Τα δώρα του “θείου Τραμπ” στην Τουρκία- Η Συρία δεν κείται μακράν

Οι διαπραγματεύσεις Ουάσινγκτον-Άγκυρας που είχαν ως αποτέλεσμα την περιβόητη υπέρ του Ταγίπ Ερντογάν συμφωνία, επιβεβαίωσε πόσο πολύ οι Αμερικανοί θέλουν την Τουρκία στο δυτικό “μαντρί”. Έδειξε πόσο η υπερδύναμη μπορεί να στρώσει κόκκινο χαλί στην ανυπάκουη Άγκυρα, επειδή προφανώς γνωρίζει τη σημασία της για την Ατλαντική Συμμαχία.

Οι τελευταίες εξελίξεις έδειξαν, επίσης, πως η Ουάσινγκτον είναι διατεθειμένη να προσφέρει κι άλλα δώρα στον Ερντογάν, ώστε να παραμείνει στη Δύση, με τον ανεκδιήγητο Τραμπ σε ρόλο Άγιου Βασίλη. Και στο πλαίσιο αυτό –όπως έγινε και το 2004 με την Κύπρο– θα αναζητηθούν οι αδύνατοι κρίκοι στην περιοχή, για να θυσιαστούν. Να εκχωρήσουν κυριαρχία και δικαιώματα για το… καλό της δυτικής συμμαχίας.

Η Τουρκία έχει αρχίσει εμπράκτως να παραβιάζει τη Συνθήκη της Λωζάννης, να επιβάλει διά της βίας τη θέση της για αλλαγή των συνόρων. Και θέλει να το επιτύχει τούτο δια της ισχύος. Επιδιώκει να το επιβάλλει με γενοκτονία και εθνοκάθαρση. Είναι σαφές πως η Τουρκία δεν πρόκειται να αποχωρήσει από τα εδάφη που έχει καταλάβει στη Συρία. Το έχει πει, άλλωστε, ο Ερντογάν, πως εκεί «που υψώνεται η τουρκική σημαία δεν κατεβαίνει». Συνεπώς, ψευδαισθήσεις δεν πρέπει να υπάρχουν.

Στη συμφωνία ΗΠΑ-Τουρκίας το θέμα αυτό δεν απασχολεί. Και γιατί να τους απασχολήσει; Μήπως είναι δικά τους τα εδάφη που αφήνονται στην Τουρκία; Της Συρίας είναι, η οποία δεν ρωτήθηκε. Και για τους Κούρδους, πέραν από τα κροκοδείλια δάκρυα κυβερνήσεων και Οργανισμών, κανένα ενδιαφέρον. Όλοι προφανώς έχουν παρακολουθήσει τις εικόνες από τα νοσοκομεία των Κούρδων με ανθρώπους να φέρουν εγκαύματα από “άγνωστα όπλα” (χημικά)!

Η επεκτατική συνταγή της Τουρκίας

Η Συρία δεν είναι μακριά από την Κύπρο. Πιο κοντά, όμως, είναι οι απειλές που εκτοξεύει η Άγκυρα, οι ενέργειες της εντός της κυπριακής ΑΟΖ αλλά και στη ξηρά. Άλλωστε, εμείς έχουμε βιώσει στην πράξη όλα τα στάδια της εφαρμογής του σχεδίου του τουρκικού επεκτατισμού στην περιοχή: Εισβολή, βίαιη μετακίνηση πληθυσμού/εθνοκάθαρση, κατοχή, εποικισμός, τουρκοποίηση, ισλαμοποίηση των κατεχομένων.

Σε αυτή τη φάση και σε συνδυασμό με τα πιο πάνω, η Τουρκία στέλνει στην Κύπρο μετανάστες, όπως πράττει και προς την Ελλάδα. Δημιουργεί ασφυκτικό κλοιό και θεωρεί πως διέξοδος θα είναι η προσαρμογή της ΕΕ, της Ελλάδος και της Κύπρου στις αξιώσεις της. Αυτό θα είναι το νέο σκηνικό που θα στηθεί. Γινόμαστε μάρτυρες μιας νέας ανακατανομής ισχύος στην περιοχή. Είναι σαφές ποιοι είναι οι παίκτες που δίνουν μάχη επικράτησης. Η Κύπρος από μόνη της δύσκολα μπορεί να διαδραματίσει ρόλο. Το ζητούμενο είναι να μην υποταχθεί στους τουρκικούς στόχους. Η Ελλάδα, που θα μπορούσε να έχει ρόλο, περί άλλων τυρβάζει.

Θέτει άλλες προτεραιότητες γιατί προφανώς θεωρεί πως το μείζον δεν είναι η μεγάλη εικόνα των γεωπολιτικών ανακατατάξεων και εξελίξεων αλλά τα εσωτερικά προβλήματα. Χωρίς σταθερότητα, όμως, τίποτε δεν διασφαλίζεται, κυρίως η οικονομία. Η Αθήνα δεν κρύβει προβλήματα κάτω από το χαλί, αλλά τη μεγάλη εικόνα! Όπως προφανώς τίποτε δεν διασφαλίζεται –κι αυτό αφορά και τη Λευκωσία– με την μονόδρομη επένδυση των συμφερόντων μας, της ασφάλειας μας, στις ΗΠΑ.

Οι κολακείες για «στρατηγικούς εταίρους», για συμμάχους, είναι κενού περιεχομένου κουβέντες. Άλλωστε, η Ουάσινγκτον έδειξε τι θέλει διακαώς στην περιοχή. Την Ελλάδα και την Κύπρο τις έχει δεδομένες και γι’ αυτό και δεν ασχολείται. Με την Τουρκία, όμως, η οποία κάνει σκληρά παζάρια με τη Δύση και φλερτάρει με τη Ρωσία, είναι διαφορετικό!