Τα επτά κλειδιά της εθνικής ισχύος

Είναι ευρύτατα αποδεκτό ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε καίριο γεωστρατηγικό σημείο. Είναι «οικόπεδο γωνία» όπως λέγεται λαϊκά. Κακόβουλοι γείτονες όμως, εν δυνάμει καταπατητές, επιδιώκουν να ωφεληθούν, αποσπώντας είτε τμήματα εδάφους, είτε δόξες ιστορικής και πολιτισμικής κληρονομιάς και την εν γένει συρρίκνωση του Ελληνισμού. Αυτοί οι γείτονες καιροφυλακτούν, περιμένοντας ένα παράθυρο ευκαιρίας (window of opportunity) για την επίτευξη των στόχων τους. Η ομοψυχία στα εθνικά θέματα, είναι το τείχος που προστατεύει τα εθνικά δίκαια και συμφέροντα. Είναι υποχρέωση σεβασμού προς τους προγόνους και πρόνοια για τους απογόνους.

Για να παραμείνει ερμητικά κλειστό το παράθυρο ευκαιρίας για τους κακόβουλους γείτονες, πρέπει να ληφθούν άμεσα, μακροπρόθεσμης ισχύος μέτρα στήριξης των θεμάτων που άμεσα συνδέονται με την εθνική άμυνα, την ασφάλεια και την εξωτερική πολιτική. Επιλεκτικά, από τα βασικότερα θέματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν είναι και τα ακόλουθα:

Πρώτον, Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας: Ένα επίκαιρο θέμα στη δημόσια συζήτηση σχετικά με τη διαχείριση των εθνικών θεμάτων, είναι η ανάγκη δημιουργίας του «Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας –(ΣΕΑ)». Αναφέρεται μάλιστα σχετικά, ότι αυτό πρέπει να υπάγεται απευθείας στον εκάστοτε πρωθυπουργό και να συγκροτείται από άτομα της απολύτου εμπιστοσύνης του. Η προσέγγιση αυτή, όπως τίθεται, δεν είναι ρεαλιστική και δεν ανταποκρίνεται στην ανάγκη καθιέρωσης μακρόπνοης και υπερκομματικής αντιμετώπισης των εθνικών θεμάτων.

Η συγκρότηση του Συμβουλίου αυτού με άτομα της απολύτου εμπιστοσύνης του εκάστοτε πρωθυπουργού, θα είναι αποδεκτή υπό την αίρεση ότι δεν θα εξελιχθεί σε ένα επιπλέον κομματικό όργανο επαγγελματικής αποκατάστασης ημετέρων, κομματικών, συγγενών ή παρατρεχάμενων. Η σύνθεση του Συμβουλίου πρέπει να είναι υπερκομματική και να εξασφαλίζει ευρεία κοινοβουλευτική αποδοχή, ώστε να διασφαλίζεται η σε ικανό βάθος χρόνου ισχύς των θέσεων και αποφάσεων του Συμβουλίου. Διότι για τα σοβαρά εθνικά θέματα, οι αποφάσεις του Συμβουλίου πρέπει να είναι ο δεσμευτικός γνώμονας της εθνικής πολιτικής και στρατηγικής, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό.

Επιπλέον, σχετικά με την επάνδρωση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, πρέπει να επισημανθεί μία ουσιώδης παρατήρηση που συχνά εκφράζεται από έμπειρους πολιτικούς εμπειρογνώμονες, αναλυτές και συμβούλους στο εξωτερικό, κυρίως σε Ευρώπη και Αμερική. Αυτοί λοιπόν, αναφερόμενοι στην Ελληνική πολιτική σκηνή, σχολιάζουν ότι η χώρα μας βασίζεται διαχρονικά σε «διανοούμενους» (intellectuals), αντί σε «διαμορφωτές πολιτικής» (policy makers). Επισημαίνουν ότι το γεγονός αυτό, διαχρονικά επηρεάζει αρνητικά την σταθερότητα των εκάστοτε πολιτικών αποφάσεων.

Αμυντική βιομηχανία και τεχνολογία

Δεύτερον, Αμυντική Βιομηχανία: Η εμπειρία του γράφοντος βασίζεται στην προ ετών συμμετοχή του στην Ομάδα Εργασίας με τίτλο: «Προσαρμογή της Αμυντικής Βιομηχανίας» στο πλαίσιο της τότε επιχειρούμενης «Αμυντικής Στρατηγικής Αναθεώρησης –ΑΣΑ». Επίσης στην πολυχρόνια υπηρεσιακή ενασχόληση με θέματα σχετικά με την αμυντική βιομηχανία, που είναι πηγή γνώσης και οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι πολλά μπορούν να γίνουν για την υποστήριξη της αμυντική βιομηχανία. Η ασφάλεια εφοδιασμού (security of supply), υποστηρίζει άμεσα και ουσιαστικά τα στρατηγικά αλλά και τα τακτικά-επιχειρησιακά σχέδια των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.

