Στο στόχαστρο της ρουμανικής προπαγάνδας Βλάχοι της Βορείου Ηπείρου
22/05/2025
Την ημέρα της δημοσιοποίησης του περίφημου Ιραδέ του Σουλτάνου Αβντουλχαμίτ Β’ (στις 23 Μαΐου του 1905), τιμάται η “Εθνική Ημέρα των Αρουμάνων”, Βλαχόφωνων πληθυσμών της Βαλκανικής. Πληθυσμοί, που υπό μία συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία (αλλά και με την κατάλληλη προπαγάνδα) αποκόπηκαν από τον Ελληνισμό και ελέγχονται πλέον από τη Ρουμανία.
Η επέτειος αυτή εργαλειοποιείται κατάλληλα, με παρενέργειες και στην σημερινή αλβανική επικράτεια, όπου υπονομεύεται η ενιαία-εθνική συμπεριφορά του συμπαγούς Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, κάτι που συνάδει και με την επιδίωξη των Τιράνων. Οι προαναφερόμενοι πληθυσμοί (για παράδειγμα στην σημερινή Βόρεια Μακεδονία) έχουν αποξενωθεί ολοκληρωτικά από τον Ελληνισμό. Κάτι που ενθαρρύνει την Ρουμανία, αλλά και υπογείως την Αλβανία, με την εμπλοκή κάθε λογής “μη κυβερνητικών” φορέων, που στην πραγματικότητα υποκαθιστούν μερικώς τον ρόλο που είχε διαδραματίσει η πάλαι ποτέ Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία.
Μάλιστα, παρατηρούνται φέτος αρκετές προκλητικές κινήσεις στο εσωτερικό των ιστορικών κοιτίδων των Βλαχόφωνων-Ελλήνων Βορειοηπειρωτών. Συγκεκριμένα, προγραμματίζουν εκδήλωση στο Βλάχικο κεφαλοχώρι Αντών Πότση στο Αργυρόκαστρο, όπου γηγενής κάτοικος της περιοχής, που έχει προσχωρήσει στην τάξη των Προτεσταντών – πάστορας μάλιστα “εκκλησίας” των Βαπτιστών στα Τίρανα – καλεί ομογενείς να γιορτάσουν από κοινού την “Εθνική Ημέρα των Αρουμάνων”!
Ουσιαστικά, παρακινεί τους ομογενείς σε διχαστικές συμπεριφορές και τους παροτρύνει να αποκλίνουν από τη δεδηλωμένη προσήλωση τους στον γηγενή Ελληνισμό. Ελάχιστη σημασία έχει ότι αναφερόμαστε σε μία μειοψηφική ομάδα. Εξάλλου, ακόμη πιο οφθαλμοφανής είναι η πρόκληση που επιχειρείται στην περιοχή της Πρεμετής-Φράσερι, όπου κατοικούν Βλάχοι Φρασιερώτες: Επίσκοπος του Πατριαρχείου της Ρουμανίας, έχει ανακοινώσει την πρόθεση του να μετέχει σε ανάλογες εκδηλώσεις των “Αρουμάνων”. Πρόκειται για τον Αρχιεπίσκοπο Τόμιδος (Κωνστάτζα) Θεοδόσιο (κατά κόσμο Μακεδόνιο Πετρέσκου) – έναν εθνικιστή αρχιερέα που απασχολεί συχνά και την ρουμανική-εκκλησιαστική ιεραρχία.
Τα προηγούμενα χρόνια ανάλογες ενέργειες και προκλήσεις συναντούσαν την σθεναρή αντίσταση του αείμνηστου Αρχιεπισκόπου Αναστασίου. Δεν πρέπει να διαφεύγει το γεγονός ότι επιχειρούνται οι προαναφερόμενες προκλήσεις, λίγο μετά την εκδημία του…
Θεία Λειτουργία στην… Αρουμανική!
Οι διάφορες κοινωνικο-πολιτικές οργανώσεις που υποστηρίζουν την (διαχρονική) ρουμανική προπαγάνδα – οι οποίες χρηματοδοτούνται από προγράμματα του “Open Society” – διακινούν έντυπο υλικό περί “αρουμανικής εθνικής ταυτότητας”, όπου παρακινούν Βλάχους να κόψουν κάθε δεσμό με τον Ελληνισμό. Ο τυχοδιωκτισμός αυτός έχει μία σαφή στόχευση: Διασπά την ενότητα του Ελληνισμού, της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, κάτι που, όπως προαναφέραμε, συνάδει με την πολιτική των Τιράνων που επιδιώκουν τον έλεγχο των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων.
