Συνταγές Όργουελ για να “λύσουν” το Κυπριακό!

Ο Όργουελ θα μπορούσε να προβλέψει, όπως έπραξε και με το 1984, ότι για παράδειγμα το 2018, θα αναζητούνταν μεταμοντέρνες θεωρήσεις για «την επίλυση διαφορών, που να στηρίζονται στην απόκρυψη της ιστορικής αλήθειας και των πραγματικών γεγονότων; Να αναζητείται, δηλαδή, τρόπος να «καταπιεί» η κοινωνία μια εισβολή και τη συνεχιζόμενη στρατιωτική κατοχή; Θα μπορούσε. Γιατί πρόβλεψε τον Μεγάλο Αδελφό, ο οποίος λειτουργεί σήμερα με διάφορους τρόπους. Και ως εργαλείο παρακολούθησης και επιβολής αλλά και παρακμής, που άνθρωποι μέσα από τηλεοπτικό ριάλιτι υποτάσσονται σε έναν ψεύτικο κόσμο εντυπώσεων και εικόνας.

Πώς μπορεί να εξηγηθεί άραγε όταν στην εποχή μας διαμορφώνεται κώδικας επικοινωνίας, ο οποίος θα στηρίζεται στο ψέμα και την παραχάραξη; Η περίπτωση με το «γλωσσάρι» δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ως μεμονωμένο γεγονός, που άρχισε και τελείωσε από μια δήθεν «ιδιωτική πρωτοβουλία». Εντάσσεται σε λογικές και πρακτικές που αναπτύσσονται ως εργαλεία επιβολής σε σχέση με το Κυπριακό και πέραν αυτού. Εργαλεία υποβάθμισης του πυρήνα του Κυπριακού.

Στην Κύπρο, η καθεστηκυία τάξη, οικονομική και πνευματική, καλλιεργεί διαχρονικά παραδοξότητες και λογικές ομηροποίησης σε σύνδρομα ήττας. Στριμωγμένοι στις δεξιώσεις των γνωστών πρεσβειών, ανακάλυψαν ότι το πρόβλημα στη χώρα είναι… ψυχολογικό και μπορεί να επιλυθεί μέσα από επιχορηγούμενα ψυχοθεραπευτικά σεμινάρια στην αλλοδαπή.

Σεμινάρια που προ πολλού «έσβησαν» την ουσία του ζητήματος, που είναι θέμα πολυαίμακτης εισβολής και συνεχιζόμενης στρατιωτικής κατοχής. Δεν είναι αφέλεια των διοργανωτών να ασκούνται οι συμμετέχοντες στα σεμινάρια σε σπαζοκεφαλιές και συμπλήρωση των κομματιών του παζλ. Γιατί όλα συνιστούν στοχευμένες και ακριβοπληρωμένες προσπάθειες ανάπτυξης μιας επιχρυσωμένης ψευδαίσθησης, ως το κλειδί που θα επιλύσει τα προβλήματα.

Αναπτύχθηκε μια ιδεολογία, που έχει ως βάση τον ρατσιστικό διαχωρισμό και την άρνηση ή υποβάθμιση ελευθεριών και θεμελιωδών δικαιωμάτων, η οποία επιχειρεί να εδραιωθεί μέσα από αφορισμούς. Ισχυρίζονται πως είναι εθνικισμός, για παράδειγμα, η διεκδίκηση του αυτονόητου, όπως η ελευθερία και η απελευθέρωση και από την άλλη, μετριοπάθεια και… ρεαλισμός η προσαρμογή και εθελούσια υπαγωγή στα κατοχικά δεδομένα. Είναι για κάποιους «μετριοπάθεια» η εσαεί εξάρτηση, πολιτική και στρατιωτική, από την Τουρκία και τη Βρετανία. Είναι πολιτικός ρεαλισμός, όπως ισχυρίζονται, η μετάπτωση του κράτους σε προτεκτοράτο. Αν και δόθηκε αγώνας για να γίνει μέλος της ΕΕ.

Η ψευδαίσθηση εδραιώνει την κατοχή

Κανένα γεγονός δεν μπορεί να θεωρείται μεμονωμένο και αθώο, όταν φαίνεται η μακριά ουρά του. Η ψευδαίσθηση εδραιώνει την κατοχή. Όπως και η αυτόβουλη υποταγή στους αποικιοκράτες, τους κατακτητές, στους τροϊκανούς, στο διεθνές κεφάλαιο και τα μονοπώλια. Δεν είναι τυχαίο που αντίθετης πορείας ιδεολογικά ρεύματα συγκλίνουν στην Κύπρο. Σε όλα! Όχι στα λόγια αλλά στις πράξεις, όταν έχουν στα χέρια τους εκτελεστική εξουσία.

Μια κοινωνία έχει φοβίες όταν δεν την αφήνουν ελεύθερα να λειτουργήσει. Τις εδραιώνουν λογικές ότι πρέπει να κάνει εκπτώσεις παντού και να προσαρμόζεται στις υποδείξεις των δυνατών. Μονόδρομοι δεν υπάρχουν στην πορεία λαών και κρατών. Μόνο πορεία προς τα εμπρός. Εκτός και εάν κυριαρχήσει η φιλοσοφία των παραδομένων.

Ο Όργουελ έγραψε στο 1984 πως «ακόμα και τη στιγμή του θανάτου δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την παραμικρή απόκλιση… κάνουμε το μυαλό να δουλεύει σωστά πριν το ανατινάξουμε».

ΣΗΜ: Μια απορία που πηγάζει από τα όσα συμφωνήθηκαν στο γλωσσάρι. Αντί της αναφοράς σε «κατεχόμενα» θα γράφεται και θα λέγεται «βόρεια Κύπρος» και αντί «ελεύθερες περιοχές», «νότια Κύπρος». Δηλαδή η Αμμόχωστος βρίσκεται στα βόρεια και ο Πύργος Τηλλυρίας στα νότια;! Για ξαναδείτε τον χάρτη!