Τα ουκρανικά θαλάσσια drones, η Ζαχάροβα, ο Σκέρτσος και τα τουρκικά S-400

Τα τελευταία χρόνια, εξάλλου, η ελληνική πολιτική (με αφορμή την Ουκρανία) δεν έχει δρέψει και δάφνες στα θέματα εθνικής ασφάλειας. Οπότε, είναι λογικό τα αποτελέσματα να προκαλούν αμηχανία. Αυτή η αμηχανία επιχειρείται επικοινωνιακά να μετατραπεί σε επιθετική στάση για να εκπέμψει σιγουριά. Δυστυχώς, δεν πείθει κανένα! Το πρόβλημα δεν είναι να πειστεί η ελληνική κοινωνία για το εκάστοτε… διεθνοπολιτικό αφήγημα της κυβέρνησης και ποια είναι η “σωστή πλευρά της ιστορίας”! Το πρόβλημα είναι ότι τέτοιες συμπεριφορές τροφοδοτούν την διόλου κολακευτική εικόνα της Ελλάδας και στη διεθνή σκηνή. Τις τελευταίες ώρες, τρία θέματα απασχολούν την επικαιρότητα και τροφοδοτούν τη σχετική συζήτηση.

Ας ξεκινήσουμε από την πομπώδη ανακοίνωση –κατά την επίσκεψη του Ουκρανού προέδρου Ζελένσκι– για τη διμερή συνεργασία στον τομέα των μη επανδρωμένων σκαφών επιφανείας (USV: unmanned surface automjets). Αφήνω κατά μέρος τις ισχυρές αντιδράσεις που προκλήθηκαν στην ελληνική αμυντική βιομηχανία, δεδομένου ότι κάμποσες εταιρείες εργάζονταν εδώ και χρόνια σ’ αυτόν τον τομέα με κάποιες να έχουν αξιοσημείωτα αποτελέσματα.

Πώς αυτές οι ελληνικές εταιρείες να μην βιώσουν ως προσβολή τις αναφορές προβεβλημένων “παπαγάλων” ότι έχουμε μείνει πίσω στη συγκεκριμένη τεχνολογία; Υπενθυμίζεται, ότι η γειτονική μας Τουρκία έχει παρουσιάσει ήδη τρία διαφορετικά θαλάσσια drones και τα εντάσσει σταδιακά στις ναυτικές της δυνάμεις. Το ίδιο ισχύει για όλα τα μη επανδρωμένα. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα του σχολίου.

Θέμα είναι η αντίδραση της Ελλάδας, όταν προέβη σε σχετική δήλωση η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών. Αυτό που μας είπε είναι, ότι «η Ρωσία  θα απαντήσει κατάλληλα» στην ελληνική απόφαση, με αποτέλεσμα… να προσβληθούμε! Κατηγόρησε, μάλιστα, γενικότερα την Ελλάδα ότι «ακολουθεί μια προκλητική, συγκρουσιακή πολιτική έναντι της Ρωσίας και προβαίνει σε εχθρικές ενέργειες», ότι «ήταν από τις πρώτες χώρες που έστειλαν όπλα και πυρομαχικά στην Ουκρανία».

Η στάση της Αθήνας για την Ουκρανία

Η επίδειξη αμετροέπειας εκ μέρους της Αθήνας σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανίας, έχει αναλυθεί επαρκώς. Και δεν αναφερόμαστε στην αυτονόητη καταδίκη της ρωσικής εισβολής και για λόγους αρχής και λόγω του προηγούμενου της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974. Δεν τολμήσαμε, όμως, να θέσουμε διπλωματικά στους δυτικούς εταίρους ότι η ελληνική στάση οφείλει να λάβει υπόψη της την ύπαρξη συμπαγών ελληνικών πληθυσμών στην Αζοφική.

Το πρόβλημα το είχαμε ήδη αντιμετωπίζει, σε μικρογραφία, στην περίπτωση της Κριμαίας, καθώς η εκεί ελληνική κοινότητα έπεσε θύμα της… υψηλής πολιτικής! Ουδείς φαίνεται στην Αθήνα να διδάχθηκε ώστε να πατήσει φρένο. Εξ ου και η στάση μας όταν σημειώθηκε “μετάσταση” του προβλήματος, σε πολύ πιο μαζική κλίμακα, εξαιτίας της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Εμμένουμε στη ρητορική υψηλών τόνων με έκδηλο άγχος να γίνουμε αρεστοί στους δυτικούς συμμάχους. Προσφάτως ο στενός πρωθυπουργικός συνεργάτης, υπουργός Επικρατείας Άκης Σκέρτσος ισχυρίστηκε, μάλιστα, ότι η πολιτική στο Ουκρανικό έχει φέρει καρπούς, ότι εξυπηρέτησε τα εθνικά συμφέροντα!

