Τί διδάσκει η AUKUS την Ελλάδα

Αφού πράγματι η Κίνα αποτελεί απειλή για τις ΗΠΑ και τη Δύση, η τριμερής AUKUS (ΗΠΑ-Βρετανία-Αυστραλία), ένα υβριδικό πυρηνικό ΝΑΤΟ του Ειρηνικού, είναι ενδεχομένως μια κίνηση forcée. Όμως, η μυστικότητα της συμφωνίας και η υφαρπαγή του γαλλο-αυστραλιανού συμβολαίου των 31 δισ. ευρώ, δεν είναι κάτι που μπορεί εύκολα να διασκεδαστεί.

Πρόκειται για μια ακόμη πολιτική γκάφα του προέδρου Μπάιντεν, η οποία προκάλεσε ένα ισχυρό σοκ εμπιστοσύνης μεταξύ της ηπειρωτικής Ευρώπης και των Aγγλοσαξόνων. Στην ουσία προκάλεσε ρήγμα στον δυτικό κόσμο με κορύφωση την ανάκληση των πρέσβεων της Γαλλίας από την Ουάσιγκτον και την Καμπέρα.

Η «μυστικοπάθεια του Μπάιντεν, η διπροσωπία των Αυστραλών και η συνήθης βρετανική απάτη», όπως έγραψε ο φλεγματικός Guardian, δεν ήταν απλά μια ψυχρολουσία για την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά φαίνεται πως είναι κάτι πιο βαθύ. Πιθανολογείται πως πρόκειται για μια μεθόδευση από το βρετανικό Φόρεϊν Όφις για να περισώσει το όποιο κύρος έχει απομείνει στον Τζο Μπάιντεν και να διασκεδάσει τον πανικό των ΗΠΑ μετά την γκάφα ολκής του Αφγανιστάν.

Αλλά, όπως λέει ο Νόμος του Μέρφι, αν είναι κάτι να πάει στραβά, θα πάει… Η εξέλιξη αυτή φαίνεται πως αφυπνίζει τις ευρωπαϊκές ελίτ από το λήθαργο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και τις οδηγεί στην κατεύθυνση της αναθεώρησης πολλών γεωπολιτικών ταμπού και ενδεχομένως στην πολιτική ολοκλήρωση της ΕΕ.

Τα μαθήματα από την AUKUS

Σε κάθε περίπτωση, η περιφρόνηση των Aγγλοσαξώνων προς την ηπειρωτική Ευρώπη εγκυμονεί πολλές ευκαιρίες και δυνατότητες αντίδρασης, με τη θετική έννοια της αναζήτησης της προβολής γεωπολιτικής και γεωοικονομικής ισχύος της ΕΕ, αλλά κυρίως την προβολή της ρυθμιστικής της ισχύος στις εμπορικές σχέσεις, στα ζητήματα της κλιματικής κρίσης, στα δικαιώματα και στην διεθνή πολιτική ατμόσφαιρα.

Η υφαρπαγή του γαλλο-αυστραλιανιανού συμβολαίου 31 δισ. ευρώ από τους Αμερικάνους, –οι οποίοι αναλαμβάνουν αναβάθμιση της προβολής ισχύος της Αυστραλίας στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και στον Ειρηνικό, με την παραγωγή και προμήθεια πυρηνοκίνητων υποβρυχίων και τεχνολογιών αιχμής κυβερνοπολέμου–, είναι επίσης διδακτική για την ΕΕ, αλλά κυρίως για την Ελλάδα, η οποία πιέζεται να εκσυγχρονίσει το Πολεμικό της Ναυτικό με αποτυχημένα αμερικανικά πολεμικά πλοία που δεν ικανοποιούν τις εθνικές ανάγκες.

