Ταχέα σκάφη ειδικού πολέμου από την Ινδονησία – Ταιριάζουν γάντι στο Αιγαίο

Η κρατική ινδονησιακή εταιρεία PT Pindad ανακοίνωσε ότι το “πλωτό τανκ” Anstasena πραγματοποιεί θαλάσσιες και βλητικές δοκιμές. Το μήκους 18 μέτρων καταμαράν αναπτύσσετε από κοινοπραξία με επικεφαλής την PT Pindad. Το πρωτότυπο σκάφος εκτέλεσε πυρά με το πυροβόλο των 30 χιλιοστών που φέρει επί πύργου Cockerill 3030.

Το σκάφος έπλευσε σε απόσταση 170 ναυτικών μιλίων στην ανατολική Ιάβα για την πραγματοποίηση των βλητικών δοκιμών. Το σκάφος έχει πλάτος 6,1 μέτρων βύθισμα μόλις ενός μέτρου και μπορεί να μεταφέρει μέχρι 60 στρατιώτες. Έχει πλήρωμα πέντε ανδρών και ακτίνα ενεργείας 600 ναυτικών μιλίων. Η μέγιστη ταχύτητά του φτάνει τους 40 κόμβους.

Πέραν του πύργου το σκάφος φέρει ακόμα δύο πολυβόλα των 12,7 χιλιοστών σε τηλεκατευθυνόμενους πύργους. Είχαμε και παλαιότερα αναφερθεί στο εν λόγω σκάφος και σε άλλα παρόμοια, όπως οι θανατηφόρες νορβηγικές “μικρό” κορβέτες, Skjold και στο πως θα μπορούσαν να ενισχύσουν την άρτι συγκροτημένη Διακλαδική Διοίκηση Ειδικού Πολέμου.

Γράφαμε τότε ότι τέτοιου τύπου σκάφη, οπλισμένα με τηλεκατευθυνόμενο πύργο οπλισμού (Remote Weapon Station -RWS), κατά προτίμηση ισχυρού, θα μπορούσαν να αποτελούν μία ιδανική λύση για τη νέα Διακλαδική Διοίκηση Ειδικού Πολέμου που συγκροτήθηκε πρόσφατα και πολλοί ήδη στράφηκαν εναντίον της. Με τέτοια σκάφη η μεταφορά δυνάμεων κρούσης θα ήταν ταχύτατη και δεν θα απαιτείτο η άμεση συνεργασία του Πολεμικού Ναυτικού η κινητοποίηση μονάδων του οποίου είναι μια πιο χρονοβόρα διαδικασία.

Κατάλληλη λύση για την Ελλάδα;

Η νέα διοίκηση για να είναι αποτελεσματική και να αποτελέσει πραγματικά αιχμή του δόρατος των ελληνικών δυνάμεων απαιτείται να είναι “γρήγορη” και πραγματικά αυτόνομη, ίσως ένα μικρό αντίστοιχο του αμερικανικού Σώματος Πεζοναυτών, διαθέτουσα όλα τα απαραίτητα οργανικά μέσα για την εκπλήρωση της αποστολής της. Η ικανοποιητική αυτονομία των ανωτέρω σκαφών ή κάποιων αντίστοιχών τους, τους επιτρέπει, ουσιαστικά να διασχίζουν το Αιγαίο.

Υποστηριζόμενα από κάποια μικρά, φτηνά, με χαμηλό επιχειρησιακό κόστος και κόστος συντήρησης και πολεμικά, όπως για παράδειγμα οι νορβηγικές κορβέτες κλάσης Skjold (εκτόπισμα 274 τόνοι, πλήρωμα μόλις 16 ατόμων, μέγιστη ταχύτητα 60 κόμβων, μέγιστη αυτονομία 800 ναυτικών μιλίων, οπλισμός οκτώ αντιπλοϊκών βλημάτα, ενός πυροβόλου Otobreda Super Rapid των 76 χιλιοστών, πυραύλους επιφανείας-αέρος Mistral, RWS Protector και δύο πολυβόλα των 12,7 χιλιοστών) θα μπορούσαν όντως να αποτελέσουν πραγματικά ένα εξαιρετικό όπλο για τη νέα διοίκηση.

Ο δε συνδυασμός θα ήταν θανατηφόρος για τον αντίπαλο, για ταχεία επέμβαση σε νησί, νησίδα ή βραχονησίδα, ακόμα και στην εχθρική ενδοχώρα προς πρόκληση σύγχυσης, καταστροφών, απωλειών και πανικού. Ένα άλλο σημαντικό βήμα θα ήταν η διάθεση σύγχρονων ελικοπτέρων και γιατί όχι παλαιότερων μαχητικών της πολεμικής αεροπορίας (που θα υποστούν εκσυγχρονισμό) που θα είχε ως αποκλειστική αποστολή την υποστήριξη της νέας δύναμης.

Μην ξεχνάμε ότι ακόμα και το Καστελόριζο που για κάποιους είναι «πολύ μακριά» (όπως η Κύπρος το 1974) απέχει από τον Πειραιά 328 ναυτικά μίλια. Όλα αυτά χρειάζονται, πρώτον, σχεδιασμό και, δεύτερον, υποδομές. Εξυπακούεται όμως, ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε από την στιγμή που έγινε το βήμα, ότι όλα τα απαραίτητα θα γίνουν. Διαφορετικά, για μια ακόμα φορά, θα γίνει μια τρύπα στο νερό.