Σε προπαγανδιστική υπηρεσία το άρθρο των Λιάκουρα-Υφαντή-Φίλη-Διακόπουλου

Το άρθρο των καθηγητών Λιάκουρα, Υφαντή, Φίλη και του αντιναυάρχου Διακόπουλου στην “Καθημερινή” της 30/7/23, δεν συνιστά καταγραφή ακαδημαϊκής ανησυχίας και επιστημονικών παρατηρήσεων. Αντίθετα, αποτελεί αντικειμενικά επιχείρηση εκλαΐκευσης της αναγγελίας του Πρωθυπουργού για αναπόφευκτες υποχωρήσεις από τις ελληνικές αφετηριακές θέσεις στην επί θύραις διαπραγμάτευση με την Άγκυρα.

Όπως καταδεικνύεται κατωτέρω, το άρθρο των “τεσσάρων” στερείται ακαδημαϊκής ακεραιότητας, υπό την έννοια ότι παραπλανά τον αναγνώστη για περιστατικά και καταστάσεις. Αποτελεί, συνεπώς, προπαγάνδα που λειτουργεί στην βάση όχι τόσο επιχειρημάτων όσο στη βάση των ακαδημαϊκών και στρατιωτικών τους τίτλων. Η λογική του εγχειρήματος είναι ότι “τέσσερις” (και μετ’ ου πολύ 24;) καθηγητές Διεθνούς Δικαίου / Διεθνών Σχέσεων καθώς και “έγκριτοι” στρατιωτικοί μας συνιστούν να παραχωρήσουμε στην Τουρκία τμήματα των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, τα οποία, προφανώς, μας περισσεύουν!

Η παραπλάνηση του κειμένου των “τεσσάρων” έγκειται στον προσδιορισμό της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης σαν αντιδικίας περί την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ. Ωστόσο, και οι καθηγητές και ο αντιναύαρχος γνωρίζουν άριστα ότι η τουρκική διεκδίκηση περιλαμβάνει πολύ περισσότερες και καίριες απαιτήσεις:

• Κυριαρχία επί απροσδιόριστου αριθμού νησιών που κατά την Άγκυρα έχουν καταληφθεί από την Ελλάδα δίχως ρητή πρόνοια Συνθηκών, άρα ανήκουν στο διάδοχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κράτος, την Τουρκική Δημοκρατία.
• Περιορισμό της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά που ονομαστικά αναφέρονται στις Συνθήκες της Λωζάνης (1923) και Παρισίων (1947) με την επιβολή καθεστώτος βαριάς αποστρατιωτικοποίησης και στην πράξη ουδετερότητας.
• Ακύρωση της προοπτικής εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων από την Ελλάδα όχι μόνον στο Αιγαίο, αλλά και στα πολύ πιο σημαντικά κοιτάσματα νότια της Κρήτης.
• Συνδιοίκηση-συγκυριαρχία στην Θράκη με την αναγόρευση της μουσουλμανικής μειονότητας σε τουρκική κοινότητα.

Όλα τα ανωτέρω τα έχουν –κατά καιρούς και πρόσφατα– διατυπώσει τα πιο επίσημα τουρκικά χείλη. Αυτές οι τουρκικές διεκδικήσεις συνιστούν τον πυρήνα της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης. Έστω και έμμεση διαπραγμάτευση επ’ αυτών συνιστά, ipso facto, αναίρεση της ελληνικής ανεξαρτησίας. Ακριβώς για τον λόγο αυτό, οι “τέσσερις” ψευδεπίγραφα εμφανίζουν το αντικείμενο της επικείμενης διαπραγμάτευσης περιορισμένο στην οριοθέτηση της ΑΟΖ, διατεινόμενοι ότι πρόκειται για κάτι που μπορούμε να συμφωνήσουμε με την Άγκυρα, πέντε πάνω-πέντε κάτω δεν βαριέσαι! Ακόμη πιο απατηλά, υπαινίσσονται ότι για την υπεράσπιση του “αδειανού πουκάμισου” της ΑΟΖ έχουμε τα τελευταία 50 χρόνια αφιερώσει σε αμυντικές δαπάνες 400 δισ. ευρώ, δηλαδή το ισοδύναμο του σημερινού δημόσιου χρέους!

