Θα πληρώσουμε ακριβά τη γαλλική αμυντική συνδρομή

Όπως μας πληροφορεί η “έγκυρη” τουρκική εφημερίδα Yeni Safak (όργανο του Ερντογάν), θα παραταθεί η ισχύουσα τουρκική NAVTEX, άρα και η παράνομη δραστηριότητα του ερευνητικού πλοίου Oruc Reis, που το “συντροφεύουν” μονάδες επιφανείας (κορβέτες και φρεγάτες) και υποβρύχια του τούρκικου στόλου στον πλου του στην Ανατολική Μεσόγειο. Μάλιστα, όπως μαθαίνουμε (πάντα από τις ίδιες πηγές), τις επόμενες ώρες ή μέρες, ο τουρκικός ερευνητικός και πολεμικός στολίσκος, θα κινηθεί προς την περιοχή του Καστελλόριζου και της Ρόδου.

Η συμπεριφορά της Τουρκίας, προκλητική και παράνομη, οι εμπρηστικές δηλώσεις κορυφαίων πολιτειακών παραγόντων, όπως του προέδρου Ερντογάν και των Τούρκων υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας, οι απανωτές τουρκικές NAVTEX και οι συνεχιζόμενες έρευνες στην Ανατολική Μεσόγειο από τουρκικά ερευνητικά πλοία που τα συνοδεύουν πολεμικά πλοία του τουρκικού στόλου, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.

Το σύστημα εξουσίας του Ερντογάν έχει ένα πολύ συγκεκριμένο στρατηγικό σχέδιο, που καθορίζει και την στάση της Τουρκίας, απέναντι στην Ελλάδα. Και για όσους δεν εθελοτυφλούν, ο στρατηγικός στόχος της Τουρκίας, είναι να αναθεωρήσει την Συνθήκη της Λωζάνης και να επιβάλει την “Γαλάζια Πατρίδα”. Αυτό και τίποτα λιγότερο! “Εργαλεία” για την επίτευξη του στρατηγικού στόχου της Τουρκίας, είναι η διπλωματική δεινότητα του Ερντογάν.

Eίναι οι άριστες και οι αμοιβαία υποστηρικτικές σχέσεις του με Τραμπ, Πούτιν, Μέρκελ, Στόλτενμπεργκ, η αναβάθμιση της επιχειρησιακής ισχύος των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, που ξεπέρασε τα 45 δισ. δολάρια του εν εξελίξει από τριετίας εξοπλιστικό πρόγραμμα των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων) και φυσικά η τουρκική αγορά των 70 εκατομμυρίων δυνάμει καταναλωτών, αλλά και η καίρια γεωγραφική της θέση για πάσης φύσεως σχεδιασμούς και επιχειρήσεις (ενεργειακούς, πολιτικούς, στρατιωτικούς).

Τι επιδιώκει η Τουρκία

Επιγραμματικά, η Άγκυρα επιδιώκει: Στρατιωτική σύγκρουση με την Ελλάδα και διαπραγματεύσεις, ή διαπραγματεύσεις χωρίς στρατιωτική εμπλοκή, εφόσον η Ελλάδα υποχωρήσει από πάγιες εθνικές θέσεις της, όπως με πείσμα συμβουλεύουν την ελληνική κυβέρνηση οι διαμεσολαβητές από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και αυτοπροσώπως η Μέρκελ.

Διαπραγματεύσεις όμως σε θέματα, που θα ξεκινούν αλλά και δεν θα περιορίζονται, στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ, αλλά θα περιέχουν και ζητήματα κυριαρχίας ελληνικών νησιών του Αιγαίου, όπως την αποστρατιωτικοποίηση 16 νησιών, μερική ή καθόλου επήρεια του Καστελλορίζου, αυτονομία της Θράκης και άλλα ηχηρά ζητήματα.
Η Τουρκία προωθεί θέματα που θίγουν ευθέως ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.

Ο γενικότερος στρατηγικός σχεδιασμός της Τουρκίας, είναι, η δημιουργία μιας περιφερειακής υπερδύναμης που θα ηγεμονεύει στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Μιας υπερδύναμης που θα γειτονεύει με κράτη ανύπαρκτης, ή μειωμένης εθνικής κυριαρχίας, όπως επιδιώκει να είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, το Ιράκ, η Συρία και η Ελλάδα. Και κυρίως στους στρατηγικούς στόχους του Ερντογάν είναι να αναδειχτεί ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του σουνιτικού μουσουλμανικού κόσμου.

Τα αίτια των γαλλικών ανησυχιών

Είναι βασική αρχή στις διεθνείς σχέσεις και υπό την πρισματική γωνία του πολιτικού ρεαλισμού, ότι δεν υπάρχουν διακρατικές συμμαχίες, που να στηρίζονται σε αρχές, σε αξίες, ή σε “συμπάθειες”, αλλά μόνο και αποκλειστικά σε αμοιβαία συμφέροντα. Είναι απορίας άξιο, πως αυτή διεθνοπολιτική πραγματικότητα, του πολιτικού ρεαλισμού, παραγνωρίζεται ή δεν αξιολογείται επαρκώς, από τους κορυφαίους παράγοντες της ελληνικής διπλωματίας.