Η μεν Γαλλία δεν πρέπει να αφήσει στον βρόντο την κλοπή του συμβολαίου της, η δε Ελλάδα είναι καιρός να στραφεί αποκλειστικά στην ευρωπαϊκή (και ισραηλινή) αμυντική βιομηχανία, αλλά και στην δυναμική ανασυγκρότηση της εγχώριας σχεδιαστικής και παραγωγικής αμυντικής μηχανής. Εννοείται ότι η Ελλάδα πρέπει να προβάλει τώρα σημαντικές απαιτήσεις για την πενταετή ανανέωση της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας που πρόκειται να υπογράψει ο Νίκος Δένδιας στις 14 Οκτωβρίου στις ΗΠΑ. Ό,τι πήρανε πήρανε και ό,τι αγοράσαμε αγοράσαμε. Φτάνει.

Τα μηνύματα από την ντερ Λάιεν

Τώρα πρέπει, επιτέλους, οι Αμερικάνοι να δώσουν τεχνογνωσία και δωρεάν premium στρατηγικό υλικό. Στο μεταξύ, δύο ενδιαφέροντα μηνύματα έστειλε η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν κατά την ετήσια ομιλία της για την Κατάσταση της ΕΕ στην Ευρωβουλή.

• Πρώτον, τόνισε ότι θα εισηγηθεί την απαγόρευση της κυκλοφορίας στην αγορά της ΕΕ προϊόντων που έχουν παραχθεί με καταναγκαστική εργασία, καθώς «τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι προς πώληση, σε καμία τιμή». Αυτό είναι μια κάποια αρχή στις εμπορικές σχέσεις με την Κίνα και άλλες χώρες που εφαρμόζουν και καταχρώνται το “κοινωνικό και πολιτικό dumping”. Μια τέτοια πολιτική μπορεί να καταστεί πολύ αποτελεσματικότερη από τις δασμολογικές κυρώσεις των ΗΠΑ.
• Δεύτερον, τόνισε ότι η Ευρώπη «πρέπει να βρει την πολιτική βούληση» να οργανώσει στρατιωτική δύναμη, η οποία θα αναπτύσσεται σε περιοχές κρίσεων, πέρα από τα σύνορα και ανεξάρτητα από τον ΟΗΕ ή το ΝΑΤΟ.

Βέβαια, το θρυλούμενο σώμα των 5.000 Ευρωπαίων στρατιωτικών δεν επαρκεί, παρότι είναι μια κάποια αρχή. Όμως, δεν μπορεί να αποτελέσει σοβαρή προβολή γεωπολιτικής ισχύος. Προϋπόθεση για τη συγκρότηση σοβαρού Ευρωστρατού και την προβολή ισχύος σε παγκόσμιο επίπεδο είναι η πολιτική ολοκλήρωση της ΕΕ.

Η AUKUS, χωρίς αμφιβολία, αποβλέπει στην μεγέθυνση της προβολής ισχύος από την Αυστραλία έναντι της Κίνας, κίνηση που είναι επί του πραγματικού. Δεν αποκλείεται μάλιστα να επιχειρηθεί η διεύρυνσή της με τη Νέα Ζηλανδία –που επιδιώκει την ουδετερότητα– τον Καναδά και την Ινδία ή και άλλους ενδιαφερόμενους παίκτες, αλλά και να προσλάβει οικονομικο-εμπορική διάσταση.

Μετά την απίστευτη γκάφα του Τραμπ να αποσύρει τις ΗΠΑ από την εμπορική συμφωνία του Ειρηνικού CPTPP (40% του παγκόσμιου ΑΕΠ, 13 χώρες, 850 εκατ. πληθυσμός), η οποία οδήγησε στην παράλυσή της, η Κίνα συγκρότησε τη μεγαλύτερη ζώνη ελεύθερου εμπορίου, την RCEP (28% του παγκόσμιου ΑΕΠ, 15 χώρες με πληθυσμό 2,2 δισ. ανθρώπους) που τάραξε τα νερά και υποχρέωσε την Ευρώπη να συναισθανθεί τη μικρότητά της και την Ουάσινγκτον την αδυναμία της να κατανοήσει τις δυναμικές του κόσμου. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η γερμανική βουλιμία (σ.σ.: λαιμαργία, ίσως… ή φιλοσοφικά “θέληση για δύναμη”) για επιβολή και έλεγχο των ευρωπαϊκών οικονομιών προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων του γερμανικού κεφαλαίου έχει εμποδίσει σε μεγάλο βαθμό την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Ο παράγοντας Γερμανία