Παρεμπίπτουσα απάτη

Επισημαίνω το παρεμπίπτον ψεύδος των “τεσσάρων”, ότι δηλαδή το σημερινό χρέος δεν το δημιούργησαν ούτε οι σπατάλες των Ολυμπιακών Αγώνων, ούτε η χρόνια κακοδιαχείριση των “θεσμικών” πολιτικών élites της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά το δημιούργησαν οι άνευ ουσιαστικού λόγου δαπάνες των τελευταίων 50 ετών για την άμυνα της χώρας που υπερβαίνουν κατά πολύ την όποια αξία των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων!

Θα εστιάσω, ωστόσο, στο μείζον: εάν προσέλθουμε –και μάλιστα με διακηρυγμένη πρόθεση υποχωρήσεων– σε διαπραγμάτευση με την Άγκυρα τάχα μόνον για οριοθέτηση ΑΟΖ, τότε αφεύκτως θα οδηγηθούμε σε διαπραγμάτευση επί των αλληλένδετων μειζόνων τουρκικών διεκδικήσεων, που συγκροτούν τον πυρήνα της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης και αφορούν την εθνική μας κυριαρχία, ακεραιότητα και βεβαίως τα κυριαρχικά μας δικαιώματα!

Αυτό το γνωρίζουν άριστα οι “τέσσερις”, γιατί ένας εξ αυτών, ο καθηγητής Λιάκουρας είχε επί μακρό διάστημα πρόσβαση στα πρακτικά των 64 γύρων των “Διερευνητικών Επαφών”. Και εκεί, σ’ αυτήν την άτυπη διαπραγμάτευση, εμφατικά και κατ’ επανάληψιν τέθηκε από τους Τούρκους η αμφισβήτηση της κυριαρχίας και του καθεστώτος των ελληνικών νησιών. Ακόμη περισσότερο, όταν τον χειμώνα του 2003-2004 οι δύο πλευρές συμφώνησαν να προσφύγουν στη Χάγη και συνέταξαν συνυποσχετικό, η Τουρκία φρόντισε να χαρακτηρίσει την συμφωνία ως πρότυπο επίλυσης και της άλλης “διαφοράς” για τη Θράκη!

Το άρθρο των “τεσσάρων” καταλήγει ότι «οι καιροί ου μενετοί»: να διευθετήσουμε τώρα διότι «ενδέχεται να βρεθούμε σε έναν κόσμο τελείως διαφορετικό και επικίνδυνο, με εκκρεμή τα θέματά μας με την Τουρκία. Να έχουμε μετακυλίσει δηλαδή το πρόβλημα στις επόμενες γενιές, οι οποίες θα πρέπει να το διαχειριστούν, κατά τα φαινόμενα με χειρότερους όρους». Και αμέσως πιο πάνω, εξηγούν ότι «τα τελευταία 50 χρόνια όλοι οι συγκριτικοί δείκτες, ποιοτικοί και ποσοτικοί, έχουν μεταβληθεί εις βάρος μας. Το 1970 είχαμε σχεδόν ίδιο ΑΕΠ και η Τουρκία είχε τετραπλάσιο πληθυσμό. Σήμερα η Τουρκία έχει τετραπλάσιο από εμάς ΑΕΠ και σχεδόν εννεαπλάσιο πληθυσμό, με μέσο όρο τα 31 έτη, πολύ μικρότερο από τον δικό μας που είναι περίπου 45 έτη. Οι τάσεις αυτές δεν φαίνεται να αναστρέφονται στο ορατό μέλλον».

Παρατηρώ ότι οι “τέσσερις” δεν αναγράφουν στο άρθρο τους τους αριθμούς τηλεφώνου της Τουρκικής Προεδρίας, προκειμένου να καλέσουν τώρα οι Έλληνες διαπραγματευτές, ώστε να κλείσουν άμεσα συμφωνία, όσο διαρκεί ο μη χείρων συσχετισμός δυνάμεων! Απορίας άξια είναι και η μεταφυσική πίστη των “τεσσάρων” στην βιωσιμότητα και ανθεκτικότητα του κατεπείγοντος συμβιβασμού που εισηγούνται, πολύ περισσότερο καθώς προβλέπουν ότι η εξέλιξη των ευρύτερων γεωπολιτικών συσχετισμών όσο και του ανισοζυγίου ισχύος Ελλάδος-Τουρκίας θα εξελίσσεται δυσμενέστερα για εμάς. Εξ ου και πρέπει να βιαστούμε!

