Τη Δύση δεν τη σκιάζει φοβέρα, αλλά η Ρωσία λίγο καιρό ξαποσταίνει…

Όταν ο Πούτιν απειλεί με προσφυγή σε πυρηνικά όπλα υπονοείται ότι η δουλειά κάπου έχει στραβώσει και ρίχνει στο τραπέζι τα βαριά χαρτιά για να σώσει την παρτίδα. Αλλά να μην εκπλαγεί κανείς αν μαθευτεί ότι η αστραπιαία ουκρανική επίθεση σχεδιάστηκε σε κατάλληλη χρονική στιγμή από τη Δύση, για την ακρίβεια από τα επιτελεία της Ουάσιγκτον για να κάνει μια ένεση θάρρους και αισιοδοξίας στους ανήσυχους Ευρωπαίους ενόψει σκληρού χειμώνα. Με το υπονοούμενο επιμύθιο: παιδιά υπομονή, η νίκη έρχεται, στο μεταξύ βάλτε κανένα πουλόβερ και σκάστε!

Οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, μάστορες στην προπαγάνδα, φιλοτεχνούν το προφίλ μιας καταρρέουσας Ρωσίας και ενός ετοιμόρροπου Πούτιν. Αλλά, δυστυχώς ή ευτυχώς, οι μυστικές υπηρεσίες δεν κερδίζουν τους πολέμους. Χρειάζεται στρατός και λαός σε έξαρση. Οι Ρώσοι κάνουν γκάφες και οι Δυτικοί κατασκευάζουν σενάρια που μοιάζουν με πύργους στην άμμο. Ωστόσο η ρωσική αεροπορία απουσιάζει λες και αφήνει ελεύθερο το πεδίο για τελική ανακατανομή εδαφών, ώστε όλοι να σώσουν την τιμή τους εν μέσω κραυγών αδιαλλαξίας και σιωπηλών συμβιβασμών.

Οι συσχετισμοί Δύσης-Ανατολής στη ρίζα τους είναι απλοί: Η Δύση, πρωτίστως οι ΗΠΑ, μπορούν και δεν διστάζουν να επιβάλλουν κυρώσεις. Οι αντίπαλοι δεν μπορούν να ανταποδώσουν τα ίσα. Αλλιώς θα το έκαναν. Οι ΗΠΑ έβαλαν τους Ευρωπαίους να επιβάλλουν κυρώσεις στη Ρωσία που τους κοστίζουν “ο κούκος αηδόνι”. Αυτά το καλοκαίρι. Αλλά το διαγώνισμα θα κριθεί το χειμώνα. Οι Βρυξέλλες μπορούν άραγε να προσφέρουν τους Ευρωπαίους σαν “κατεψυγμένο κρέας για τον Ζελένσκι”; “Το χιόνι που τ΄ αρνάκια παγώνει” έρχεται. Θα τα ξαναπούμε, τουρτουρίζοντας…

Θερμό επεισόδιο ή πόλεμος;

Στην Ελλάδα συμβαίνει το παράδοξο: Μέχρι χθες “εθνικιστές” και “ενδοτικοί” συνέπιπταν ότι οι Αμερικανοί θα σταματούσαν τις εχθροπραξίες Ελλάδας-Τουρκίας αμέσως. Όποιος μιλούσε για πόλεμο του έβαζαν πιπέρι. Θερμό επεισόδιο, το πολύ, έλεγαν. Τώρα, με τα λίγα Rafale και τις φρεγάτες Belharra στα σκαριά, όλοι, αρμόδιοι και αναρμόδιοι, έχουν τον πόλεμο στο στόμα σαν να είναι το δεκατιανό τους. Δηλαδή οι Αμερικάνοι δεν θα επέμβουν; Άσε τους πανηγυρισμούς για τους εξοπλισμούς της Κύπρου, λες και ο Αναστασιάδης θα συντρίψει τον Ερντογάν. Επειδή ο Μητσοτάκης μίλησε στο Κογκρέσο, μας πάνε κάπου λάου-λάου;

Οι Τούρκοι φοβούνται, υποτίθεται, ελληνική προβοκάτσια εναντίον τους, καθ’ υπόδειξη των ΗΠΑ. Τίποτα δεν αποκλείεται. Αλλά να έχουμε στο νου μας, καλού-κακού, τον διάλογο όπου ο βλαξ δικτάτορας Ιωαννίδης έλεγε στον Ωνάση ότι οι Αμερικάνοι του υποσχέθηκαν πως αν καθαρίσει τον Μακάριο θα πάρουμε την Κύπρο. Και γιατί δεν τον καθαρίζουν οι ίδιοι; ρώτησε αθώα ο Ωνάσης. Εμείς τώρα σε ποιον μοιάζουμε, στον βλάκα δικτάτορα ή στον “αθώο” Ωνάση;

