Στρατός σημαίνει εντατική εκπαίδευση και όσα εμείς δεν κάνουμε

Ο Αμερικανικός Στρατός θεωρείται ένας από τους καλύτερους, αν όχι ο καλύτερος, του κόσμου. Πέραν των απίστευτων, ποσοτικά και ποιοτικά, μέσων που διαθέτει, μετά το πάθημα του Βιετνάμ στηρίζεται στη σκληρή εκπαίδευση των στελεχών του, ανδρών και γυναικών. Για τους Αμερικανούς, στρατός σημαίνει εντατική εκπαίδευση.

Οι άνδρες και οι γυναίκες του αμερικανικού πεζικού υφίστανται εξαντλητική βασική εκπαίδευση 22 εβδομάδων, που τους οδηγεί στα όρια του κορμιού και του μυαλού τους. Άνδρες και γυναίκες εκπαιδεύονται μαζί. Εκπαιδεύονται, δεν παίζουν. Σωματική βελτίωση, στίβος μάχης, πορείες και βολές και πολλές βολές με όλα τα όπλα που θα κληθούν να χρησιμοποιήσουν, τους καθιστούν ένα εξαίρετο πρώτο έμψυχο υλικό που θα στελεχώσει τις μονάδες μάχης και τις λοιπές υπηρεσίες.

Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα διακρίνεται σε δύο περιόδους, αυτή της Βασικής Εκπαίδευσης Μάχης και αυτή της Προχωρημένης Ατομικής Εκπαίδευσης (απόκτηση ειδικότητας). Η τελευταία περίοδος μπορεί να διαρκέσει, αναλόγως της ειδικότητας, έως και επτά μήνες. Το ημερήσιο πρόγραμμα των νεοσυλλέκτων στην περίοδο της βασικής εκπαίδευσης έχει ως εξής:

• 04.30 εγερτήριο – ατομική υγιεινή
• 05.00 γυμναστική
• 06.00 πρόγευμα
• 06.30 εκπαίδευση
• 12.00 γεύμα
• 12.30 εκπαίδευση
• 17.00 δείπνο
• 17.30 συνομιλία με τον λοχία εκπαιδευτή των νεοσυλλέκτων για κάθε θέμα που τον απασχολεί ως στρατιώτη, ενίοτε και όχι μόνο
• 20.00 προσωπικός χρόνος
• 21.00 σιωπητήριο-κατάκλιση

Ιστορικά, όλοι οι στρατοί που έγραψαν ιστορία (μεταξύ αυτών και οι ελληνικοί από την αρχαιότητα, την βυζαντινή περίοδο, μέχρι το 1940-41) ήταν άριστα εκπαιδευμένοι. Στρατός που δεν χύνει ιδρώτα στο πεδίο της εκπαίδευσης, θα χύσει άδικα αίμα στο πεδίο της μάχης. Φυσικά η αντιδιαστολή με τα δικά μας είναι εμφανής και δεν έχει να κάνει μόνο με την έλλειψη χρημάτων, αλλά με μια ανόητη νοοτροπία “βολέματος”, η οποία, ειδικότερα την εποχή των “παχιών αγελάδων”, είχε σχεδόν κυριαρχήσει.

Ένα “ευχαριστώ” στον Ερντογάν

Παλαιότερα, σε ραδιοφωνική εκπομπή γνωστού δημοσιογράφου (που ζήτημα αν είχε υπηρετήσει την θητεία του), μία μητέρα, σε τηλεφωνική της παρέμβαση, παραπονιόταν γιατί ο στρατευμένος γιος της συμμετείχε σε εκπαιδευτικές ασκήσεις με θερμοκρασία 40 βαθμών! Ίσως θα ήταν σκόπιμο να πείσουμε τους Τούρκους να μας επιτεθούν με… “δροσιά”!

Είναι χαρακτηριστικό πως αν και αντιμετωπίζουμε εθνική απειλή από την Τουρκία, προβήκαμε σε μείωση της θητείας (και μάλιστα με την υπογραφή κεντροδεξιάς κυβέρνησης) για ψηφοθηρικούς λόγους αποκλειστικά. Όμως, οι ίδιες οι ελληνικές οικογένειες αρνούνται να κατανοήσουν ότι αυτή η εκπαίδευση, εάν έρθει η κακιά η ώρα που όλοι οι φυσιολογικοί άνθρωποι είναι απολύτως λογικό να απεύχονται, είναι αυτή που θα σώσει τα παιδιά τους.

Ίσως οφείλουμε ένα ευχαριστώ στον Ερντογάν και όλους Τούρκους αξιωματούχους που καθημερινά μας υπενθυμίζουν την απειλή. Απειλή που την εποχή των “παχιών αγελάδων” αρκετοί στην χώρα μας είχαν ξεχάσει, γοητευμένοι από τον “ισλαμοδημοκράτη” Ερντογάν, όπως παρουσιάζονταν στην αρχή της πρωθυπουργίας του. Για αυτό και η αύξηση της θητείας σε 12μηνο δεν συνάντησε κοινωνικές αντιδράσεις.

Στην πραγματικότητα, χρειάζεται χρόνο για να καταστήσεις έναν πολίτη στρατιώτη. Χρειάζονται βολές, χρειάζονται πορείες, χρειάζεται εξοικείωσή του με τα όπλα, όλα τα όπλα που πρόκειται ή μπορεί να τύχει να χρησιμοποιήσει είτε είναι καταδρομέας, είτε πεζός, είτε πυροβολητής, είτε Υλικού Πολέμου. Διότι σε διαφορετική περίπτωση, παρά τα μεγάλα και παχιά λόγια που λέμε για εσωτερική κατανάλωση που τα βαφτίζουμε ανύψωση του ηθικού, στην πρώτη έκρηξη στο πεδίο της μάχης, στην πρώτη εμφάνιση ενός ατσάλινου μεγαθηρίου των 70+ τόνων απέναντι πολλοί απλώς θα τρέχουν…