Σκότωσαν τον Σολακίδη και ζητάνε τα ρέστα οι Τούρκοι για την Θράκη

«Η τουρκική μειονότητα δυτικής Θράκης με αποφασιστικότητα συνεχίζει τον αγώνα της για την αναγνώριση της εθνικής της ταυτότητας. Η Τουρκία με αποφασιστικότητα θα συνεχίσει την υποστήριξή της σε αυτόν τον δίκαιο αγώνα και θα συμπαραστέκεται πάντα στους Τούρκους της δυτικής Θράκης», έγραψε το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών στο “Χ”. Καμία διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, τουλάχιστον σε επίπεδο ρητορικής. Φυσικά για την κυβέρνηση αυτά είναι πολύ ψιλά γράμματα, για την ακρίβεια δεν υπάρχουν.

Πιο χοντρά και πιο παραπλανητικά, όσα ανέβασε στην ίδια πλατφόρμα η κρατική Διεύθυνση Απόδημων Τούρκων, όπου προεδρεύει ο Αμπντουλλάχ Ερέν, καταγόμενος από τη Ροδόπη: «Κατά την επέτειο της 29ης Ιανουαρίου που συμβολίζει τον αγώνα διεκδίκησης δικαιωμάτων ενάντια στις επιθέσεις στην ταυτότητα των Τούρκων της δυτικής Θράκης, τιμούμε με σεβασμό καταρχήν τον δρ. Σαδίκ Αχμέτ, αλλά και όλους τους ομογενείς μας που έχασαν τις ζωές τους»!

Τί καταλαβαίνει όποιος διαβάζει μια τέτοια ανακοίνωση; Ότι κάποιοι καημένοι Τούρκοι στη Θράκη έδωσαν τη ζωή τους αγωνιζόμενοι για τα δικαιώματα που τους στερούσε η Ελλάδα, φυσικά. Το γεγονός, όμως, είναι ότι σε έναν αιώνα ελληνικής κυριαρχίας στη Θράκη δεν υπάρχει ούτε ένας μειονοτικός που να έχασε τη ζωή του σε ενδοκοινοτικό επεισόδιο, ενώ αντίθετα το 1990 δολοφονήθηκε ένας πλειονοτικός, ο Άγγελος Σολακίδης,  μέσα σε νοσοκομείο από μειονοτικό πολίτη! Για να μην θυμηθούμε τί συνέβαινε στην ελληνική μειονότητα το 1940, το 1955, το 1964…

Ακόμη προκλητικότερες οι ανακοινώσεις της “Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Τούρκων Δ. Θράκης” (ΑΒΤΤF) η οποία ανέλαβε εργολαβικά την δυσφήμηση της Ελλάδας στα διεθνή φόρα, στην υπηρεσία της Άγκυρας. Ο πρόεδρός της Χαλίτ Χαμπίμπογλου κυκλοφόρησε μια ανακοίνωση, όπου μεταξύ άλλων γράφει το εξής ξεδιάντροπο: «…Πέρασαν 36 χρόνια από το 1988. Τι άλλαξε; Δυστυχώς τίποτα!». Είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος μια φράση για την κατάσταση στη Θράκη πιο μακριά από την πραγματικότητα, όμως αυτόν τον μηδενισμό δεν τον συμμερίζεται η πλειοψηφία της μειονοτικής κοινωνίας. Μπορεί αυτά να έχουν κάποια πέραση σε ορισμένα κονκλάβια δικαιωματατζήδων, της Αθήνας ή της αλλοδαπής, όμως είναι τόσο εξωφρενικά που τελικά επί του πεδίου λειτουργούν ενάντια σε όποιον τα εκφράζει.

Θράκη και χριστιανοί

Κλείνω με την είδηση από την μόλις προχθεσινή επικαιρότητα, για την αιματηρή ένοπλη επίθεση δύο αγνώστων στην (καθολική) εκκλησία Santa Maria της Κωνσταντινούπολης, εν ώρα λειτουργίας. Ένας νεκρός και πολλοί τραυματίες ήταν ο απολογισμός του αίματος και ήταν πολύ τυχεροί οι εκκλησιαζόμενοι αφού το όπλο του ενός φονιά μπλόκαρε δυο-τρεις φορές, ενώ από τον άλλον έπεσε ο γεμιστήρας. Οι τουρκικές Αρχές πρώτα κυκλοφόρησαν διάφορα ψεύδη για δήθεν προσωπική επίθεση κατά του 52χρονου θύματος, ώστε να μην δοθεί το χρώμα του θρησκευτικού μίσους.

Το βίντεο της επίθεσης όμως που κυκλοφόρησε εξέθεσε την αλήθεια για τους σκοπούς των δύο τρομοκρατών: να σκοτώσουν όσο γίνεται περισσότερους χριστιανούς – δεν είναι δα και η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο στην Τουρκία! Κατόπιν βγήκε το παραμύθι του… ISIS, ναι, αυτοί οι κακότατοι υπάνθρωποι ήταν που επιτέθηκαν στους προσευχόμενους χριστιανούς κι όχι μέλη των καλοκάγαθων τουρκικών υπηρεσιών, με το πάλλευκο ποινικό μητρώο…

Μπορεί κανείς να φανταστεί κάτι αντίστοιχο να γινότανε στην ελληνική Θράκη; Εδώ που αν μια πέτρα πέσει σε ένα τζάμι μουσουλμανικού τεμένους σε εγκαταλελειμμένο χωριό, καταγράφεται το γεγονός και εμφανίζεται διεθνώς ως «επίθεση στην θρησκευτική ελευθερία της τουρκικής μειονότητας»!