Συνάντηση Αναστασιάδη-Ακιντζί – Άλλη μια ανούσια συζήτηση σε “ωραία” ατμόσφαιρα

Μια άτυπη με πολλά «εάν και εφόσον» ήταν η χθεσινή συνάντηση Αναστασιάδη-Ακιντζί. Είναι πρόδηλο ότι από την τρίωρη συνάντηση δεν έχει προκύψει οτιδήποτε χειροπιαστό. Πολλά θα εξαρτηθούν πλέον από το αποτέλεσμα των επαφών που θα έχει τέλος Αυγούστου στη Λευκωσία η απεσταλμένη του ΟΗΕ Τζέιν Χολ Λουτ, με στόχο να συμφωνηθούν «όροι αναφοράς». Εάν, όμως, δεν συμφωνηθούν; Επίσης πολλά θα εξαρτηθούν από την τριμερή συνάντηση με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, τον Σεπτέμβριο στη Νέα Υόρκη.

Όλα αυτά μπορούν να οδηγήσουν σε μια νέα διαδικασία ή σε αδιέξοδο. Η χθεσινή συνάντηση έγινε, όπως αναφέρθηκε, σε “καλό κλίμα”. Και ήταν και άτυπη. Τι σημαίνει καλό κλίμα; Ότι τα είπαν “ήρεμα και ωραία”. Γενικά, οι συναντήσεις τους ακόμη και σε μεγάλες διαφωνίες δεν έφθασαν στα όρια της κρίσης. Πλην μιας περίπτωσης στο Κραν Μοντάνα, όταν ο Ακιντζί, ακολουθώντας τον Τσαβούσογλου, είχε παρεκτραπεί. Ήταν αμφότεροι προσβλητικοί έναντι του Προέδρου της Δημοκρατίας. Και γιατί άτυπη; Πολιτικές συναντήσεις βαπτίζονται άτυπες όταν θέλουν εκατέρωθεν να μη φορτωθούν την αποτυχία.

Άτυπες μπορούν να χαρακτηρισθούν συναντήσεις, επαφές, όταν υπάρχει ένα μεγάλο εμπόδιο για την έναρξη διαδικασίας. Και το εμπόδιο στην προκειμένη περίπτωση είναι οι συνεχιζόμενες γεωτρήσεις της κατοχικής Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ. Η Τουρκία ανακοινώνει πως θα συνεχιστούν και η Λευκωσία δηλώνει πως δεν μπορεί να επανέλθει σε διαπραγματεύσεις όσο τα τουρκικά γεωτρύπανα τρυπούν τη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου. Με τις άτυπες, όμως, μπορούν να ισχύσουν και οι δύο θέσεις.

Συνεπώς μπορεί κανείς να ισχυρισθεί πως είναι μια κατάσταση με τις δύο πλευρές να αισθάνονται “νικητές”, ικανοποιημένες. Ποιος είναι, όμως, επί της ουσίας κερδισμένος; Αυτός που συζητά για τη βάση των διαπραγματεύσεων, τα ΜΟΕ, τον διαμοιρασμό των κερδών του φυσικού αερίου (ακόμη δεν το είδαμε…) ή εκείνος που συνεχίζει τις επιδρομικές του ενέργειες στην κυπριακή ΑΟΖ; Η Τουρκία συνεχίζει τη δημιουργία και την επιβολή τετελεσμένων, ενώ οι… άτυπες συζητήσεις θα συντηρούνται στο προσκήνιο. Και θα αναμένουν όλοι να καρποφορήσουν οι άτυπες για να αλλάξουν ονοματεπώνυμο, ενώ μέχρι τότε μπορεί και η Τουρκία να έχει επιδόσεις στη θάλασσα.

Γιατί συναντήθηκαν;

Είναι σαφές πως ο κ. Μουσταφά Ακιντζί δεν μπορεί σταματήσει τις παράνομες γεωτρήσεις. Άκουσε, προφανώς, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να διαμαρτύρεται για τις γεωτρήσεις, να έχει ζητήσει τον τερματισμό τους για να επαναρχίσουν συνομιλίες, όμως δεν μπορεί ο κατοχικός ηγέτης να δώσει απάντηση και, πολύ περισσότερο, να δεσμεύσει την Άγκυρα.

Στη χθεσινή συνάντηση, συμφωνήθηκε (ή επαναβεβαιώθηκε) η βάση των συνομιλιών. Σαράντα πέντε χρόνια μετά όταν ανακοινώνεται στα θετικά αυτή η εξέλιξη πώς μπορεί να χαρακτηρισθεί; Και τι σημαίνει επιβεβαιώθηκε η βάση; Δίνουν αμφότεροι την ίδια ερμηνεία; Είναι η τουρκικής εκδοχής Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία ή η αμφιλεγόμενη, γενική, αόριστη και συγχυσμένη ελληνοκυπριακή εκδοχή;

Πολλά θα πρέπει να έχουν πει τρεις ώρες. Μόνο οι δύο γνωρίζουν το περιεχόμενο των συζητήσεων. Ο Πρόεδρος ήθελε αυτή τη συνάντηση για να μην ακούει το μουρμουρητό του Άντρου και των συν αυτού ότι δεν κάνει τίποτε στο Κυπριακό. Ήθελε αυτή τη συνάντηση γιατί προφανώς και παρακολουθεί με αγωνία τα όσα διαδραματίζονται από πλευράς Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ.

Ο Μουσταφά Ακιντζί ήθελε αυτή τη συνάντηση για να δώσει απαντήσεις στους Οζερσάι και Τατάρ. Ήθελε να κερδίσει στο εσωτερικό πολιτικό παιγνίδι των κατεχομένων. Το να κουβεντιάζει κανείς δεν είναι λάθος. Το ζητούμενο είναι να μην έχει αποτέλεσμα. Και το χειρότερο είναι να μην εδραιώνονται τετελεσμένα ενώ ατύπως γίνονται κουβέντες.