Σε ρόλο κομπάρσου καταδίκασε τον εαυτό της η Λευκωσία

Συντελούνται αλλαγές στον παγκόσμιο χάρτη, κυρίως στον ευρωπαϊκό, λόγω της συνεχιζόμενης εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία. Σε αυτήν τη μεγάλη ανακατανομή ισχύος, που βρίσκεται σε εξέλιξη, μεγάλες και μικρές χώρες αναζητούν ρόλο, αναλόγως του μεγέθους και των δυνατοτήτων τους. Στην Λευκωσία, έχοντας μια μόνιμη “ασθένεια”, αντί της αξιολόγησης των δεδομένων και διαμόρφωσης πολιτικών δράσεων, παρακολουθούμε αντιπαραθέσεις.

Και όχι επί της ουσίας αλλά για να μετρηθεί πόσο πολύ ή λίγο καταδικάζει κανείς την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και πόσο ταυτισμένοι ή όχι είναι με το δυτικό στρατόπεδο. Για το τι θα κάνουμε και πώς, ουδέν συζητείται. Καθώς από τη μια δεν υπάρχει πολιτική και σχεδιασμός, κι όπου πάει το ρεύμα παρασύρει και την Κύπρο και από την άλλη, οι διαχειριστές λειτουργούν υπό το κράτος φοβίας έναντι των τρίτων, πρωτίστως έναντι της κατοχικής Τουρκίας.

Τι κάνει η Λευκωσία; Ταυτίστηκε με τις αποφάσεις της Ε.Ε. Κατ’ αρχήν, σωστό. Τι ζήτησε όμως στη διάρκεια των συζητήσεων για να προστατεύσει τα συμφέροντά της; Αν ζητούσαν οτιδήποτε θα το διαφήμιζαν, επειδή σε αυτό το σπορ ειδικεύονται. Είναι σαφές πως υπάρχει μια διαχρονική πολιτική και προσέγγιση, αυτή του “καλού παιδιού”. Κι αυτό επιβεβαιώνεται συνεχώς. Για παράδειγμα, μόλις τους έγνεψε η Ουάσιγκτον να παραδώσουν τα ρωσικά οπλικά συστήματα έσπευσαν να το συζητήσουν αλλά και να το διαφημίσουν.

Ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι με βάση τα συμβόλαια δεν μπορεί να γίνει τούτο, φαίνεται πρωτίστως να ξεχνούν ότι είμαστε ημικατεχόμενη χώρα. Εάν, για παράδειγμα, όπως είπε και ο αρμόδιος υπουργός, υπάρχουν ζητήματα με τα ανταλλακτικά, αυτό θα έπρεπε να το είχαν λύσει ήδη γιατί δεν είναι σημερινό. Και τι σχέση μπορεί να έχει η απο-ρωσοποίηση του στρατιωτικού εξοπλισμού, με την αποστολή όπλων στην Ουκρανία; Αυτό μόνο οι κυβερνώντες μπορούν να το εξηγήσουν.

Ώρα λύσης για το Κυπριακό;

Τι κάνει η Λευκωσία τώρα που αλλάζει το τοπίο; Ακούγεται από διάφορους πως τώρα είναι η ώρα για να λυθεί το Κυπριακό. Πώς; Με τα ΜΟΕ; Τα ΜΟΕ είναι απόρροια της έλλειψης σχεδιασμού και προτάσεων διεξόδου και ξανασερβίρονται για να μην επιλεχθεί η αφωνία. Και να λυθεί σε ποια βάση; Παραδέχονται όλοι πως η Τουρκία έχει αναβαθμιστεί με την κρίση και λειτουργεί ως μεσολαβούσα χώρα στο ρώσο-ουκρανικό μέτωπο.

Από τις πρώτες κινήσεις της, ζήτησε ανταλλάγματα. Οι Αμερικανοί τους άνοιξαν μεγάλη αγκαλιά και είναι έτοιμοι να ικανοποιήσουν τα αιτήματά τους. Με αυτά τα δεδομένα, όπου οι δυτικοί ανέχονται την Άγκυρα να μην εφαρμόζει τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, κι αντιθέτως χαϊδεύουν τους Τούρκους, είναι έτοιμη η κατοχική δύναμη για λύση του Κυπριακού; Μια Τουρκία αναβαθμισμένη είναι έτοιμη να συζητήσει για λύση του Κυπριακού;

Θα μπει σε μια διαδικασία χωρίς πρώτα να ικανοποιηθεί στις προϋποθέσεις που θέτει για “κυριαρχική ισότητα” και “ίσο διεθνές καθεστώς” και χωρίς να λάβει αυτό που απαιτεί για την ίδια και το ψευδοκράτος στο ζήτημα των υδρογονανθράκων πριν από τη λύση; Μπορεί το ενεργειακό να λειτουργήσει ως… καταλύτης, καθώς είναι προφανές και από αυτά που μετέφερε στο τρίγωνο Αθήνα, Λευκωσία, Άγκυρα, η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Βικτώρια Νούλαντ. Να βρεθεί ένας τρόπος για συνεργασία όλων των παικτών της περιοχής.

Ευκαιρία για τη Λευκωσίας

Η Αμερικανίδα αξιωματούχος βάζει στην εξίσωση πρωτίστως την Τουρκία και το Ισραήλ αλλά προφανώς δεν μπορεί να παραβλέψει την Κύπρο και την Ελλάδα. Σε αυτές τις κινήσεις, που θα έχουν ως βασικό κίνητρο το ενεργειακό, μπορεί να παίξει και το Κυπριακό. Η Τουρκία δεν έχει λόγο στο φυσικό αέριο της κυπριακής ΑΟΖ. Θα έχει ρόλο μόνο εάν λυθεί το Κυπριακό.

Το θέμα είναι πώς θα λυθεί και, πρωτίστως, σε αυτή την προσπάθεια αναθέρμανσης των σχέσεων Τουρκίας και Ισραήλ, να μην πληρώσει τον λογαριασμό η Κύπρος. Για να μην γίνει τούτο, θα πρέπει να υπάρξουν πρωτοβουλίες από τώρα, με περιεχόμενο και ατζέντα. Όχι με μουχλιασμένες συνταγές τύπου ΜΟΕ, αλλά με διασύνδεση των δικών μας θέσεων για το περιεχόμενο μιας συμφωνίας με τα στρατηγικά πλεονεκτήματα της χώρας.

Εάν παραμείνει η Λευκωσία –όπως συνηθίζει– παθητική και να παρακολουθεί, θα συρθεί σε πρωτοβουλίες, όπου θα έχει ρόλο κομπάρσου. Είναι ευκαιρία για να αλλάξει βηματισμούς, αφήγημα, να σταματήσει να είναι θεατής και ουραγός.