Η εικόνα της Τουρκίας σχηματίζεται από πολλά “ενσταντανέ”, είναι ρέουσα και διόλου διαυγής. Ο Ερντογάν είναι παίκτης διεθνούς εμβέλειας, ικανότατος χειριστής ελιγμών για την επιβίωση μιας νεαρής ανερχόμενης δύναμης. Το “αρνητικό” της φωτογραφίας είναι ότι τίποτα δεν έχει κατακτηθεί, όλα είναι ρευστά, όλα μπορεί να χαθούν σε μια απότομη στροφή. Δεν είναι όπως ήταν για την Ελλάδα το 1922, όταν οι Άγγλοι την ίδια στιγμή που έστελναν τον Βενιζέλο στη Μικρά Ασία, την ίδια εκείνη ώρα κανόνιζαν συνάντηση του Κεμάλ με Άγγλους αξιωματικούς να συνεννοηθούν για την συντριβή μας. Δηλαδή μας την είχαν στημένη εξαρχής.

Αμφίβολος σύμμαχος για τη Δύση

Ο Ερντογάν δεν είναι ούτε τόσο αφελής, ούτε τόσο τυφλός. Πλην, όμως, ο Ερντογάν εξαρτάται από τη Δύση, αλλά και από τη Ρωσία. Ιδού: Στις 21 Ιουλίου 2022 ο Σύρος υπουργός Εξωτερικών Φαϊσάλ Μεκντάντ δήλωσε ότι Ρωσία και Ιράν, στη συνάντησή τους με την Τουρκία, την προηγούμενη μέρα, ματαίωσαν την πρόθεση του Ερντογάν να επιτεθεί στη Συρία. Η δήλωση έγινε ενώπιον του Ιρανού υπουργού Εξωτερικών για επιβεβαίωση. Η Τουρκία είναι χώρα με διπλή εξάρτηση, έχει δυο αφεντικά. Το ένα αφεντικό θέλει τη Συρία και σταμάτησε την Τουρκία. Το άλλο αφεντικό θα παίξει το Αιγαίο στοίχημα, να κερδίσει ο καλύτερος;

Η Τουρκία, με ή χωρίς Ερντογάν, δεν έχει κανένα συμφέρον να συνταχθεί με τους αντίπαλους της Δύσης. Ρωσία, Κίνα και Ιράν έχουν διαφορές, αλλά και πιο ισχυρά κοινά συμφέροντα. Η Τουρκία είναι μπελάς και ως απαιτητικός σύμμαχος και ως ογκώδης αντίπαλος. Η Τουρκία είναι στην άκρη του ασιατικού όγκου, με συμπάθειες αλλά και ισχυρές αντιπαλότητες. Στηρίχθηκε στους Δυτικούς για να συγκροτηθεί ως κράτος. Όσο κρατάει η σημερινή αναταραχή, η Μόσχα θα κάνει υπομονή. Αλλά οι Ρώσοι δεν μπορεί να αποδεχθούν τον ύψιστο κίνδυνο περικύκλωσης από ένα στεριανό τουρκικό τόξο και άλλους συγγενικούς ασιατικούς πληθυσμούς.

Από την άλλη πλευρά, η εξαγγελία της “Γαλάζιας Πατρίδας” φέρνει την Τουρκία εξ αντικειμένου αντιμέτωπη με τις ΗΠΑ, με τους Αγγλοσάξωνες, που κυριαρχούν στη θάλασσα. Οι Βρετανοί έθαψαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ώστε η μικρή Ελλάδα να μη γίνει η χώρα των “πέντε θαλασσών” με τη Συνθήκη των Σεβρών. Θα το επιτρέψουν στην Τουρκία των σχεδόν 100 εκατομμυρίων; Η Τουρκία θα είναι το αιώνιο έρμαιο της Τύχης, δεν θα γίνει ποτέ Μεγάλη Δύναμη ούτε στεριανή ούτε θαλασσινή. Θα είναι αποδεκτή μόνο ως “επιτήδειος ουδέτερος”, με διπλό χαλινάρι. Αν εγκαταλείψει αυτό το ρόλο για να γίνει Μεγάλη Δύναμη θα την συνθλίψουν. Το παιχνίδι δεν έχει πολλές λύσεις, είναι κλειστό.