Η ρωσική απάντηση ήταν σκληρή! Απαντώντας σε ερωτήσεις κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε: «δεν θα πάρουμε την άδεια κανενός, είμαστε κυρίαρχο κράτος και κάποιες φορτισμένες δηλώσεις όπως της κυρίας Ζαχάροβα δείχνουν ότι εμείς κάνουμε καλά τη δουλειά μας. Η θέση μας για την Ουκρανία και την Ευρώπη μπορεί να ενοχλεί, αλλά δεν έχει αλλάξει. Ειδικά δύο κυρίαρχα κράτη θα κάνουν αυτά που κρίνουν σωστό».

Αυτό το “δεν θα πάρουμε την άδεια κανενός” μάλλον το είπε για την εγχώρια κοινή γνώμη! Περιττεύει να ρωτήσουμε, έστω ρητορικά, εάν αυτή η αποστροφή του εκπροσώπου ισχύει ως γενική αρχή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ή επιλεκτικά. Θα είχε ενδιαφέρον αυτό να τεθεί ως ερώτημα σε κάποια από τις πολυάριθμες δημοσκοπήσεις για να δούμε και ποια άποψη έχουν οι πολίτες… Εάν απόδειξη ότι κάνουμε καλά τις δουλειές μας είναι οι… “κάποιες φορτισμένες δηλώσεις όπως της κυρίας Ζαχάροβα”, για ποιον λόγο δεν έγιναν παρόμοιες “αντρειωμένες” δηλώσεις για τις… εξίσου φορτισμένες δηλώσεις της αμερικανικής και στη συνέχεια της κινεζικής πρεσβείας για τον λιμένα του Πειραιά;

Κάποτε οι εκάστοτε κυβερνητικοί αξιωματούχοι συνωστίζονταν ποιος θα πρωτοπαραβρεθεί στις δεξιώσεις της ρωσικής πρεσβείας και αργότερα της κινεζικής. Σήμερα, αμφότερες οι χώρες φαίνεται πώς εγκαταλείπονται και η εκπροσώπηση της κυβέρνησης είναι απολύτως υποβαθμισμένη! Μετά από αυτό μιλάμε για πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική! Το νέο αστείο στην Αθήνα είναι ότι μεγαλόσχημοι και μη πολιτικοί, “βάζουν βύσμα” μπας και πάρουν πρόσκληση της αμερικανικής πρεσβείας, ώστε εν συνεχεία να αναρτήσουν στα γραφεία τους φωτογραφία με την Κίμπερλι Γκίλφοϊλ!

Επί της ουσίας όμως της δήλωσης του κυβερνητικού εκπροσώπου, αρκεί να επισημάνουμε μια παράλειψη: Για κάποιον λόγο, ουδείς έθεσε με το πρέπον ύφος –όχι με το μικρομεγαλιστικό που επιλέγεται αναλόγως των περιστάσεων– ότι η Ελλάδα δεν κατηγόρησε τη Ρωσία όταν πούλησε στην Τουρκία τους S-400, παρότι θα επηρέαζε άμεσα την ελληνική εθνική ασφάλεια! Μήπως η αμνησία αυτή είναι επίσης επιλεκτική; Δηλαδή, μήπως η πολυδιάστατη πολιτική μας, που περιλαμβάνει σε περίοπτη θέση τις σχέσεις με την Τουρκία, υπαγόρευσε την μη αναφορά για να μην ενοχληθεί ο Ερντογάν; Ερώτημα θέτουμε.

Στο ίδιο πλαίσιο, καλούμαστε να αξιολογήσουμε και τις δηλώσεις Νετανιάχου, η χώρα του οποίου κάνει ό,τι είναι δυνατόν ώστε να μην πάρει η Τουρκία F-35. Επέλεξε να μην είναι κατηγορηματικός. Εμμέσως διαμήνυσε, ότι πάντα υπάρχουν προϋποθέσεις, η τήρηση των οποίων μπορεί να οδηγήσει τα μαχητικά στο τουρκικό οπλοστάσιο. Έτσι έγινε και με τη Σαουδική Αραβία. Όλοι συνομιλούν και διαπραγματεύονται με όλους. Αρκεί να έχεις γνώμονα την εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος…