Τα τέσσερα ερωτήματα για τις διερευνητικές και ο ρόλος της Γερμανίας

Ξεκίνησαν οι διερευνητικές συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ Ελλάδας και της Τουρκίας. Οι δύο αντιπροσωπείες μετά από διάρκεια τριών και πλέον ωρών, κρατούν προς το παρόν τα χαρτιά τους κλειστά. Ωστόσο, αφού ορίστηκε η επανάληψη των συνομιλιών στην Αθήνα τον Φεβρουάριο φαίνεται ότι οι δύο αντιπροσωπείες τουλάχιστον δεν τα “τσούγκρισαν”. Οφείλουμε να διευκρινίσουμε ότι οι εν λόγω συνομιλίες είναι άτυπες και δεν κρατούνται επίσημα πρακτικά.

Αυτό βεβαίως δεν ακυρώνει τις λογικές που θα αναπτυχθούν και από τις δύο διπλωματικές αντιπροσωπείες. Επίσης να σημειώσουμε ότι στις συνομιλίες ήταν παρών και ο Ιμπραχίμ Καλίν σύμβουλος της απολύτου εμπιστοσύνης του Τούρκου Προέδρου, γεγονός που αναδεικνύει την σπουδαιότητα των συνομιλιών ως προς την έκβασή τους,που αποδίδει ο Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν.

Σύμφωνα με πληροφορίες που διέρρευσαν από τουρκικής πλευράς, φαίνεται όπως ήταν αναμενόμενο, ότι η τουρκική πλευρά έθεσε στην συζήτηση όλη την γνωστή ατζέντα των διεκδικήσεων στο Αιγαίο, και δεν γνωρίζουμε τις απαντήσεις της Αθήνας ως προς τις αιτιάσεις της Άγκυρας, κρατώντας σιγή ιχθύος. Ας κρατήσουμε ότι η Αθήνα, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, η αντιπροσωπεία μας προσήλθε στο διάλογο μόνο για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ.

Είναι χαρακτηριστικό το μήνυμα του Ιμπραχίμ Καλίν: «έπειτα από 4,5 χρόνια, οι διερευνητικές επαφές μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας ξεκίνησαν πάλι στην Κωνσταντινούπολη. Υπό την ισχυρή ηγεσία του Προέδρου μας είναι πιθανό να λύσουμε όλα τα προβλήματα συμπεριλαμβανομένου του Αιγαίου. Έχουμε την επιθυμία γι’ αυτό. Η περιφερειακή ειρήνη και η σταθερότητα ενδιαφέρουν όλους».

Αυτό ενισχύει το γεγονός ότι η τουρκική αντιπροσωπεία έθεσε την πλήρη γνωστή ατζέντα της των διεκδικήσεων στο τραπέζι των διερευνητικών. Ένα ερώτημα που προκύπτει είναι αν συρόμαστε στο τραπέζι των συνομιλιών υπό την πίεση των εταίρων μας στην ΕΕ και συγκεκριμένα της Γερμανίας ή βρισκόμαστε στο τραπέζι με δική μας βούληση.

Ένα δεύτερο ερώτημα είναι γιατί στην πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση της επέκτασης της Αιγιαλίτιδας Ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο, δεν συμπεριλήφθηκαν τουλάχιστον τα Κύθηρα, τα Αντικύθηρα και η θαλάσσια περιοχή νοτίως της Κρήτης, ώστε να κλείσουμε ένα μεγάλο μέρος της νοτιοδυτικής μας θαλάσσιας περιοχής στα 12 ναυτικά μίλια. Στη νομοθετική ρύθμιση αναφέρετε ότι το όλο θέμα της επέκτασης στα 12 νμ το αφήνουμε μελλοντικά, όμως “ουδέν μονιμότερον του προσωρινού”.

Οι διερευνητικές και οι φίλοι μας Γερμανοί

Άραγε, ο χρόνος εξαρτάται από τις επιδιώξεις της Άγκυρας ή αυτό τελεί υπό την έγκριση των φίλων μας των Γερμανών; Γιατί αναφέρω το τελευταίο: Δεν μπορώ να ξεχάσω το χαρακτηριστικό γεγονός για όσους θυμούνται, όταν οι φίλοι μας οι Γερμανοί δυσαρεστήθηκαν με την συμφωνία οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Αίγυπτο, γιατί πικράθηκε ο Ερντογάν, παρότι είχε προηγηθεί η τουρκολιβυκή συμφωνία, που ακόμη την κουβαλάμε στη πλάτη μας και οι σύμμαχοί μας σιωπούν.

Αν, δε, το θέμα αυτό το συνδέσουμε με την επικείμενη έναρξη των διερευνητικών,που προφανώς κάποιες ενδείξεις είχε ως προς την έναρξή τους το υπουργείο Εξωτερικών, δημιουργεί εύλογες απορίες, ως προς τις σκοπιμότητες των εν λόγω κινήσεων ως προς το χρόνο επιλογής, και την γενική ατζέντα των διερευνητικών. Προφανώς, δεν περιμένω να μας απαντήσει ο ο υπουργός των Εξωτερικών, αφού όλα τα προηγούμενα γεγονότα, συγκλίνουν ότι έχουμε ως χώρα ενστερνιστεί τα γερμανικά συμφέροντα και επομένως δρούμε ανάλογα με αυτά. Τώρα αν τύχει “και καμιά στραβή” που συμπίπτουν τα συμφέροντά μας θα είμαστε τυχεροί.

Ήταν τυχαίο ότι όλες οι συναντήσεις κορυφής της ΕΕ κατέληξαν σε άτοπο, ως προς ουσιαστικές οικονομικές κυρώσεις της ΕΕ σε βάρος της Τουρκίας, μετά από αυτά που συνέβησαν και εξακολουθούν να συμβαίνουν όχι σε τόσο μεγάλη έκταση στην Ελλάδα και στην Κύπρο; Κάθε φορά υπάρχει και μία φτηνή δικαιολογία των Γερμανών να θολώσουν τα νερά, με την ανοχή της κυβέρνησης,παρότι συνεχίζεται η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε μεγάλο βαθμό στη Τουρκία.

Δείξτε καλή διαγωγή

Ήταν και είναι τυχαίο ότι ως χώρα έχουμε θέσει το θέμα των κυρώσεων προκαταβολικά στο αρχείο; Πόσες φορές ο Πρωθυπουργός μας έχει δηλώσει ότι δεν είναι “αυτοσκοπός” οι κυρώσεις; Πως απορρέει αυτή η λογική; Νομίζει ότι με αυτό το τρόπο θα ηρεμήσει ο Ερντογάν; Ο Ερντογάν μας έχει πει τι θέλει και βαδίζει μελετημένα στο σχέδιό του, απλά μία αναδίπλωση των κινήσεων εκτελεί την παρούσα χρονική περίοδο να ακτινογραφήσει το μεταβαλλόμενο δυναμικό πεδίο, και στη συνέχεια θα “απολαύσουμε” το ίδιο έργο.

Επίσης, ήταν τυχαίο που ο υπουργός των Εξωτερικών της Γερμανίας παραμονή των διερευνητικών βρέθηκε στην Άγκυρα, δίνοντας συγχωροχάρτι στις δηλώσεις του Τούρκου υπουργού των εξωτερικών; Πολλά τα πιθανά ενδεχόμενα αυτών των συνομιλιών. “Δείξτε καλή διαγωγή” για τα περαιτέρω και εμείς εδώ είμαστε φαίνεται να είπε ο Γερμανός υπουργός των εξωτερικών στον Τούρκο ομόλογό του.

Νομίζουμε ότι ο Ερντογάν φοβάται τις κυρώσεις από την ΕΕ; Δεν τις φοβάται γιατί έχει ήδη εξασφαλίσει ότι αυτό δεν πρόκειται να προκύψει! Απλά ζητάει να συνεχιστεί και να ενισχυθεί η οικονομική χρηματική ροή από την ΕΕ. Πως η Γερμανία θα έχει το άλλοθι να πείσει τους Ευρωπαίους,να στηρίξει την πιο στενή σύνδεση της Τουρκίας με την Κοινότητα; Και ποιος θα πει την καλή κουβέντα στον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν για την Τουρκία;

Όλη αυτή η ιστορία με τις διερευνητικές εφόσον η χώρα μας αρνηθεί οποιαδήποτε συζήτηση που θίγονται τα κυριαρχικά της δικαιώματα, και αγνοήσει οποιασδήποτε εξωτερικές πιέσεις από τους “συμμάχους φίλους μας” θα καταλήξει σε άτοπο. Σε αντίθετη περίπτωση θα περιμένουμε ο πρωθυπουργός να ενημερώσει τον ελληνικό λαό, ως οφείλει, σε ποιες ενδεχομένως υποχωρήσεις καταλήξαμε και κατά πόσο αυτές επηρεάζουν τα εθνικά μας συμφέροντα, πριν προχωρήσει στις περαιτέρω ενέργειες.