Θα κάνει κάτι η Αθήνα για το επικείμενο τουρκοσυριακό μνημόνιο;
27/12/2024
Είχαμε την πτώση του καθεστώτος Άσαντ από τους τζιχαντιστές του HTS, που υποστηρίχθηκαν με όλα τα στρατιωτικά μέσα από την Τουρκία. Ήταν μία επιχείρηση που ο Ερντογάν περίμενε με υπομονή την ευκαιρία, ώστε η Συρία να καταστεί προτεκτοράτο της Τουρκίας. Εκμεταλλευόμενος με τον καλύτερο τρόπο το καθεστώς της “τυραννίας” του προέδρου Άσαντ.
Φαίνεται ότι προς το παρόν πείθει τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς για μία Συρία δημοκρατική, με ανθρώπινα δικαιώματα, και θρησκευτικές ελευθερίες στις μειονότητες, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις να είναι ο κύριος παίκτης για το μέλλον της Συρίας. Ήταν μία μεγάλη επιτυχία της διαχρονικής διπλωματίας της Τουρκίας – όπως περίμενε και την ευκαιρία για την κατάληψη του 38% της Κυπριακής Δημοκρατίας – που διδάσκει σε εμάς τους Έλληνες πολλά …όταν υπάρχει διαχρονικό σχέδιο διπλωματικής και αμυντικής πολιτικής.
Το ερώτημα είναι τι θα γίνει με τους Κούρδους της Συρίας του YPG, τους οποίους ο Ερντογάν επιθυμεί να τους διώξει από την περιοχή, θεωρώντας τους τρομοκράτες και ως παρακλάδι του PKK. Η μεγάλη “γελοιότητα” του Ερντογάν, που σε προκαλεί να βγεις έξω από τα ρούχα σου, είναι ότι δεν θεωρεί τρομοκράτες την Χαμάς, που στα καλά καθούμενα δολοφόνησε αθώους πολίτες που διασκέδαζαν, και κρατάει ακόμη ομήρους ισραηλινούς πολίτες, αλλά θεωρεί τρομοκράτες τους Κούρδους, που αγωνίζονται για την ελευθερία τους, και την έχουν πληρώσει με χιλιάδες δολοφονημένους αμάχους από τα τουρκικά στρατεύματα.
Ο Τραμπ μεταξύ Τουρκίας και Κούρδων
Οι Κούρδοι πρέπει να αποκτήσουν πατρίδα, όπως και οι Παλαιστίνιοι και προς αυτή την κατεύθυνση οφείλει να προσανατολιστεί η πολιτική τόσο των Ευρωπαίων, όσο και των Αμερικανών για να είμαστε δίκαιοι με αυτούς τους δυστυχισμένους λαούς που έχουν υποφέρει και υποφέρουν καθημερινά τόσα δεινά. Για τους Παλαιστίνιους η διεθνής κοινότητα και η ελληνική κυβέρνηση έχει μιλήσει θετικά, για τους Κούρδους όμως δεν έχει δημιουργηθεί το ίδιο κλίμα, λες και τους γέννησε ένας άλλος θεός. Ας το ακούσει αυτό και η ελληνική κυβέρνηση!
Ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ που θα αναλάβει σε είκοσι περίπου ημέρες έχει μιλήσει με κολακευτικά σχόλια για τον Ερντογάν, έχουν φιλικές σχέσεις, έχουν αναπτύξει ένα δίκτυο άμεσης επικοινωνίας, και τους ενώνουν κατ’ εμέ πολλά κοινά χαρακτηριστικά πολιτικής ορμής και λογικής. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι συμφωνούν σε όλες τις πολιτικές και ότι δεν υπάρχει ο δρόμος της σύγκρουσης μεταξύ τους, όταν τα συμφέροντα είναι αντιδιαμετρικά αντίθετα, γεγονός που το έχουμε δει στο παρελθόν.