Και μία ακόμη ανομολόγητη πραγματικότητα είναι ότι, η στρατιωτική διπλωματία ή η διπλωματία των εξοπλισμών, σε περιόδους περιφερειακών συγκρούσεων, υπερτερεί της πολιτικής και της διπλωματίας. Η Γαλλία, στην κλιμακούμενη ελληνοτουρκική κρίση, έχει ταχθεί αναφανδόν υπέρ της Ελλάδας, της Κυπριακής Δημοκρατίας και εναντίον της Τουρκίας. Ασφαλώς, η αναβάθμιση των σχέσεων της Γαλλίας με την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία, σχετίζεται και με τα στρατηγικά συμφέροντα των Γάλλων στην περιοχή.

Η Γαλλία εκτιμά ότι αν η Τουρκία καταφέρει να δορυφοροποιήσει την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία, όπως είναι οι σαφείς προθέσεις της Άγκυρας, τότε, θα επιτύχει, παράλληλα και ένα ακόμη στόχο. Να θέσει σε ασφυκτικό κλοιό το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Είναι γνωστό ότι, για λόγους ενεργειακούς και πολιτικής επιρροής, είναι κάκιστες οι σχέσεις του Μπέντζαμιν Νετανιάχου και του αλ Σίσι, με τον Ερντογάν, γιατί συγκρούονται τα συμφέροντά τους.

Και ακόμη, αν η Τουρκία αποκτήσει όπως επιδιώκει στρατιωτικές βάσεις και πολιτική επιρροή στη Λιβύη (και μάλλον και στην Αλγερία), αυτό θα είναι μια ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη για την Γαλλία. Ο λόγος είναι ότι η Γαλλία θα απολέσει τον σημαντικό γεωπολιτικό της ρόλο σε Μεσόγειο και Βόρεια Αφρική, διότι θα έχει απέναντί της την νέα περιφερειακή υπερδύναμη (γεωπολιτικά, στρατιωτικά και θρησκευτικά), την Τουρκία του Ερντογάν. Πάντα υπό την προϋπόθεση βεβαίως, ότι θα υλοποιηθούν τα νέο-οθωμανικά σχέδια της “Γαλάζιας Πατρίδας”, που προωθεί με πείσμα και φανατισμό, το σύστημα εξουσίας του Τούρκου προέδρου.

Ακριβή η γαλλική ρήτρα στρατιωτικής συνδρομής

Επιπλέον, πιθανός έλεγχος της Ανατολικής Μεσογείου από την Τουρκία, θα αποκλείσει τις γαλλικές εταιρείες, από την συμμετοχή τους στην αξιοποίηση του υποθαλάσσιου ορυκτού πλούτου της περιοχής, εξέλιξη, που θα αποτελέσει πλήγμα, για το κύρος και την οικονομία της Γαλλίας. Εμπόδια στην δυναμική εξάπλωση της Τουρκίας, είναι η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία. Επομένως, η ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία, αποτελεί στρατηγική επιλογή και για την Γαλλία.

Με αυτήν προωθεί και διασφαλίζει τα γαλλικά γεωοικονομικά (πολιτικά και ενεργειακά) συμφέροντά της στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και της Βόρειας Αφρικής. Και επιπροσθέτως, η γαλλική πολεμική βιομηχανία, πουλάει και μάλιστα, όχι πολύ φθηνά, τα προϊόντα της στην Ελλάδα, όπως τα μαχητικά αεροσκάφη Rafale και τις γαλλικές φρεγάτες.

Το κόστος που καλείται να καταβάλει η αναιμική ελληνική οικονομία, για την αγορά των Rafale, τον εκσυγχρονισμό των Mirage 2000-5Mk2, την ναυπήγηση γαλλικών φρεγατών και για την αγορά γαλλικών βλημάτων (βλήμα SCALP NAVAL, AM-39 Block II Exocet και άλλα) εκτιμάται ότι θα κυμανθεί στα 6-7 δισεκατομμύρια ευρώ! Ασφαλώς πρόκειται για μια βαθιά οικονομική ανάσα και ενίσχυση της γαλλικής πολεμικής βιομηχανίας. Ανάσα που θα σημάνει “αναγκαστική” ελληνική οικονομική αιμορραγία.

Ευλόγως αυτή θα προκαλέσει την ισχυρή αντίδραση των πολεμικών βιομηχανιών της Γερμανίας και των ΗΠΑ, που θα εκφράσουν ποικιλοτρόπως την δυσαρέσκειά τους. Συμπερασματικά, η Ελλάδα, αγοράζει και μάλλον ακριβά, την γαλλική στρατιωτική συνδρομή (θα υπάρχει έμμεση πρόβλεψη και ρήτρα στρατιωτικής συνδρομής στην επικείμενη ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία) στην περίπτωση ελληνοτουρκικής στρατιωτικής σύρραξης.