Σε λίγο θα πουν ότι το 1974 μας ήρθαν Τούρκοι πρόσκοποι!

Σε μια περίοδο, κατά την οποία η τουρκική πλευρά μεθοδικά και συστηματικά επιχειρεί να αναβαθμίσει διεθνώς το κατοχικό καθεστώς, κάποιοι στην ελληνική πλευρά αποφάσισαν πως μπορούν να… βοηθήσουν. Βέβαια, πρόσωπα δεν αναγνωρίζουν κράτη, αλλά είναι σαφές πως μπορούν με τη στάση και συμπεριφορά τους να… συμβάλουν. Να προσφέρουν επιχειρήματα.

Στο αστραφτερό παλάτι του κατοχικού καθεστώτος, που εκφράζει την αλαζονεία του Ερντογάν και την υπερβολή ενός ψευδοκράτους, που αγωνιωδώς αναζητεί αναγνώριση, οι… περαστικοί αξιοποιούνται στο έπακρο. Όλοι αυτοί που επισκέπτονται το λεγόμενο προεδρικό, κρύβονται πίσω από το “επιχείρημα” πως δεν είναι κακό να “μιλάμε” και “να συζητάμε”, “να ακούμε”.

Αυτό το επιχείρημα δεν αντέχει στο χρόνο, όταν στην αντίπερα όχθη, δεν είναι διάλογος, που επιδιώκεται, αλλά αξιοποίηση της κάθε ευκαιρίας για να προβληθεί το παράνομο καθεστώς. Όχι τυχαία, οι συναντήσεις αυτές έχουν φόντο τις σημαίες του κατοχικού καθεστώτος, που εκφράζουν το παράνομο μόρφωμα, το οποίο δημιουργήθηκε για να εδραιώσει τα κατοχικά δεδομένα.

Τα θεσμικά ατοπήματα

Ο ευρωβουλευτής Φειδίας Παναγιώτου, έχει σταματήσει να κρίνεται πλέον ως ένας ερασιτέχνης που επειδή δεν ξέρει, στην προσπάθεια του να… μάθει, προβαίνει σε ατοπήματα. Και επικίνδυνα για τη χώρα ατοπήματα. Η περίπτωση του δεν είναι πλέον αστεία, αλλά τραγική. Και η περίπτωσή του αποδεικνύει πως όταν θέλει κανείς να τιμωρήσει το σύστημα, δεν προσφεύγει σε τέτοιες επιλογές, αλλά σε εκείνες που μπορούν να δώσουν λύσεις και προπαντός να είναι σοβαρές.

Το ελληνοτουρκικό φόρουμ, με τη γνωστή σχολή σκέψης, παρουσιάσθηκε με αντιπροσωπεία ενώπιον του κατοχικού ηγέτη, Ερσίν Τατάρ, και άκουσαν άπαντες το παραμύθι του. Και έκτοτε δεν έβγαλαν άχνα, αν και υπήρξε πλήρης αξιοποίηση της συνάντησής τους στο λεγόμενο προεδρικό, από την τουρκική πλευρά. Και γιατί να αντιδράσουν άλλωστε; Μήπως και το έχουν μετανιώσει; Ασφαλώς όχι. Και του χρόνου εκεί θα είναι!

Παράλληλα, ο κ. Παναγιώτης Ιωακειμίδης, που είναι διαχρονικός σε κυβερνήσεις, σε άρθρο του στην εφημερίδα “Τα Νέα”, με αφορμή την τελετή για το βραβείο “Γιάννου Κρανιδιώτη” στην Ερατώ Κοζάκου-Μαρκουλή και τον Τουμάζο Τσελεπή, μεταξύ πολλών που αναφέρει, είναι και η μεγάλη του ανακάλυψη. Κατεχόμενα εδάφη δεν υπάρχουν, γι αυτό και χρησιμοποιεί εισαγωγικά. Προφανώς έχει ανακαλυφθεί πως οι Τούρκοι πρόσκοποι ήλθαν το καλοκαίρι του 1974 εκδρομή, του άρεσε και έμειναν. Και οι Ελληνοκύπριοι βαρέθηκαν τα σπίτια και τις περιουσίες τους και μετακόμισαν στις νότιες περιοχές. Και επειδή εγκατέλειψαν τα σπίτια τους οι Ελληνοκύπριοι, για να μην είναι άδεια, κουβάλησαν εποίκους. Τι ανακάλυψη κι αυτή; Πενήντα ένα χρόνια μετά!

Το παραμύθι Νταβούντογλου

Ταυτόχρονα, με όλα αυτά, ο πρώην Πρωθυπουργός της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, σε συνέντευξή του στο Economist Impact SE Europe Events στο πλαίσιο της 29ης Συζήτησης Στρογγυλής Τραπέζης του Economist, που διοργανώθηκε στο Λαγονήσι, ανενόχλητα αράδιασε ένα παραμύθι, που φαινόταν από τον τρόπο που το έλεγε, ότι ούτε αυτός το πίστευε.

Ο Νταβούτογλου ισχυρίσθηκε ότι «οι συμφωνίες του Λονδίνου και της Ζυρίχης έδιναν το δικαίωμα παρέμβασης στην Κύπρο» και πως μάλιστα η τουρκική εισβολή «απελευθέρωσε την Ελλάδα από τη στρατιωτική χούντα και της άνοιξε τον δρόμο στην Ευρωπαϊκή Ένωση». Συνεχίζοντας το παραμύθι του, ο Νταβούτογλου ισχυρίσθηκε πως εάν οι (κακοί) Ελληνοκύπριοι αποδέχονταν το σχέδιο Ανάν, η Τουρκία θα ήταν μέλος της ΕΕ! Τα είπε υπομειδιώντας ο θεωρητικός της επεκτατικής Τουρκίας.

Τι ζούμε; Τι είναι αυτό που βιώνουμε; Τα θύματα θεωρούνται θύτες και οι εισβολείς “σωτήρες”!