Η αμυντική βιομηχανία παρέχει χιλιάδες θέσεις εργασίας εξειδικευμένου προσωπικού, αλλά ταυτόχρονα είναι πηγή εισαγωγής συναλλάγματος από εξαγωγικές δραστηριότητες και διεθνείς συνεργασίες. Στις μέρες μας, οι περιφερειακές συγκυρίες ασφάλειας στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο, εξυπηρετούν περαιτέρω την ανάπτυξη συνεργασιών και συνεργειών, για την απόκτηση τεχνολογίας αιχμής και γενικά ανάπτυξη της εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας.

Τρίτον, Υψηλή Τεχνολογία: Η υψηλή τεχνολογία ή άλλως τεχνολογία του μέλλοντος, είναι πολλαπλασιαστής ισχύος, αλλά ταυτόχρονα παρέχει εξειδικευμένες θέσεις εργασίας, έχοντας κυρίως εξαγωγικό προσανατολισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι στις μέρες μας νέες Ελληνικές εταιρείες εμφανίζονται στο χώρο, με σημαντικές επιτυχίες τόσο σε διεθνείς διαγωνισμούς, όσο και σε εξαγωγική διείσδυση. Κερδίζουν συμβόλαια συνεργασίας σε ένα εξαιρετικά ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον, συναγωνιζόμενες πολλάκις πολυεθνικές που είναι μεγαθήρια στον τομέα.

Η Υψηλή Τεχνολογία θεωρείται διεθνώς ως εν δυνάμει έχουσα αμυντικό προσανατολισμό, είτε χρησιμοποιούμενη αυτούσια στο πεδίο αντιπαράθεσης, είτε επιτρέποντας την βελτίωση άλλων υφιστάμενων οπλικών συστημάτων. Διεθνώς τα παραγόμενα προϊόντα ονομάζονται «υλικά διττής χρήσης και σχετικό λογισμικό και τεχνολογία» (dual use items and related software and technology). Σε κάθε περίπτωση είναι το μέλλον, συντελεί στην εθνική ασφάλεια και πρέπει να υποστηριχθεί από την Πολιτεία.

Συνεργασίες και σύμπνοια

Τέταρτον, Διμερείς και Πολυμερείς διεθνείς Συνεργασίες: Στο μάθημα «Πολιτική Εθνικής Άμυνας –(ΠΕΑ)» που ο γράφων δίδαξε στη Σχολή Ικάρων, αναφέρεται ότι η Πολιτική Εθνικής Άμυνας πρέπει να είναι διαμορφωμένη υπερκομματικά και μακροπρόθεσμα, με γνώμονα τις εθνικές ανάγκες. Πρέπει να βασίζεται στις υπάρχουσες στρατηγικές επιλογές και τις επιχειρησιακές δυνατότητες και όχι να βασίζεται σε σαθρή βάση μιας ευκαιριακής ή ιδεοληπτικής πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης.

Οι γενικές κατευθύνσεις επομένως που πρέπει να δίδονται για θέματα «Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής» απαιτείται να είναι αποτέλεσμα των εργασιών ενός υπερκομματικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, που υποχρεωτικά θα εκφράζει διαχρονικά την Εθνική πολιτική βούληση περί του πρακτέου.

Πέμπτον, Σύμπνοια υπουργείου Εξωτερικών και υπουργείου Εθνικής Αμύνης: Η εθνική ισχύς καταρρακώνεται όταν δύο από τα σημαντικότερα υπουργεία, όπως είναι το Εξωτερικών και το Εθνικής Άμυνας, λειτουργούν σαν ανεξάρτητα «μαγαζάκια» εξυπηρέτησης κομματικών ή ιδιοτελών σκοπών και όχι σαν βασικά όργανα μιας συντονισμένης εθνικής κυβέρνησης. Οι αρμοδιότητες μεταξύ των υπουργείων πρέπει να είναι σαφείς και μη αλληλοσυγκρουόμενες.

Πρέπει να δημιουργούν ένα αρραγές μέτωπο αλληλοϋποστήριξης των εθνικών θέσεων. Αυτά που βιώνουμε την τελευταία τριετία είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα προς αποφυγή. Η σημερινή πρακτική που είναι ευρέως αντιληπτή από τους πολίτες, θεωρείται απαράδεκτη από το σύνολο των Ελλήνων. Πρέπει επομένως να θεσμοθετηθεί δημοκρατική διαδικασία συνταγματικού επιπέδου, με πρόβλεψη άμεσων κυρώσεων για κάθε παραβάτη σε κυβερνητικό επίπεδο ή στην ευρύτερη Δημόσια Διοίκηση.