Με την ελπίδα πως η “μεγάλη αλλαγή” θα συμβεί στη Γερμανία στις 27 Σεπτεμβρίου που ενδεχομένως να οδηγήσει στην εγκατάλειψη των πολιτικών της “γερμανικής Ευρώπης”, τότε, ίσως, η ΕΕ να έχει μία ευκαιρία. Το Βερολίνο οφείλει να κατανοήσει τους 26 και όχι μόνο τον εαυτό του. Άλλωστε, η Γερμανία έχει απωλέσει από πολλών ετών το ηθικό πλεονέκτημα με τα διεθνή οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα και έχει αναδειχθεί σε κορυφαίο παράγοντα διαφθοράς…

Στην Ελλάδα γνωρίζουμε ποια δεινά μας έχουν προκαλέσει οι “φίλοι” μας. Ξέρουμε ποιοι ήταν οι ηθικοί αυτουργοί των Σεπτεμβριανών το 1955 στην Κωνσταντινούπολη, όπως ξέρουμε ποιο Φόρειν Όφις δημιούργησε το Κυπριακό Ζήτημα, ποιοι στήριξαν τη χούντα και ποιοι ευνόησαν το τραγικό πραξικόπημα στην Κύπρο… Γνωρίζουμε επίσης με τι κόλπα ή “λάθη” μετατράπηκε η χώρα σε αποικία χρέους και από ποιους …

Μάθαμε επίσης από την απόρρητη έκθεση του Μαξίμου “Πού πάει το νέος κόσμος” που αποκάλυψε το περασμένο Σάββατο η “Εστία”, σύμφωνα με την οποία «Αλλάζει ηγεσία ο πλανήτης έως το 2029 – Κίνα και Ινδία εκτοπίζουν ΗΠΑ και ΕΕ στην οικονομική ισχύ – Νέο G7 χωρίς Αμερική, Γαλλία, Γερμανία και Αγγλία έως το 2050, αλλά με Ινδονησία, Ρωσία, Βραζιλία, Μεξικό και Τουρκία…».

Κατ΄ αρχήν είναι πολύ σημαντικό ότι στο Μαξίμου κάνουν τέτοιες εκθέσεις, έστω γραμμικές, έστω βασιζόμενες σε ξένες αντίστοιχες εκθέσεις. Το ζήτημα όμως είναι τι σκέπτεται ο πρωθυπουργός για όλα αυτά. Και κυρίως, όλος ο πολιτικός κόσμος, η αντιπολίτευση και οι άλλοι θεσμικοί και μη παράγοντες του τόπου. Διότι, η “Ευδαίμων Ελλάς” εκτός από τα μεγάλα χρόνια και δομικά της προβλήματα, εκτός από την τουρκική απειλή, έχει και ευκαιρίες μέσα σε αυτόν τον κόσμο. Χωρίς αμφιβολία, η Ελλάδα έχει μια πλάτη, την ΕΕ! Εκεί μπορεί να πρωτοστατήσει. Και αυτό πρέπει να συμβεί τώρα που άρχισε ο επανεξοπλισμός της χώρας. Αλλά κάθε βήμα πρέπει να έχει ισχυρά ανταλλάγματα…

Η AUKUS αποτελεί ξεκάθαρο μήνυμα για το ελληνικό πολιτικό σύστημα για το πώς παίζεται το μεγάλο παιγνίδι. Εκεί στη μεγάλη σκακιέρα, για να σε παίρνουν στα σοβαρά πρέπει να λες όχι και να ανοίγεις το σακάκι με τρόπο ώστε να φαίνεται πως είσαι ζωσμένος με όπλα και πως είσαι έτοιμος για όλα.