Πράσινη κάρτα στον τουρκικό επεκτατισμό από την ΕΕ

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει η μελάνη της έκθεσης συμπερασμάτων της Ευρωπαϊκής Συνόδου, για τα οποία μάλιστα διατυπώθηκαν υποκριτικά απόψεις περί δήθεν σοβαρού ευρωπαϊκού ελέγχου στην τουρκική επιθετικότητα, και στις 30 Μαρτίου συνεδριάζοντας το Συμβούλιο Ασφαλείας υπό τον Ερντογάν για μια ακόμα φορά υιοθέτησε και διατύπωσε τον τουρκικό επεκτατισμό, τις πιο σκληρές και επικίνδυνες  θέσεις σε βάρος του Ελληνισμού.

Μεταξύ άλλων, παραποιώντας με προκλητικό τρόπο την πραγματικότητα κατηγόρησε την Ελλάδα ότι δήθεν κλιμακώνει την επιθετικότητα της σε βάρος της Τουρκίας (!!!), καλώντας την να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο. Επιπλέον, δήλωσε ότι ο τουρκικός στρατός είναι έτοιμος να προασπίσει τη τουρκική κυριαρχία στα ηπειρωτικά εδάφη και νησιά.

Δήλωσε ότι θα προασπίσει τα δικαιώματα των Τούρκων “πατριωτών” στη Θράκη, Ρόδο και Καστελόριζο, που παραβιάζονται βάναυσα από την Ελλάδα (!!!), ότι η Τουρκία, είναι έτοιμη να αναστείλει όλες τις συνθήκες και συμβάσεις που αφορούν την ίδια, αν η Ελλάδα δεν δεσμευτεί εγγράφως ότι θα σεβαστεί την εφαρμογή τους κατά τις προσεχείς διαπραγματεύσεις. Τέλος ότι η μόνη λύση για τη Κύπρο είναι δύο ισότιμα και ανεξάρτητα κράτη.

Σύνοδος Κορυφής ΕΕ

Και όλα αυτά, μια εβδομάδα μετά τη Σύνοδο Κορυφής, λίγες μέρες πριν την επίσκεψη στην Άγκυρα των προέδρων του Ευρωπαικού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ και της Ευρωπαικής Επιτροπής Ούρσουλα Φον Ντερλάιερ.

Και οι δυο, σημειωτέον, περίπου είκοσι μέρες πριν, όταν είχαν τηλεφωνική επαφή με τον Ερντογάν, είχαν δηλώσει ότι δεν είναι ώριμη η συνάντηση αυτή (!!!), τρεις εβδομάδες πριν την πραγματοποίηση της άτυπης πενταμερούς διάσκεψης για τη Γενεύη και λίγες μέρες πριν την προαναγγελθείσα επίσκεψη Δένδια στην Άγκυρα για διμερείς επαφές με τον ομόλογο του Τσαβούσογλου.

Από τις ανακοινώσεις του πανίσχυρου για το τουρκικό σύστημα εξουσίας Συμβουλίου Ασφαλείας πιστοποιείται με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο η νέο-οθωμανική ατζέντα σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου.

Νεο-οθωμανική ατζέντα

Σε αυτήν περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων: Πρώτον ο στόχος της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου, όπως καταδεικνύουν οι θρασύτατες τουρκικές ενέργειες έκδοσης παράνομων NAVTEXT για τουρκικές ασκήσεις, αντί NAVTEXT σε κάθε ελληνική εκπαιδευτική στρατιωτική δραστηριότητα στο Αιγαίου και φυσικά η συνεχής παραβιάσεις και υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά.

Δεύτερον, η αξιοποίηση των μουσουλμανικών θυλάκων, που βαπτίζονται παρανόμως τουρκική μειονότητα, τόσο στη Θράκη όσο και σε νησιά του Αιγαίου. Αυτό φωτογραφίζει την τουρκική στρατηγική για ρευστοποίηση των συνόρων μέσω της ενίσχυσης των μεταναστευτικών μουσουλμανικών ρευμάτων, ιδιαίτερα στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

Πρόκειται για μέγιστο εθνικό κίνδυνο, ο οποίος φαίνεται ότι ακόμα δεν έχε γίνει κατανοητός από το ελληνικό σύστημα εξουσίας, το οποίο προκειμένου να αξιοποιήσει εθελόδουλα τα “δηλητηριώδη” ευρωπαϊκά κονδύλια για το θέμα αυτό, στήνει μεγάλες μουσουλμανικές “πόλεις” πάνω στα νησιά με προφανή τον κίνδυνο αλλοίωσης του πληθυσμού μακροπρόθεσμα και των κινδύνων εθνικής ασφαλείας.

Συνεπώς χρειάζεται άμεση αλλαγή της ελληνικής πολιτικής για το θέμα αυτό, που πρέπει να περιλαμβάνει την αποσυμφόρηση των νησιών, την ισχυρότερη φύλαξη των συνόρων και την επιθετική πολιτική εντός της ΕΕ για αλλαγή της κατάπτυστης συμφωνίας του Δουβλίνο ΙΙ, αλλά και των γερμανικών μεθοδεύσεων για το θέμα αυτό.