Η ανάγκη αυτή γίνεται περισσότερο επιτακτική δεδομένου του ότι, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στην υπόλοιπη Ευρώπη, με βάση τις δημοκρατικές εκλογικές διαδικασίες, προβλέπεται στο μέλλον να δημιουργούνται συχνότερα «κυβερνήσεις συνεργασίας», δηλαδή πολυκομματικές. Στις κυβερνήσεις αυτές, τα εθνικά θέματα πρέπει να υποστηρίζονται σε βάση «κοινής αντίληψης» και εθνικής υπερκομματικής αντιμετώπισης.

Ένα παράδειγμα δομημένης θεσμικής αντιμετώπισης είναι αυτό των ΗΠΑ, όπου ο θεμελιωτής της Αρχής γνωστής ως «η παγίδα του Θουκυδίδη» και καταξιωμένος γκουρού σε θέματα εθνικής Ασφάλειας Graham Allison, υπήρξε μέχρι λίαν προσφάτως, ταυτόχρονα Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας στον υπουργό Άμυνας (Department of Defence), στον Υπουργό Εξωτερικών (Department of State) και στον Διευθυντή της Υπηρεσίας Πληροφοριών(CIA).

Υπογεννητικότητα και Διασπορά

Έκτον, Αναστροφή της υπογεννητικότητας: Η υπογεννητικότητα είναι ένας παράγοντας που επηρεάζει αρνητικά την εθνική ισχύ. Η άσχημη οικονομική κατάσταση σε συνδυασμό με την μετανάστευση των νέων, υποθάλπει την υπογεννητικότητα και πλησιάζει σε επικίνδυνο σημείο καμπής. Δυστυχώς η χώρα μας έχει σήμερα έναν από τους πιο γερασμένους πληθυσμούς στην Ευρωζώνη. Αυτή είναι μία τάση που σύμφωνα με τα διατιθέμενα στοιχεία, αναμένεται να συνεχιστεί και τις επόμενες δεκαετίες. Η αύξηση του μέσου όρου ηλικίας των Ελλήνων κατοίκων, δηλαδή ο δείκτης γήρανσης του ελληνικού πληθυσμού, ανεβαίνει συνεχώς.

Χωρίς την άμεση λήψη των αναγκαίων διορθωτικών μέτρων, ο μέσος όρος ηλικίας των Ελλήνων κατοίκων θα φτάσει σε λίγα χρόνια την μέση ηλικία των 50 ετών. Το όριο αυτό θεωρείται από τους μελετητές ως «βλάβη μη αναστρέψιμη». Πρέπει επομένως άμεσα να ληφθούν μέτρα ενίσχυσης των νέων ζευγαριών. Σχετικές αναφορές γίνονται από πολιτικά κόμματα, όπως είναι το εμπεριστατωμένο «Σχέδιο Ελλάδα» που έχει μελετηθεί και εκπονηθεί από το Κίνημα Αλλαγής.

Έβδομον, Έλληνες της Διασποράς: Οι Έλληνες, ανέκαθεν ανά τους αιώνες ήταν ταξιδευτές. Δημιουργούσαν αποικίες ή ελληνικές κοινότητες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Ο βασικός λόγος ήταν το εμπόριο και σε κάθε περίπτωση η αναζήτηση για ένα καλύτερο οικονομικό μέλλον. Πάντοτε οι Έλληνες της διασποράς διατηρούσαν το ενδιαφέρον για την πρόοδο της χώρας και στις περισσότερες των περιπτώσεων προσπαθούσαν να εμφυσήσουν την αγάπη και το ενδιαφέρον για την Ελλάδα στους κατιόντες τους, δηλαδή στις επόμενες γενεές. Η προσπάθεια βασιζόταν στην εκμάθηση της γλώσσας και την διατήρηση της ιστορικής, πολιτισμικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.

Στις μέρες μας, οι Έλληνες της διασποράς είναι στην πραγματικότητα μια ακόμα Ελλάδα διασπαρμένη στο εξωτερικό. Παρά τα λάθη προηγούμενων κυβερνήσεων αναφορικά με τη σχέση της Αθήνας με τους ομογενείς, ουδέποτε αμφισβητήθηκε ότι η ελληνική oμογένεια είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες υποστήριξης της Πολιτική Εθνικής Άμυνας.

Σήμερα, με την μαζική μετανάστευση των νέων που προκλήθηκε από την οικονομική κρίση, είναι κατά προτεραιότητα αναγκαία η θεσμική σύσφιξη των σχέσεων των Ομογενών με την μητέρα πατρίδα, όχι μόνο της 1ης γενεάς αλλά και των κατιόντων τους. Πρακτικά η στενή συνεργασία της μητρικής Ελλάδας με τους ομογενείς, εκτός από συνταγματική επιταγή είναι νομοτελειακά ώριμη για θεσμική προσαρμογή.