Το μέλλον των Κούρδων και η πιθανή δημιουργία κρατικής κουρδικής οντότητας, θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την στάση που θα κρατήσει ο Τραμπ σε συνάρτηση με τα τουρκικά αλλά και τα ισραηλινά γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα. Συνεπώς ας περιμένουμε να δούμε τις εξελίξεις, δηλαδή ποια θα είναι η πολιτική του νέου Αμερικανού Προέδρου στο συριακό, γιατί από τον Τραμπ πολλά νέα δεδομένα που θα ταράξουν τα νερά ενδεχομένως θα δούμε με τον ερχομό του νέου έτους.
ΑΟΖ: Εν αναμονή των κυβερνητικών κινήσεων
Πάμε στα δικά μας: Τις τελευταίες ημέρες πολλά ακούγονται στα Τουρκικά Μέσα Ενημέρωσης για ένα νέο Τουρκοσυριακό μνημόνιο χάραξης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ ) μεταξύ Τουρκίας- Συρίας, όμοιο με το απαράδεκτο τουρκολυβικό, από κάθε έννοια του διεθνούς δικαίου της θάλασσας, το οποίο θα παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και το οποίο θα έχει και μία άλλη διάσταση στο σχεδιασμό της τουρκικής διπλωματίας που είναι ο διαχωρισμός της Κυπριακής Δημοκρατίας σε δύο κράτη.
Αυτό το σενάριο πιθανόν να πραγματοποιηθεί σύντομα, θέλοντας ο Ερντογάν να αιφνιδιάσει την διεθνή κοινότητα και τον πρόεδρο Τραμπ, στην περίπτωση που θα ήταν αντίθετος, λόγω και άλλων γεωπολιτικών παραμέτρων που μπαίνουν στην εξίσωση. Όπως η θέση του Ισραήλ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Βρετανίας και της Ελλάδας. Δύσκολα βλέπω αυτό να πραγματοποιείται τους επόμενους μήνες γιατί θα έχουν μεταβληθεί όλες οι παράμετροι του προβλήματος με τον ερχομό του νέου Αμερικανού Προέδρου, ο οποίος ενδεχομένως θα ταράξει την γεωπολιτική σκακιέρα.
Το ερώτημα που προκύπτει εφόσον η Τουρκία προβεί στην εν λόγω κίνηση, είναι πως θα λειτουργήσει η ελληνική κυβέρνηση. Τώρα γνωρίζει τις προθέσεις της Τουρκίας, δεν υπάρχει δικαιολογία αιφνιδιασμού όπως έγινε με το τουρκολυβικό μνημόνιο, και επιπλέον δεν βρισκόμαστε στην ίδια διπλωματική και αμυντική κατάσταση. Επομένως από τώρα θα πρέπει να σχεδιαστούν δυναμικές κυβερνητικές διπλωματικές κινήσεις τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και ατομικά στις Μεγάλες Δυνάμεις (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία) να αποτρέψουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Γιατί στην περίπτωση που θα συμβεί αυτό το γεγονός, η Ελλάδα θα πρέπει να αντιδράσει και να σκεφτεί πολύ σοβαρά την επέκταση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια. Εφόσον βεβαίως θα έχει εξασφαλίσει υπέρ της όλες τις διπλωματικές και αμυντικές προϋποθέσεις υποστήριξης έναντι της Τουρκίας. Σε αντίθετη περίπτωση η κυβέρνηση θα βρεθεί υπόλογος στη λαϊκή βούληση. Γιατί ο ελληνισμός κουράστηκε να χάνει, και δεν θα αντέξει και άλλη ταπείνωση.
Το συμπέρασμα είναι ότι τα οποιαδήποτε γεγονότα που βλάπτουν τα ελληνικά συμφέροντα οφείλουμε να τα προλαβαίνουμε και να αντιδρούμε, αφού προηγουμένως έχουμε διερευνήσει όλα τα πιθανά ενδεχόμενα ανάλογα με τις δυνατότητές μας. Σε αυτή την χρονική περίοδο, αν διαβάσουμε καλά όλες τις παραμέτρους οι συνθήκες είναι ενδεχομένως ευνοϊκές για την Ελλάδα. Ως γενικό κανόνα, η λογική της υποχωρητικότητας σημαίνει αδυναμία, που οδηγεί μαθηματικά και σταδιακά στην συρρίκνωση του ελληνισμού.
O Γιώργος Σπ.Τσιτσιλιάνος είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου των “Δημοκρατών”
