίσι θεωρεί αδιανόητο η Τουρκία να ελέγχει την Ανατολική Μεσόγειος ως δεσπόζουσα δύναμη.

Η Γαλλία είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας και μετά τις ΗΠΑ και την Τουρκία διατηρεί τις μεγαλύτερες ένοπλες δυνάμεις στο ΝΑΤΟ. Διαθέτει τον έκτο πολεμικό στόλο παγκοσμίως και πυρηνικά όπλα όλων των επιπέδων και στους τρεις κλάδους. Όπως προαναφέραμε, τα γαλλικά συμφέροντα στην Μεσόγειο είναι αντίθετα με εκείνα της Άγκυρας. Στη σύγχρονη ιστορία, άλλωστε, οι δύο χώρες, πάλαι ποτέ αυτοκρατορίες, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων υπήρξαν αντίπαλοι.

Είναι για όλους αυτούς τους λόγους που η Γαλλία συγκλίνει με την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία. Κορυφαία στιγμή είναι η συμφωνία με τη Λευκωσία για παροχή διευκολύνσεων στο γαλλικό Ναυτικό, αλλά κυρίως η υπογραφή του Συμφώνου Αμυντικής Συνδρομής με την Αθήνα, παράλληλα με τη συμφωνία για αγορά των φρεγατών Belharra, σε συνέχεια της αγορά των μαχητικών Rafale. Με το Σύμφωνο, συγκροτείται μία στρατιωτική συμμαχία, η οποία εκ των πραγμάτων επηρεάζει σημαντικότατα την ισορροπία στο ελληνοτουρκικό μέτωπο.

Οι γαλλικές ένοπλες δυνάμεις

Το μεγάλο πλεονέκτημα της Γαλλίας είναι ο στόλος της, στολίδι του οποίου είναι το πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle. Επίσης διαθέτει τρία ελικοπτεροφόρα, τέσσερα πυρηνικά υποβρύχια, έξι συμβατικά υποβρύχια, έντεκα αντιτορπιλικά και έντεκα φρεγάτες. Οι υπερπόντιες υποχρεώσεις της Γαλλίας υποχρεώνουν μέρος του στόλου της να βρίσκεται εκτός Μεσογείου για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Η δύναμη κρούσης του Charles de Gaulle κινείται μεταξύ Μεσογείου και Ειρηνικού για να συμμετάσχει σε κοινές ασκήσεις με Δυτικούς, αλλά και με το ινδικό Ναυτικό. Ας σημειωθεί ότι οι γαλλο-ινδικές σχέσεις είναι θερμές και συνεχώς γίνονται στενότερες.

Η γαλλική αεροπορία είναι επίσης ισχυρή με 120 Mirage 2000 και πάνω από 100 Rafale (42 Rafale είναι στην υπηρεσία του γαλλικού ναυτικού). Το πλεονέκτημά της είναι ο μεγάλος αριθμός μεταγωγικών αεροσκαφών και ιπταμένων τάνκερ. Ο στρατός ξηράς, παρ’ όλο που είναι σχετικά μικρός (110.000 προσωπικό και 400 άρματα), αποτελείται από άριστα εκπαιδευμένους επαγγελματίες, οι οποίοι έχουν πολεμική εμπειρία σε διάφορες γωνιές του πλανήτη τα τελευταία χρόνια. Αιχμή του δόρατος είναι οι δυνάμεις πεζοναυτών, η Λεγεώνα των Ξένων και οι αλεξιπτωτιστές.

Με το Σύμφωνο Αμυντικής Συνδρομής, στην περίπτωση ελληνοτουρκικής σύρραξης, η Γαλλία έχει αναλάβει την υποχρέωση να εμπλακεί στρατιωτικά στο πλευρό της Ελλάδας. Προφανώς, όπως κάθε κράτος, η Γαλλία αντιμετωπίζει με μεγάλη προσοχή και επιφύλαξη την εμπλοκή της σε πόλεμο. Από την άλλη πλευρά, έχει συνείδηση πως θα ήταν μεγάλο πλήγμα για το κύρος της εάν άφηνε την Τουρκία να κυριαρχήσει στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι είναι το δικό τους εθνικό συμφέρον που ωθεί τους Γάλλους να εμπλακούν κατά της Τουρκίας κι όχι μία υποχρέωση που ανέλαβαν για να πουλήσουν φρεγάτες.

Η Γαλλία κατά Τουρκίας

Τί σημαίνει πρακτικά, όμως, γαλλική στρατιωτική εμπλοκή στο ελληνοτουρκικό μέτωπο; Τα γαλλικά μαχητικά μπορούν να φτάσουν στο Αιγαίο σε μικρό χρονικό διάστημα με πλήρη φόρτο μάχης ανεφοδιαζόμενα εν πτήσει. Αυτά μπορούν να πλήξουν τουρκικούς στόχους είτε με βλήματα μακρού πλήγματος (π.χ. SCALP) είτε με άλλα όπλα, αναλόγως της φύσης της στόχου που θα κληθούν να πλήξουν (π.χ. πλοία με Exocet). Μετά την πρώτη αποστολή τους τα αεροσκάφη αυτά μπορούν να προσγειωθούν σε ελληνικά αεροδρόμια, όπου εδρεύουν ελληνικά Rafale για ανεφοδιασμό, ή για μακρότερη παραμονή και άλλες αποστολές.