Ανατολική Μεσόγειος

Τρίτον, η υποκλοπή μεγάλων τμημάτων της ΑΟΖ της Ελλάδος και της Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο με εργαλείο το παράνομο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο. Η προσεχής επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στη Λιβύη, χωρίς οποιαδήποτε αναφορά περί κατάργησης αυτού του παράνομου μνημονίου, από τη σημερινή λιβυκή ηγεσία, όχι μόνο δεν προδικάζει οτιδήποτε θετικό, αλλά μπορεί να αποτελέσει και εργαλείο νομιμοποίησης ως τετελεσμένης αυτής της παράνομης πράξης της Λιβύης σε βάρος της χώρας μας.

Τέταρτον, η τελική λύση του Κυπριακού με πλήρη νομιμοποίηση της τουρκικής κατοχής μέσω της δημιουργίας ανεξάρτητου τουρκο-κυπριακού κράτους, υποτελούς δορυφόρου της Άγκυρας μέσω του οποίου θα επιχειρηθεί η υφαρπαγή των θαλάσσιων εκτάσεων και του πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου. Κανείς δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια του μπροστά σε αυτήν την άμεση και δομική τουρκική απειλή.

Προκύπτουν δε εξ αυτών τρεις οδυνηρές διαπιστώσεις: Ο γκρίζος λύκος παραμένει αμετανόητα επιθετικός και μεθοδικός, δρώντας εις βάρος της Ελλάδος, μακροπρόθεσμα σε όλα τα επίπεδα (υβριδικό, ψυχολογικό, στρατιωτικό και διπλωματικό). Είναι όλως ενδεικτικό ότι ανήμερα της επετείου των διακοσίων χρόνων από την Επανάσταση του 1821, υπήρξαν δηλώσεις του προέδρου των Γκρίζων Λύκων, Μπακχτσελί, συνεταίρου του Ερντογάν στην εξουσία, ο οποίος δήλωσε ότι «Οι Έλληνες θα πληρώσουν το αίμα για το 1821, όπου τότε υπήρξε γενοκτονία των Τούρκων».

Η Ε.Ε. υπό την εμφανή οικονομική ηγεμονία της Γερμανίας, όχι μόνο δεν έχει σκοπό να προστατέψει δύο μέλη της από την Τουρκική επιθετικότητα, αλλά αντίθετα παρέχει πράσινη κάρτα στην Άγκυρα μετατρέποντας τις κυρώσεις σε θετική ατζέντα.

Δεν πρέπει να διαφεύγει από κανέναν ότι πίσω από τις προφανείς αιτίες αυτής της φιλότουρκης στάσης, που είναι συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα διαφόρων ευρωπαϊκών χωρών, υποκρύπτονται και οι αφανείς γεωπολιτικές επιδιώξεις της Γερμανίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, όπου ανάδοχός της έχει χρισθεί από αυτήν η Τουρκία διαχρονικά.

Εθνική στρατηγική

Η ελληνική πολιτικο-οκονομική ελίτ συμπεριλαμβανομένης της μεγάλης πλειοψηφίας της ελλιποβαρούς ελληνικής διανόησης, ποτισμένη από το φοβικό σύνδρομο και την πλήρη εξάρτηση στους ανύπαρκτους προβαλλόμενους ως “προστάτες” μας, δεν μπορεί, παρά τον ξεκάθαρο τουρκικό σχεδιασμό, να καταστρώσει μια συνεκτική εθνική στρατηγική αποτροπής στις σημερινές ρευστέςπαγκόσμιες γεωπολιτικές εξελίξεις.

Οι εξελίξεις αυτές απαιτούν ενεργητική πολύπλευρη εξωτερική πολιτική και παράλληλα ισχυρή ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων με βάση τα αμιγώς εθνικά συμφέροντα αποτροπής και όχι αυτά των υποτιθέμενων και ανύπαρκτων “προστατών” μας. Προκαλεί εντύπωση και ιδιαίτερη ανησυχία ότι η χώρα κωφεύει έως σήμερα να υλοποιήσει την προσφερόμενη ισχυρή και ισότιμη στρατιωτική ανησυχία με τη Γαλλία που θα διασφάλιζε επαρκώς τα εθνικά μας συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή.

Έτσι, βλέπουμε να κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο οι υποτιθέμενες “ρεαλιστικές” και συμβιβαστικές φωνές, που στο προβαλλόμενο από αυτούς δίλημμα του πολέμου ή της ειρήνης, επιχειρηματολογούν υπέρ της υποχώρησης και του συμβιβασμού της Ελλάδος έναντι των παράνομων τουρκικών απαιτήσεων. Έμμεσα όμως αυτό θα οδηγήσει στην εκχώρηση των αρχών του Διεθνούς Δικαίου και στην υποταγή στο “δίκαιο” του εμφανιζομένου ως ισχυρότερου.

Κάτι τέτοιο όμως, διακόσια χρόνια από την Επανάσταση του 1821,πέραν του ότι αντιστρατεύεται πλήρως τους στόχους αυτής, θα θέσει τις βάσεις της εξαφάνισής μας ως ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους και της μετατροπής της χώρας σε δορυφόρο της τουρκικής επιθετικότητας.