Θα αναγνωριστεί και η εθνοκάθαρση των Ελληνοκυπρίων το 1974;

Η αμερικανική Βουλή των αντιπροσώπων ενέκρινε την Τρίτη δύο νομοσχέδια που αναμένεται, όπως έχει αναφερθεί, να επηρεάσουν τις τουρκοαμερικανικές σχέσεις. Ήδη καταγράφηκε η έντονη αντίδραση του Ερντογάν. Το πρώτο νομοσχέδιο, το οποίο εισηγήθηκαν ο Δημοκρατικός Άνταμ Σκιφ κι ο Ρεπουμπλικανός Κώστας Μπιλιράκης, αναγνωρίζει την Αρμενική Γενοκτονία. Υιοθετήθηκε με ψήφους 405 έναντι 11, επί συνόλου 435 μελών.

Το δεύτερο νομοσχέδιο, με ψήφους 403 υπέρ και 16 κατά ζητά την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία, ως αντίποινα για την εισβολή στη βορειοανατολική Συρία. Τα δυο νομοσχέδια αποτελούν απάντηση -χαστούκι για την ακρίβεια- και στην πολιτική Τραμπ έναντι της Τουρκίας. Ο Αμερικανός Πρόεδρος συγκαλύπτει τις έκνομες ενέργειες του νεοσουλτάνου Ερντογάν και ανέχεται πολιτικές του που αντιστρατεύονται τα αμερικανικά συμφέροντα. Ανάλογα δικομματικά νομοσχέδια προωθούνται και στη Γερουσία.

Η αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας θα έπρεπε να είχε γίνει προ πολλού, όπως και όλες οι γενοκτονίες που διαπράχθηκαν από την Τουρκία. Όπως είναι η περίπτωση της Κύπρου. Ο καθηγητής Κλέαρχος Κυριακίδης, σε άρθρο του στη “Σημερινή”, 11 Αυγούστου 2019, με τίτλο “οι Συμβάσεις της Γενεύης του 1949, η Κυπριακή Δημοκρατία και ο ΟΗΕ”, υπενθύμισε τις καταγγελίες που είχαν γίνει από τη Λευκωσία στο Διεθνή Οργανισμό για τη γενοκτονία σε βάρος των Ελλήνων Κυπρίων από την Τουρκία.

Το 1974, ο Πρέσβης Ζήνων Ρωσσίδης, τότε Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Κυπριακής Δημοκρατίας, στον ΟΗΕ, στις 31 Οκτωβρίου 1974, αναφέρθηκε σε «πράξεις κατάφωρης παραβίασης της κατάπαυσης του πυρός, του διεθνούς δικαίου και των Συμβάσεων της Γενεύης του 1949». Σύμφωνα με τον Ζ. Ρωσσίδη. αυτές «διαπράχτηκαν από τις τουρκικές κατοχικές δυνάμεις στην Κύπρο».

Καμία δικαιολογία για την εθνοκάθαρση των Ελληνοκυπρίων

Στις 6 Δεκεμβρίου 1974, ο Ζ. Ρωσσίδης αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στη «μαζική μεταφορά και απέλαση στην Τουρκία πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας από την κατεχόμενη περιοχή κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου και, συγκεκριμένα, κατά παράβαση των Συμβάσεων της Γενεύης του 1949 στις οποίες τόσο η Τουρκία, όσο και η Κύπρος είναι συμβαλλόμενα μέρη» (Πηγές: Έγγραφα του ΟΗΕ S/11365, S/11413, S/11423, S/11550 and S/11569).

Κι αυτή δεν ήταν η μοναδική καταγγελία από πλευράς της Κύπρου εναντίον της κατοχικής Τουρκίας. Έγιναν και στη συνέχεια άλλες καταγγελίες με βάση νέα δεδομένα, όπως είναι ο εποικισμός, που είχε ξεκινήσει από το 1975. Συνεπώς κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει πως δεν γνωρίζει. Και κανείς δεν έχει δικαιολογία, άλλοθι για να μην προχωρήσει και να αναγνωρίσει και τα εγκλήματα που έγιναν από την Τουρκία σε βάρος της Κύπρου.

Το 1974 η Τουρκία προχώρησε και υλοποίησε ένα σχέδιο εθνοκάθαρσης, το οποίο προωθήθηκε με εν ψυχρώ δολοφονίες, εξαφανίσεις ανθρώπων, εκδιώξεις, καταστροφές πολιτιστικών μνημείων και με αλλαγή του δημογραφικού χαρακτήρα του νησιού. Η Τουρκία υιοθετεί και υλοποιεί διαχρονικά μια επιθετική, επεκτατική πολιτική. Δια της ισχύος επιβάλλει πολιτικές χωρίς όρια στις ενέργειες της και στις μεθόδους που επιστρατεύει.