“Μοιράστε Κύπρο και ΑΟΖ!” – Το δόγμα του “δώστα όλα” στην Τουρκία

Είναι εκπληκτική η επιχειρηματολογία που αναπτύσσεται από μια μερίδα πολιτικών και αναλυτών στη Λευκωσία ως προς τους τρόπους αντιμετώπισης της τουρκικής επιθετικότητας, της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής. Η δημιουργία ενός φοβικού κλίματος ενισχύει εν πολλοίς τις πολιτικές τους επιδιώξεις. Δημιουργείται ένα κλίμα που βοηθά στο πλασάρισμα της θεωρίας τους, που είναι η προσαρμογή στις τουρκικές επιδιώξεις. Η πολιτική αυτή είναι επιδερμική αλλά πρωτίστως επικίνδυνη.

Πρώτη αφέλεια και όχι μόνο: Δεν πρέπει να ενοχλείται η Τουρκία, γιατί θα θυμώσει και δεν θα συνεργαστεί για λύση του Κυπριακού. Δεύτερη αφέλεια και όχι μόνο: Να μην προχωρούμε σε συνεργασίες με τρίτες χώρες, (να συζητά η Λευκωσία με την Λεμεσό και η Αθήνα με τη Θεσσαλονίκη). Δηλαδή, να μην αξιοποιήσουμε το φυσικό μας πλούτο επειδή θα εκνευριστεί η Τουρκία, η οποία θέλει μερίδιο, λόγο και ρόλο.

Τρίτη αφέλεια και όχι μόνο: Να δεχόμαστε ότι θέλει η Τουρκία επειδή θα χαθεί η… ευκαιρία, «δεν θα λυθεί το Κυπριακό» κ.τ.λ. Οι διάφορες κινήσεις, κυρίως στην Αθήνα, δια των συστημικών ΜΜΕ και των γνωστών κύκλων, δεν είναι καινούργιες. Μόνο που τώρα βρήκαν πεδίο να δράσουν ενόψει της τουρκικής επιθετικότητας. Έχει, την τελευταία περίοδο, ξεκινήσει μια εκστρατεία με στόχο να υπάρξει ρήγμα στις σχέσεις Ελλάδος και Κύπρου.

“Φταίει η Κύπρος”!

Η τουρκική επεκτατική πολιτική, το κλίμα έντασης που δημιουργεί η κατοχική Τουρκία, που δεν περιορίζεται στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και στο Αιγαίο, επιχειρείται να φορτωθεί στη Λευκωσία. Φταίει η Κύπρος για την τουρκική συμπεριφορά; Πώς και γιατί, η εξήγηση έχει σαφή έλλειψη επιχειρημάτων. Φταίει η Κύπρος, λένε, επειδή προκαλεί με τις επιλογές της την Τουρκία και πως παρασύρει σε αυτές τις “επιπολαιότητες” της την Αθήνα.

Πίσω από τη λογική που αναπτύσσεται υποκρύβεται η προσέγγιση, σύμφωνα με την οποία το θηρίο θα εξημερωθεί δια της παραχολογίας. Δια της προσαρμογής στις τουρκικές παράνομες αξιώσεις, επειδή με αυτόν τον τρόπο θα αποφευχθεί πολεμική σύγκρουση. Κοντολογίς, να παραδοθούμε.

Θυμίζει αυτή η ιστορία την αντίδραση, την πολεμική που εξαπέλυσαν οι ίδιοι κύκλοι κατά της πρωτοβουλίας Κοτζιά για επανατοποθέτηση του Κυπριακού ως θέματος εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής. Τότε που κατέθεσε την πρώτη ολοκληρωμένη πρόταση για την ασφάλεια. Ποια η αντίδραση των γνωστών κύκλων της όποιας λύσης;

«Μην αντιδράσει» η Τουρκία!

Ότι με αυτή την πρόταση θα αντιδράσει η Τουρκία και «θα χαλάσει το κλίμα στις συνομιλίες». Στη συνέχεια, όταν αυτή η πρόταση άρχισε να τυγχάνει θερμής υποδοχής εντός και εκτός Ελλάδος- Κύπρου, ξεκίνησε ένα παρόμοιο μοιρολόι ότι δεν θα δεχθεί η Τουρκία. Και η Τουρκία όταν παρακολουθεί τέτοιες προσεγγίσεις δεν πρόκειται να αποδεχθεί οτιδήποτε λιγότερο από τα πάντα.

Τα θέλει όλα. Αλλά αυτό δεν φαίνεται να ενοχλεί τους οπαδούς της όποιας και μοιραίας λύσης. Επιμένουν να προβάλουν μέσα από τα φοβικά τους σύνδρομα την άποψη πως θα πρέπει «να αποδεχθούμε ότι θέλει η Τουρκία». Οι λεγόμενοι εκσυγχρονιστές εκφράζουν τον τουρκικό εθνικισμό και προάγουν τη διχοτόμηση για να «γλυτώσουμε τα χειρότερα»!

Εκείνες οι… χαμηλοβλεπούσες απόψεις ότι περίπου εάν δεν “χορτάσει” η Τουρκία, «θα την έχουμε άσχημα», «θα έχουμε μπελάδες», συνιστούν πλέον ιδεολογία. «Εάν δεν δώσουμε αέριο στους Τούρκους, δεν θα έχουμε ούτε εμείς», «εάν δεν δώσουμε ΑΟΖ, δεν θα ξεμπερδέψουμε»! Μόνο εάν δοθούν όλα, θεωρούν ότι θα αγοράσουμε τον μπελά! Τόσο απλά και απλοϊκά.