“Ευπρεπής” η Ελλάδα, αλλά “πολύτιμη” η Τουρκία για το ΝΑΤΟ

Είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι και πρακτικά αδύνατο να επανέλθει στους κόλπους της Δύσης ο Ταγίπ Ερντογάν και να ακυρώσει την “ανατολική”, ισλαμική πολιτική του, όπως κάποιοι αναλυτές βιάστηκαν να προβλέψουν μετά τη Μαδρίτη. Το γεγονός, μάλιστα, ότι διατηρεί σήμερα τη δυνατότητα του να “παίζει” με το ΝΑΤΟ και με την ΕΕ, δείχνει, ότι η Άγκυρα μπορεί σήμερα μία χαρά να αναπτύσσει την “ανεξάρτητη” εξωτερική πολιτική της, σε όποιο μέρος του κόσμου φιλοδοξεί να διαμορφώνει σχέσεις και συμμαχίες.

Η Άγκυρα έχει κάνει πολύ δουλειά στον τομέα των διεθνών σχέσεων της σε Ασία και Αφρική και με εμφανείς τις στρατηγικές βλέψεις της στη Μαύρη Θάλασσα, στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Συρία, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη Σομαλία. Πώς είναι δυνατόν να “μαζέψει” η Τουρκία αυτή την γεωγραφικά απλωμένη γεωπολιτική βεντάλια της, να ακυρώσει τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του επηρμένου τουρκικού εθνικισμού και μαζί να κόψει δεσμούς με το ακραίο σουνιτικό Ισλάμ; Άλλωστε, μια δυνατή αντι-Δυτική κουλτούρα έχει πλέον σκεπάσει την τουρκική κοινωνία σε μεγάλη έκταση της

Ο Ερντογάν μπορεί, λοιπόν, σήμερα να μην τολμάει μια ευθεία “κόντρα” του με τις ΗΠΑ, μπορεί να επωφελείται απ’ την ανάγκη των Δυτικών για συνοχή στο ΝΑΤΟ λόγω Ουκρανίας, μπορεί να μην τολμάει να δοκιμάσει τη στρατιωτική ισχύ του απέναντι στην Ελλάδα, αλλά η Άγκυρα έχει ήδη μπει προ πολλού στο δρόμο της απομάκρυνσης της απ’ τη Δύση, την οποία άλλωστε απεχθάνεται. Η Τουρκία βαδίζει αργά και σταθερά στον ανατολικό δρόμο, εκεί όπου η ογκώδης Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία και άλλοι σύμμαχοι τους, φτιάχνουν τον δικό τους Πύργο της Ανατολής .

Δεν χρειάζεται, λοιπόν, να διατηρεί η ελληνική πολιτική ηγεσία ψευδαισθήσεις για μια δήθεν “στροφή” του ακραίου εθνικιστή Ερντογάν στη Δύση. Και ας μην δικαιολογεί η Αθήνα την πολιτική αδράνεια της μέσα στο ΝΑΤΟ, για το καλό της “συνοχής” του, εκτιμώντας αφελώς ότι η νατοϊκή “ευπρέπεια” της θα της αποφέρει τελικώς κέρδη στο ελληνοτουρκικό πεδίο αντιπαράθεσης.

Οι σχέσεις Τουρκίας-ΝΑΤΟ θα περνούν πάνω απ’ το κεφάλι της Ελλάδας, όσο η Συμμαχία της Δύσης θα θεωρεί στρατιωτικά απαραίτητη την παραμονή της “πολύτιμης” Τουρκίας στους κόλπους της και όσο η “ευπρεπής” Αθήνα δεν θα τολμάει να θέσει σε Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ ζήτημα θεμιτών ανησυχιών της, για το ότι η Συμμαχία προσπερνάει αδιάφορη την απειλή ελληνικών εδαφών της από την Άγκυρα. Τα πιο δύσκολα γεωπολιτικά “παιχνίδια” μόλις τώρα ξεκινούν για την Αθήνα και οι ψευδαισθήσεις και τα κλισέ καλό είναι να πάρουν τέλος στην πολιτική σκηνή.