Θα ξεκινήσουν και πάλι να ταΐζουν το θηρίο…

Μόλις τελείωσε η μετεκλογική ομιλία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στη διάρκεια της οποίας επιβεβαίωσε ότι  ο άνθρωπος δεν αλλάζει, ξεκίνησαν… βροχή τα συγχαρητήρια, με τηλεφωνικές επικοινωνίες και γραπτά μηνύματα, από ξένους ηγέτες. Η προσπάθεια από πλευράς όσων έσπευσαν να τον συγχαρούν ξεκάθαρη. Θέλουν, όσοι δεν τα πήγαιναν καλά, να γίνει μια επανεκκίνηση στις σχέσεις και οι υπόλοιποι να εμβαθύνουν τη συνεργασία τους. Υπάρχει μια πρόδηλη προσδοκία από πολλούς διεθνείς παίκτες ότι ο Ερντογάν τώρα που κέρδισε για μια ακόμη φορά εκλογές θα αλλάξει. Ότι ενόψει των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα του, θα βάλει “νερό στο κρασί του”, θα αναζητήσει “χείρα βοηθείας” και ενόψει τούτου θα εισέλθει σε μια λογική συναίνεσης. Και αυτοί θα ξεκινήσουν μία νέα σχέση. 

Όλα αυτά, τα προβλήματα, ίσχυαν και πολύ πριν τις τελευταίες εκλογές. Όλα αυτά ίσχυαν και στις προηγούμενες εκλογές. Άλλαξε; Όχι. Κι αυτό επειδή ο Ερντογάν, μπορεί να του αρέσουν οι υπερβολές του μπαλκονιού, πλην, όμως, ο λόγος του στηρίζεται σε μια διαχρονική στρατηγική, η οποία υλοποιείται βαθμηδόν.

Εκείνοι που ευελπιστούν ότι ο Ερντογάν θα… προσγειωθεί και θα ακολουθήσει τις νόρμες του διεθνούς δικαίου, θα υιοθετήσει λογικές συναινετικής αντίληψης των συνεργασιών, μάλλον δεν έχουν κάνει καλή ανάγνωση της τουρκικής πολιτικής. Θεωρούν κάποιοι ότι ο Ερντογάν θα εγκαταλείψει το όραμα της “Γαλάζιας Πατρίδας”; Τις εξαγγελίες για την προώθηση πολιτικών που εφαρμόζονται ώστε να καταστεί “Αιώνας της Τουρκίας”; Θα αλλάξει τώρα και θα γίνουν οι Αμερικανοί, οι Ευρωπαίοι “καλοί”, “φίλοι”; Και για τα όσα τους κατηγορούσε, διαμορφώνοντας κοινή γνώμη;

Ο Τούρκος Πρόεδρος συμπεριφέρεται όπως ένας σουλτάνος επειδή αυτό είναι το δικό του προσωπικό όραμα. Όταν είπε το βράδυ της περασμένης Κυριακής, απευθυνόμενος στους οπαδούς του, ότι «θα μας χωρίσει ο θάνατος…», παρέπεμπε σε μια σχέση μεταξύ ενός “ισόβιου σουλτάνου” και του λαού του.

Την ίδια ώρα, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, επιχείρησε και δεν εγκατaλείπει αυτό το στόχο, να καταστεί ο “πατέρας”, ο “προστάτης” των απανταχού μουσουλμάνων.  Μεθοδικά επιχειρεί να καταστεί ο ηγέτης του μουσουλμανικού κόσμου και κάνει κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Ο δρόμος, όμως, αυτός παραμένει από την αρχή δύσκολος και ανηφορικός επειδή έχει απέναντι του πολλές ισχυρές χώρες του μουσουλμανικού κόσμου, που δεν θα ήθελαν να εκχωρήσουν αυτόν τον ρόλο στον Τούρκο Πρόεδρο, στην Τουρκία.

Δεν ήταν, πάντως, έκπληξη το γεγονός ότι στις πρώτες μετεκλογικές επικοινωνίες που είχε ο ισόβιος Πρόεδρος της Τουρκίας, έδωσε και δείγματα γραφής. Τα αναμενόμενα. Στις εθιμοτυπικές επικοινωνίες για τα συγχαρητήρια, ο ισλαμιστής ηγέτης της κατοχικής δύναμης, έθεσε και λίστα απαιτήσεων. Για να μην χαθεί… χρόνος. Παράδειγμα, τα όσα ειπώθηκαν στην τηλεφωνική επικοινωνία του με τον Αμερικανό Πρόεδρο, Τζο Μπάιντεν. Όπως έγραψε ο συνάδελφος Μιχάλης Ιγνατίου, που μετέφερε και τα όσα είπε ο Αμερικανός Πρόεδρος για τα λεχθέντα με τον Τούρκο Πρόεδρο, ο τελευταίος ξεκίνησε με το καλημέρα να ζητιανεύει. Είπε ο Μπάιντεν:

• «Μίλησα με τον Ερντογάν και συνεχάρη τον Ερντογάν. Και αυτός –θέλει ακόμα να δουλέψει πάνω σε κάτι στα (αμερικανικά μαχητικά) F-16 (εννοεί σε συμφωνία). Του είπα ότι θέλαμε μια συμφωνία για τη Σουηδία, οπότε ας το κάνουμε. Και έτσι θα είμαστε ξανά σε επαφή μεταξύ μας. Αλλά εγώ — ήταν βασικά ένα συγχαρητήριο τηλεφώνημα».

Δηλαδή, η πρώτη κουβέντα που έκανε με τον Μπάιντεν ήταν να ξεκινήσει ένα πάρε-δώσε για τα F-16 συνδέοντας την αγορά τους με την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, την οποία επιμένει να μπλοκάρει η κατοχική δύναμη. Τα μετεκλογικά βήματα του Ερντογάν αποτελούν συνέχεια με εκείνα που έκανε προεκλογικά. Ξετυλίγει το ίδιο νήμα. Θέλει να είναι με τους δυτικούς όσο θα έχει τα κέρδη που επιδιώκει. Θα είναι κοντά στη Ρωσία όσο αυτό θα τον εξυπηρετεί και μέσα από την προσέγγιση αυτή, θεωρεί πως θα καταστεί περιφερειακή δύναμη. Με την ανοχή των άλλων παικτών, που θεωρούν πως όσο ταΐζουν το θηρίο θα το έχουν από κοντά!