Το γαλλικό Ναυτικό αν δεν έχει ήδη μονάδες ανεπτυγμένες στην ευρύτερη περιοχή, θα χρειαστεί κάποιο χρόνο για να φτάσει στην περιοχή, αλλά μπορεί να αρχίσει επιχειρήσεις εστιάζοντας στα ανοικτά της Λιβύης, όπου το τουρκικό Ναυτικό διατηρεί μονάδες. Μία τέτοια επέμβαση, που αφορά και πιο άμεσα τα γαλλικά συμφέροντα, θα διέκοπτε τις μετακινήσεις τουρκικών στρατευμάτων και μισθοφόρων από την Τουρκία προς τη Λιβύη και αντιστρόφως και κατ’ αυτόν τον τρόπο θα απομόνωνε τις όποιες τουρκικές δυνάμεις θα βρίσκονται στη Λιβύη. Αν μάλιστα το Charles de Gaulle βρίσκεται στη Μεσόγειο, τότε η μοίρα των Rafale του αεροπλανοφόρου μπορεί επίσης να πλήξει τουρκικούς ναυτικούς στόχους.

Η αποστολή γαλλικών χερσαίων δυνάμεων δεν πρέπει να αναμένεται, αν και μπορεί να γίνει σε μικρή κλίμακα, καθώς τα συστήματα, οχήματα και άλλα μέσα δεν είναι συμβατά με τα ελληνικά. Οι δύο στρατοί, εξάλλου, έχουν παρελθόν περιορισμένων συνασκήσεων. Θεωρητικά μια άμεση γαλλική επέμβαση κατά της Τουρκίας μπορεί να επιφέρει ένα πολύ σύντομο τέλος σε ελληνοτουρκική σύρραξη και να εκμηδενίσει το όποιο πλεονέκτημα έχουν σήμερα οι Τούρκοι.

Γαλλική στήριξη

Όπως προαναφέραμε, η Γαλλία ναι μεν έχει συμβατική υποχρέωση να εμπλακεί στο πλευρό της Ελλάδας, αλλά δεν θα το πράξει για λόγους φιλελληνισμού, αλλά για να εξουδετερώσει τον γεωστρατηγικό ανταγωνιστή της στην Ανατολική Μεσόγειο, που είναι η Τουρκία. Για να εδραιώσει, όμως, η Γαλλία δεσπόζουσα πολιτική και στρατιωτική παρουσία στην γεωπολιτικά κρίσιμη αυτή θάλασσα έχει ανάγκη την Ελλάδα και την Κύπρο.

Η Γαλλία μπορεί να εμπλακεί σε μία ελληνοτουρκική σύρραξη όχι μόνο με την αποστολή μαχητικών και ναυτικών μονάδων στην “πρώτη γραμμή”. Μπορεί επίσης να εμποδίσει με παρεμβολή δικών της ναυτικών μονάδων επιθετικές κινήσεις του τουρκικού στόλου. Σε μία τέτοια περίπτωση, όμως, υπάρχει το ενδεχόμενο οι Τούρκοι να πλήξουν γαλλικό πλοίο. Ο πύραυλος, εξάλλου, δεν ξεχωρίζει ποιο πλοίο είναι εχθρικό αν δύο πλέουν κοντά. Ακόμα κι αν η Άγκυρα επικαλεστεί ατύχημα, θα είναι δύσκολο για το Παρίσι να μην αντιδράσει.

Η Γαλλία μπορεί επίσης να βοηθήσει την Ελλάδα με την παροχή κρίσιμων στρατιωτικών πληροφοριών στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, τις οποίες οι Γάλλοι συλλέγουν με τα προηγμένα ηλεκτρονικά τους μέσα και τους δορυφόρους τους. Επιπλέον, μπορεί να δανείσει μαχητικά αεροσκάφη που ήδη έχει η ελληνική Πολεμική Αεροπορία (Mirage 2000 και Rafale), να εξασφαλίσει εναέριο ανεφοδιασμό, να προβεί σε ηλεκτρονικά αντίμετρα, ειδικότερα τύφλωση των τουρκικών ραντάρ, καθώς και σάρωση με σόναρ θαλασσίων περιοχών για εντοπισμό τουρκικών υποβρυχίων. Τέλος, κρίσιμο είναι να εξασφαλίσουν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις τον ανεφοδιασμό τους σε πυρομαχικά και όπλα γαλλικής κατασκευής που υπάρχουν ήδη στο ελληνικό οπλοστάσιο. Αυτά βέβαια δεν θα είναι τσάμπα, αλλά οι πόλεμοι είναι δαπανηροί.

Τέλος, θεωρείται δεδομένο πως η Ελλάδα θα έχει πλήρη διπλωματική υποστήριξη από τη Γαλλία και στην ΕΕ και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Το σημαντικότερο, όμως, είναι η υπογραφή του Συμφώνου Αμυντικής Συνδρομής, το οποίο είναι αρκούντως δεσμευτικό σε ό,τι αφορά την γαλλική στρατιωτική εμπλοκή σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύρραξης. Το εν λόγω Σύμφωνο πολλαπλασιάζει την αξιοπιστία της ελληνικής αποτρεπτικής στρατηγικής και κατ’ αυτόν τον τρόπο περιορίζει τις πιθανότητες σύρραξης.