“Εξωγήινες” δυνάμεις σε επιθετική διάταξη στην Ανατολική Μεσόγειο

Οι δυτικές δυνάμεις, Ηνωμένες Πολιτείες και ΝΑΤΟ, που μέχρι πρόσφατα ήταν σε παρατεταμένο κώμα, είναι οι κερδισμένοι από τον πόλεμο στην Ουκρανία, που προκάλεσε η εισβολή του Πούτιν. Στους κερδισμένους, λόγω και των θορυβωδών πρωτοβουλιών της και η κατοχική Τουρκία, την οποία ΗΠΑ και ΕΕ ξεπλένουν καθημερινά. Οι ΗΠΑ και ο… ασταμάτητος πρόεδρος Μπάιντεν επανήλθαν δυναμικά στην περιοχή με γεωπολιτικά και οικονομικά πλάνα.

Την ίδια ώρα, η Ευρωπαϊκή Ένωση, επιβεβαιώνοντας την αδυναμία της να δράσει και να λειτουργήσει συλλογικά, έπεσε στις αγκαλιές των ΗΠΑ. Αφέθηκε στους Αμερικανούς για τα μεγάλα και σημαντικά, αλλά και για να απεξαρτηθεί ενεργειακά από τη Ρωσία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση προανάγγελλε την αμυντική αυτονομία, που επιβαλλόταν και μετά τις εξελίξεις και στην Ουκρανία.

Αυτός ο στόχος έμεινε στα μισά και στις βαρύγδουπες εξαγγελίες. Η «Στρατηγική Πυξίδα», που υιοθετήθηκε τη Δευτέρα, 21 Μαρτίου από τους υπουργούς Εξωτερικών της ΕΕ, επιβεβαιώνει πως η Ένωση είναι συμπληρωματική δύναμη του ΝΑΤΟ. Αυτό δεν συνάγεται, αλλά καταγράφεται με σαφήνεια στο έγγραφο, που υιοθετήθηκε.

Ο Πούτιν και οι… άκαπνοι των Βρυξελλών έχουν νεκραναστήσει το ΝΑΤΟ και επανέφεραν δυναμικά τις ΗΠΑ στην περιοχή. Βεβαίως, ο πόλεμος στην Ουκρανία οδηγεί και στην ανάγκη για ενίσχυση των αμυντικών κονδυλίων σε κράτη-μέλη. Όπως τα έλεγε, δηλαδή, και ο Τραμπ, που υποστήριζε πως οι Αμερικανοί δεν θα πληρώνουν για την άμυνα των Ευρωπαίων. Και παρακολουθήσαμε τη Γερμανία να εξαγγέλλει εξοπλισμούς μαμούθ. Μια κίνηση που γίνεται για πρώτη φορά από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και εντεύθεν.

Απειλές από… “εξωγήινες” δυνάμεις

Το έγγραφο της «Στρατηγικής Πυξίδας» της ΕΕ, η νατοποίηση της ευρωπαϊκής άμυνας, ασφαλώς και επηρεάζει την Κυπριακή Δημοκρατία, που είχε προτάξει το αφήγημα για αυτόνομη ευρωπαϊκή άμυνα, επενδύοντας προφανώς στην έμπρακτη αλληλεγγύη των εταίρων μας. Στο έγγραφο, «φωτογραφίζονται» και οι απειλούμενες χώρες στην Ανατολική Μεσόγειο (Κύπρος και Ελλάδα), όπως και ο τραμπούκος της γειτονιάς, η κατοχική Τουρκία. Δεν κατονομάζεται η κατοχική Τουρκία, για να μην ενοχληθεί, τώρα μάλιστα που μεσολαβεί μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, φιλοξενώντας συναντήσεις.

Το κυπριακό και το ελλαδικό αίτημα να κατονομαστεί η απειλή απορρίφθηκε από την πλειοψηφία των κρατών-μελών. Θεωρούν προφανώς ότι οι απειλές εκτοξεύονται από εξωγήινους. Όχι, πάντως, από την κατοχική Τουρκία, η οποία —όπως συνηθίζει— αντέδρασε, και για την όποια έμμεση αναφορά πιθανόν να την αφορά. Έτσι για να κατσαδιάζει τις Βρυξέλλες και να τις έχει στην πρίζα.

Βέβαια η υιοθέτηση του κειμένου βαρύνει τη Λευκωσία, όπως και την Αθήνα. Κυρίως όμως την κυπριακή κυβέρνηση, που δεν επέμεινε οι απειλές και οι επιθετικές κινήσεις να έχουν ονοματεπώνυμο. Πρόκειται, βέβαια, για τη νέα «ρεάλ πολιτίκ», η οποία χαμηλώνει τον πήχη και αφήνει τους άλλους να ποδοπατήσουν αιτήματα.

Ο εχθρός για τις δυτικές δυνάμεις

Για την ιστορία στο έγγραφο αναφέρεται το εξής σε σχέση με την Ανατολική Μεσόγειο: «… οι εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο παραμένουν, λόγω προκλήσεων, μονομερών ενεργειών κατά των κρατών μελών της ΕΕ, παραβίασης κυριαρχικών δικαιωμάτων κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, καθώς και της εργαλειοποίησης της παράνομης μετανάστευσης, και έχουν τη δυνατότητα να κλιμακωθούν. Η διασφάλιση ενός σταθερού και ασφαλούς περιβάλλοντος καθώς και μιας σχέσης συνεργασίας και αμοιβαία επωφελούς, σύμφωνα με την αρχή των σχέσεων καλής γειτονίας, είναι το συμφέρον τόσο της ΕΕ όσο και της Τουρκίας».

Μια θετική αναφορά στο έγγραφο είναι η συμπερίληψη του άρθρου 42, παράγραφος 7 της Συνθήκης της ΕΕ για τη «ρήτρα αμοιβαίας άμυνας». Αυτή η καταγραφή δεν έγινε προφανώς με τη σκέψη στην Κύπρο ή την Ελλάδα, αλλά στις γειτνιάζουσες με Ουκρανία και Ρωσία χώρες. Είναι, όμως, μια ρήτρα, που μπορεί το κάθε κράτος-μέλος να την επικαλεστεί.

Θα μπορούσε να φανταστεί κανείς σε ευρωπαϊκό έγγραφο να γίνεται αναφορά στον πόλεμο, που βρίσκεται σε εξέλιξη και να μην γινόταν αναφορά ούτε στην Ουκρανία, πρωτίστως, ούτε και στη Ρωσία που εισβάλλει; Αυτό δεν θα γινόταν ποτέ. Γιατί η Ρωσία έχει καθοριστεί ως ο εχθρός. Η Τουρκία αποτελεί σύμμαχο για τις δυτικές δυνάμεις και η Ελλάδα και η Κύπρος μονίμως συρόμενες από τις εξελίξεις.