Τα σκισμένα πουκάμισα και τα… καλά παιδιά

Η προσοχή επικεντρώνεται στο πότε θα κάνει την ενέργεια, το επόμενο βήμα, ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος φλερτάρει με “θερμό επεισόδιο”. Λειτουργεί και κινείται σε μία λογική, που βαθμηδόν οδηγεί στη διαμόρφωση ενός σκηνικού για να μετατρέψει το καλοκαίρι σε “θερμό” και επεισοδιακό. Και το ερώτημα είναι το πότε και πού θα γίνει τούτο. Θα είναι στο Αιγαίο ή στην Κύπρο;

Ο Ερντογάν παρουσιάζεται εκτός εαυτού. Ομιλεί και εξαγγέλλει τα επόμενα βήματα περιγράφοντας μια “μεγαλύτερη Τουρκία”. Ομιλεί και από τη μία προειδοποιεί τους εκτός Τουρκίας και από την άλλη επιχειρεί να ξυπνήσει τα εθνικιστικά αντανακλαστικά της τουρκικής κοινωνίας. Να ανταγωνιστεί την αντιπολίτευση στα ακραία ρητορικά ξεσπάσματά της.

«H Τoυρκία έσκισε τα πουκάμισα τα οποία της είχαν φορέσει, έκοψε τα δεσμά, έριξε τα τείχη που της είχαν χτίσει με το παρελθόν της και εξαφάνισε τις υποθήκες που είχαν επιβληθεί πάνω της! Η Τουρκία τώρα είναι μία τέτοια χώρα» ανέφερε χαρακτηριστικά τις προάλλες παραπέμποντας σε… λαϊκό άσμα της φτωχολογιάς. «Όσα μέχρι χθες μας έλεγαν, “δεν μπορείτε να τα κάνετε”, τα κάναμε όλα και συνεχίζουμε να τα κάνουμε. Όσο μας έλεγαν “δεν θα τα καταφέρετε” τα καταφέραμε όλα και συνεχίζουμε», ανέφερε διαμηνύοντας πως για την κατοχική δύναμη δεν υπάρχουν όρια. Δεν ισχύουν για την Τουρκία οι όροι και οι κανόνες που διέπουν τη λειτουργία του διεθνούς πολιτικού γίγνεσθαι. Δεν είναι εναρμονισμένη με το τι επιτρέπεται στο διεθνές δίκαιο και τι όχι.

Δεν φθάνουν οι δηλώσεις

Στο σημείο, που έχουμε φθάσει και από τη στιγμή κατά την οποία ακόμη και ακραιφνείς κοσμοπολίτες εκτιμούν πως ο Ερντογάν μπορεί να κάνει το παραπάνω βήμα, θα πρέπει να λειτουργήσουν η Αθήνα (του κατευνασμού) και η Λευκωσία (των ΜΟΕ και του κατευνασμού) αποτρεπτικά. Όχι με κλαψουρίσματα στους εταίρους μας για μια “ισχυρή” δήλωση, που δεν θα είναι εντελώς “ίσων αποστάσεων”.

Οι δηλώσεις των εταίρων μας στην Ε.Ε. αλλά και των ΗΠΑ, που γίνονται μετά από πολλές εκκλήσεις, κοντολογίς παρακάλια, δεν αρκούν. Δεν επηρεάζουν τον Ερντογάν. Αντίθετα, θεωρεί πως τέτοιες παρεμβάσεις, που δεν συνοδεύονται από πίεση, δεν έχουν κόστος, λειτουργούν πολλές φορές ενθαρρυντικά για τους σχεδιασμούς του. Ο πρώτος στόχος είναι να υπάρξουν εργαλεία για αποτροπή ενός “θερμού επεισοδίου”. Πέρα από την αποτρεπτική προετοιμασία σε όλα τα επίπεδα -κι αυτό αφορά την Ελλάδα κυρίως, που διαθέτει περισσότερες δυνατότητες, υπάρχει και το διπλωματικό πεδίο, που είναι και το βασικότερο εργαλείο.

Η Ελλάδα στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ και η Κυπριακή Δημοκρατία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όπως είναι γνωστό, η κατοχική Τουρκία μπλοκάρει την ένταξη της Φιλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, επικαλούμενη δραστηριότητα “τρομοκρατικών” οργανώσεων στις χώρες αυτές, παραπέμποντας στη λειτουργία κουρδικών οργανώσεων στις χώρες αυτές. Και αξιώνοντας τον τερματισμό της πολιτικής δράσης αυτών των οργανώσεων (ξεχνά προφανώς πως σε άλλες χώρες υπάρχει δημοκρατία), θέτει και μία σειρά άλλες αξιώσεις.

Το γνωστό ανατολίτικο παζάρι. Αυτή η πρακτική φαίνεται τελικά πιάνει τόπο. Τούτο προκύπτει από τη στάση άλλων χωρών της Συμμαχίας καθώς και τη συμπεριφορά του γλοιώδους γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, ο οποίος έσπευσε να… συμμεριστεί τις τουρκικές ανησυχίες.

Θέμα Τουρκίας στο ΝΑΤΟ

Η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ θα έπρεπε να έχει ξεκάθαρη θέση και στάση. Για να αποδεχθεί να εξεταστούν οι αιτήσεις ένταξης Φιλανδίας και Σουηδίας θα πρέπει η Συμμαχία να παρέμβει προς την Άγκυρα για να σταματήσει τις απειλές και τις ενέργειες αμφισβήτησης της κυριαρχίας της Ελλάδος. Η Αθήνα και η Λευκωσία θα έπρεπε όταν συζητούνταν αρχικά αλλά και στη συνέχεια στην Ευρωπαϊκή Ένωση κυρώσεις κατά της Ρωσίας για το Ουκρανικό, να προέτασσαν το θέμα της συμπεριφοράς της Τουρκίας σε βάρος τους. Να το θέσουν ως προϋπόθεση για να συναινέσουν για τις κυρώσεις.

Λέγεται από διάφορους, ακούστηκε και από αρμοδίους, πως εάν αυτό γινόταν «θα έπεφταν όλοι πάνω μας», θα «ασκούσαν αφόρητες πιέσεις» και πως θα «είμαστε το μαύρο πρόβατο». Αυτή είναι η προσέγγιση του… καλού παιδιού. Αυτή η στάση το μόνο που πέτυχε τόσα χρόνια ήταν να κερδίζει πόντους η κατοχική Τουρκία και να αποθρασύνεται, να αναβαθμίζει τις αξιώσεις της. Πάει συνεχώς στο ταμείο και εισπράττει από εμάς.

ΣΗΜ.: Έφυγε από τη ζωή η Ζέτα Αιμιλιανίδου. Μαχητική, δυναμική, συναινετική με κοινωνικές ευαισθησίες. Της δράσης και του αποτελέσματος. Έδινε λύσεις και απέτρεπε αδιέξοδα. Θα τη θυμόμαστε για πάντα!