Η πρόκληση γίνεται μεγαλύτερη, καθώς με την πολιτική του ελληνικού κράτους έχουν πολιτογραφηθεί Έλληνες πολίτες, αυτοαποκαλούμενοι “Αρουμάνοι”, θιασώτες της ρουμανικής προπαγάνδας. Άραγε, θα επαναληφθεί το ιστορικό προηγούμενο της αφοσίωσης των Βλαχόφωνων Ελλήνων στον Οικουμενικό Ελληνισμό;
Το ζήτημα βεβαίως επαφίεται και στην αντίδραση της κοινότητας των Βλαχόφωνων Βορειοηπειρωτών, όμως δεν είναι καθόλου δικαιολογημένη η αμέλεια της πολιτείας έναντι της προπαγανδιστικής πίεσης που δέχεται η κοινότητα (πίεσης, με πλούσια μάλιστα χρηματοδότηση). Να σημειωθεί ότι οι κύκλοι αυτοί ζητούν την μετάφραση θεολογικών κειμένων, ακόμα και την τέλεση της Θείας Λειτουργίας, στην “Αρουμανική”!
Επίκαιρη η “Θίργια μπε Κόμπιν Σκιπετάρ”
Ο διαβόητος Απόστολος Μαργαρίτης – πρωτεργάτης της ρουμανικής επιχείρησης σφετερισμού των Βλάχων στα τέλη του 19ου αιώνα, με την συνδρομή της Αυστροουγγαρίας – είχε διανείμει (σε πολλά μάλιστα αντίτυπα) σε περιοχές της σημερινής Βόρειας Μακεδονίας και Αλβανίας το κείμενο “Θίργιε μπε Κόμπιν Σκιπετάρ” (“Έκκληση για το Αλβανικό Έθνος”). Πρόκειται για μία πολυσέλιδη-προπαγανδιστική προκήρυξη του 1877, που εξυπηρετούσε το σχέδιο της Αυστροουγγαρίας για την δημιουργία νεοπαγών εθνών μετά την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ουσιαστικά το κείμενο αυτό – στο οποίο ελάχιστα έχουν εστιάσει οι ιστορικοί – λειτουργεί από τότε ως ένα εργαλείο άθλιας χειραγώγησης των Βλαχόφωνων Ελλήνων στις περιοχές της Αδριατικής και της Οχρίδας. Είναι η ιδεολογική βάση για την αποστέρηση της ακτινοβολίας του Ελληνισμού σε γεωγραφικές και ιστορικές του κοιτίδες.
Αξίζει να παραθέσουμε ένα απόσπασμα από το κείμενο: «… Αλβανοί αδελφοί, θυμηθείτε ότι ο Τούρκος μας κυβερνά εδώ και τετρακόσια χρόνια. Ξένος προς τη φυλή μας και αφέντης πάνω μας, δε μας αφαίρεσε ποτέ το λόγο, την προγονική γλώσσα, την εθνικότητα, ούτε και τα άρματα που κρατούμε περήφανα στα ζωνάρια μας. Αν κάποτε φταίξαμε, στασιάζοντας εναντίον του νόμιμου ηγεμόνα μας, αυτό πάντοτε οφείλονταν στην παρότρυνση του ελληνικού κλήρου, αιώνιου εχθρού του Ισλάμ…».
Τους καρπούς αυτής της καλά σχεδιασμένης προπαγάνδας, που ανακεφαλαιώνει ο Σουλτανικός Ιραδές τον Μάϊο του 1905, έρχεται να αποτυπώσει σε ειδική αποστολή ο διπλωματικός ακόλουθος της Ρουμανίας στην Ρώμη, Κ. Μπολιριάνο. Οι σημειώσεις από το ταξίδι του σε περιοχές της σημερινής Αλβανίας αποτελούν και σήμερα οδηγό για τις δραστηριότητες των ρουμανικών υπηρεσιών – που στο όνομα μιας προδήλως ανεδαφικής πολιτικής – θέλουν να αποκόψουν τους Βλάχους από τον Ελληνισμό.