Συνάντηση Μητσοτάκη-Τραμπ – Αντιρρήσεις στην Πολεμική Αεροπορία για τα F-35

Τα εξοπλιστικά, ήταν ένα από τα σημαντικά θέματα που συζητήθηκαν στον Λευκό Οίκο, τόσο στην κατ’ ιδίαν συνάντηση του Αμερικανού Προέδρου με τον Έλληνα Πρωθυπουργό, όσο και στην συζήτησης που ακολούθησε μεταξύ των αντιπροσωπειών των δύο κρατών. Κυριάρχησε το ελληνικό αίτημα, για επίσπευση του προγράμματος της τεχνολογικής αναβάθμισης των μαχητικών αεροσκαφών F-16 , η κατασκευή drones (μη επανδρωμένα μαχητικά αεροσκάφη) στην Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία, ενώ η ελληνική πλευρά ζήτησε –και η αμερικανική αποδέχτηκε– να ξεκινήσουν άμεσα οι διαπραγματεύσεις για την αγορά αριθμού μαχητικών F-35.

Σε δηλώσεις του ο υπουργός Εθνικής Αμύνης Νίκος Παναγιωτόπουλος, που συμμετείχε στις συζητήσεις στον Λευκό Οίκο, συνέδεσε την αναβάθμιση και την αγορά αμερικανικών μαχητικών αεροσκαφών με την λειτουργία της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας, επισημαίνοντας ότι: ««Η λειτουργία της ΕΑΒ θα είναι το όχημα που θα επιτρέψει, όχι μόνο την αναβάθμιση των F-16 αλλά και την μελλοντική υποστήριξη του αεροσκάφους 5ης γενιάς που αργά ή γρήγορα θα αποκτήσει η Ελλάδα. Είναι νομοτέλεια αυτό. Συζητήσαμε, το ενδεχόμενο αγοράς των αεροσκαφών F-35, με το δεδομένο βέβαια, ότι η δημοσιονομική συγκυρία θα μας το επιτρέψει». Η αναβάθμιση των F-16 αναμένεται να ολοκληρωθεί μετά το 2024.

Πάντως, έμπειρα στελέχη του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας, δεν είναι “ενθουσιασμένα” με την προοπτική της αγοράς των αεροσκαφών F-35. Ένας βασικός λόγος είναι ότι θεωρείται πολύ ακριβό μαχητικό, περίπου 100 εκατομ. δολάρια το ένα. Περίπου άλλα τόσα χρήματα είναι το κόστος των οπλικών συστημάτων που φέρει το κάθε αεροπλάνο. Επίσης, είναι τεράστιο το κόστος συντήρησης, ενώ κάθε ώρα πτήσης κοστίζει 40-42 χιλιάδες δολάρια, έναντι 10-12 χιλιάδες ευρώ των F-16!

Σε επιχειρησιακό επίπεδο, το F-35, παρότι πρόκειται για ένα υψηλών τεχνικών προδιαγραφών μαχητικό, θεωρείται υπερβολικό για τις αμυντικές ανάγκες της Ελλάδας, δηλαδή αναχαιτίσεις και αερομαχίες που καλύπτουν επαρκώς τα F-16 και MIRAGE 2000-5. Η ελληνική αεροπορία εξάλλου δραστηριοποιείται στο θέατρο επιχειρήσεων του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσόγειου και έτσι το κόστος μεταφοράς και εξοπλισμού είναι δυσανάλογα μεγάλο.

Η πλήρης επιχειρησιακή αξιοποίηση των δυνατοτήτων των F-35 προϋποθέτει την ύπαρξης στρατηγικού βάθους καθώς το συγκεκριμένο μαχητικό είναι αεροσκάφος “πρώτου πλήγματος”, δηλαδή αεροπορικής επίθεσης. Μια τέτοια όμως προοπτική δεν είναι στους στόχους της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, όπως είναι για παράδειγμα, στην αεροπορία του Ισραήλ.

Επομένως, η αγορά των αμερικανικών μαχητικών αεροσκαφών F-35, πιθανόν, να συνδέεται και με την διπλωματία των εξοπλισμών. Τα F-35, είναι πανάκριβα και καλύπτουν μάλλον αμερικανικές ή συμμαχικές–νατοϊκές ανάγκες, πάρα επιχειρησιακές ανάγκες του εθνικού συστήματος αεράμυνας.