Τί, αλήθεια, θα εμποδίσει την Άγκυρα, αφού ενθυλακώσει τις υποχωρήσεις και αποκλίσεις των κ.κ. Μητσοτάκη και Γεραπετρίτη, να επανέλθει δριμύτερη, απαιτώντας όσα θεωρεί ότι ο συσχετισμός δύναμης της επιδικάζει; Σε αντίθεση με το Τίμιο Ξύλο, που αενάως προστατεύει όσους το φέρουν, οι Διεθνείς Συνθήκες (π.χ. Λωζάννη) και το Διεθνές Δίκαιο ουδόλως προστατεύουν εσαεί τους αδυνάμους.

Αν δεν πρέπει να εναποθέτουμε την πίστη μας αποκλειστικά στον ουρανό, διότι, όπως ορισμένοι έχουν παρατηρήσει, ο ουρανός πουθενά δεν στηρίζεται, τότε ας αναλογισθούμε ότι το Διεθνές Δίκαιο στηρίζεται στην αποτρεπτική ισχύ των αδυνάμων. Όχι στις συλλογές υπερόπλων και gadgets που επιδεικνύονται σε παρελάσεις, αλλά στην αποφασιστικότητα των αδυνάτων να αμυνθούν, χρησιμοποιώντας τα αναγκαία όπλα που έχουν.

Οι “ανόητοι” και οι “ξύπνιοι”

Δεν μπορεί η Χεζμπολάχ να αποτρέπει το Ισραήλ να εισβάλει πλέον στο νότιο Λίβανο αλλά οι “τέσσερις” να ολοφύρονται επειδή εάν οριοθετήσουμε ΑΟΖ με την (αντικείμενη στην Κρήτη και Κάσο) Κύπρο «εμείς θα έπρεπε να είμαστε θέση να την υπερασπιζόμαστε επιχειρησιακά μόνιμα και μόνοι μας, δεδομένης της αντικειμενικής αδυναμίας της Κύπρου». Η λογική των “τεσσάρων” συγκλονίζει: “οι ανόητοι πετούν τα λεφτά τους σε αμυντικές δαπάνες και πρέπει να τρέχουν μεσοπέλαγα να υπερασπίσουν κυριαρχικά δικαιώματα! Οι ξύπνιοι πηγαίνουν στη Χάγη όπου με αποκλίσεις και υποχωρήσεις ξενοιάζουν”!

Επισημαίνω, ακόμη, ότι οι “τέσσερις” έχουν το θράσος να ονειδίζουν «την ευγενή τύφλωσιν» των «βολονταριστών» που «επιμένουν να προσδοκούν ΑΟΖ που φθάνει μέχρι την Κύπρο αλλά προσώρας δεν μπορούν καν να διεξάγουν σεισμικές έρευνες στη μέση του Θερμαϊκού Κόλπου!» Θυμάμαι τους τρεις από τους τέσσερις συντάκτες του επίμαχου άρθρου να παροικούν επί δεκαετίες το κτίριο της Βασιλίσσης Σοφίας, ο αντιναύαρχος εγκαταστάθηκε εκεί πρόσφατα!

Για να το πούμε λοιπόν κομψά και αγγλιστί: they have the ear of the Minister! Όχι μόνον του τωρινού, αλλά και των προηγούμενων. Και στου Μαξίμου δεν τους έλειπε η πρόσβαση. Γιατί λοιπόν δεν εισηγήθηκαν να κλείσουμε με ευθεία γραμμή βάσης την είσοδο του Θερμαϊκού Κόλπου, ώστε να είναι σύννομες με την Θρησκεία του Διεθνούς Δικαίου οι σεισμικές έρευνες στο μέσον του;

Εν κατακλείδι: είναι γνωστό ότι το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία, το μνημονεύουν και τα πακέτα όλων ανεξαιρέτως των εταιρειών που παράγουν τσιγάρα. Αν πει κάποιος δημόσια ότι το κάπνισμα είναι θανάσιμο, παραμένει σύννομος. Αν πει ότι οι εταιρείες τσιγάρων είναι δολοφόνοι, τότε χάνει ό,τι έχει και δεν έχει, λόγω συκοφαντικής δυσφήμησης. Ας εφαρμόσουμε, λοιπόν, αυτή την σοφή πρακτική και με τους “τέσσερις”. Δεν αμφισβητώ, λοιπόν, δημοσίως τις προθέσεις τους, περιορίζομαι μόνο να επισημάνω τις καταστροφικές συνέπειες της εξωτερικής πολιτικής που εισηγούνται.