Τί Ερντογάν τί Κιλιτσντάρογλου…

Όσο πλησιάζουν οι τουρκικές εκλογές, που χρονικά τοποθετούνται στις 14 Μαΐου, τόσο εντείνεται και η αντιπαράθεση ενώ φαίνεται πως η αναμέτρηση θα είναι αμφίρροπη. Οι δημοσκοπήσεις σε μια χώρα, που έχει σοβαρά ελλείμματα δημοκρατίας, δεν μπορούν, βέβαια, να θεωρηθούν αξιόπιστες. Την ώρα, άλλωστε, κατά την οποία μεταδίδονται και αναφορές πως δεν αποκλείεται στις εκλογές να ψηφίσουν και… νεκροί. Και μάλιστα από τις περιοχές των σεισμών! Οι βασικοί παίκτες σε αυτήν εκλογική αναμέτρηση είναι ο Ερντογάν, που κρατά για δεκαετίες “σφικτά” την καρέκλα και από την άλλη, το μπλοκ της αντιπολίτευσης, υπό τον Κιλιτσντάρογλου.

Για τους Τούρκους πολίτες η επιλογή μεταξύ των δυο πόλων, έχει τη σημασία της, κυρίως ως προς την καθημερινότητα τους, την οικονομία. Αν και αμφότεροι εκφράζουν τον συντηρητισμό και παρωχημένες πολιτικές. Στην εξίσωση μπαίνει και το θέμα της διαφθοράς, που ως φαινόμενο έχει ταυτιστεί με το καθεστώς Ερντογάν.

Για την Ελλάδα και την Κύπρο, δεν θα πρέπει να τίθεται δίλημμα ή και προτίμηση, αν και ο σημερινός αρχηγός της αντιπολίτευσης, σε επίπεδο ρητορικής παρουσιάζεται πιο ακραίος από τον νυν Πρόεδρο της κατοχικής Τουρκίας. Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου δεν έχει εξαγγείλει, επί της ουσίας, αλλαγή πολιτικής στο Αιγαίο και στο Κυπριακό. Αντίθετα, παρά την επιθετικότητα του, είναι απόλυτα ταυτισμένος με την επεκτατική πολιτική της “Γαλάζιας Πατρίδας”. Υπενθυμίζεται πως τον Ιούνιο του 2021, όταν πραγματοποίησε μονοήμερη επίσκεψη στα κατεχόμενα, είχε πει ενώπιον του Ερσίν Τατάρ ότι «αν υπάρχει κάποιο καθήκον που μας αναλογεί, είμαστε έτοιμοι να το εκπληρώσουμε. Η πολιτική για την Κύπρο είναι εθνική υπόθεση στην Τουρκία. Δεν υπάρχουν διαφορές απόψεων ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα. […]». Το Σεπτέμβριο του 2022, ο Κιλιτσντάρογλου προκάλεσε δημοσίως τον Ερντογάν για το Αιγαίο, λέγοντάς του πως «αν τολμά, να πάει να πάρει τα νησιά… Δεν είμαστε σαν αυτούς, όχι κύριε, ερχόμαστε αμέσως. ‘’Μπορεί να έρθω το πρωί… κ.λπ.’’. Τι είπε ο Ετζεβίτ; Ο στρατιωτικός προσγειώθηκε, ήρθε στην πόρτα του πρωθυπουργού και είπε ‘’ο στρατός μας είναι τώρα στην Κύπρο’’. Είχε τελειώσει…»

Αυτό που “κατάφερε” ο Ερντογάν είναι να εδραιώσει μια εξωτερική πολιτική, η οποία στηρίζεται σε μια διαχρονική στρατηγική ενίσχυσης της κατοχικής δύναμης. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με όραμα τη νέο-οθωμανική Τουρκία κινείται στη θεωρία του “ζωτικού χώρου”, των επεκτατικών πολέμων. Αυτή η θεώρηση των  πραγμάτων παραπέμπει στους Ναζί, στον Χίτλερ (Lebensraum). Μια θεωρία, την οποία επικαιροποιήθηκε από τον συνεργάτη του Ερντογάν, τον οποίο στη συνέχεια εκπαραθύρωσε, Αχμέτ Νταβούτογλου. Η Άγκυρα επιμένει πως “ασφυκτιά” και πως Ελλάδα και Κύπρος έχουν περισσότερο χώρο από ό,τι αναλογεί σε αυτές. Η Τουρκία θεωρεί πως μέσω Κύπρου και Ελλάδος, μπορεί να πετύχει τους στρατηγικούς στόχους της. Κι αυτό είναι και θέση του Κιλιτσντάρογλου. Είτε με τον ένα αρχηγό του κράτους, είτε με τον άλλο τίποτε δεν αναμένεται να αλλάξει.

Αν και ακόμη υπάρχουν εκείνοι, που θεωρούν πως όσα λέγονται και υλοποιούνται την τελευταία περίοδο γίνονται στη βάση εκλογικών σχεδιασμών, είναι σαφές πως αυτή ήταν και θα είναι η πολιτική της κατοχικής Τουρκίας. Κι αυτή θα είναι, με κάποιες διαφορές στα θέματα τακτικής και ρητορικής, στην περίπτωση που θα ηττηθεί ο Ερντογάν και κερδίσει ο Κιλιτσντάρογλου. Η πολιτική, η οποία εφαρμόζεται από την Τουρκία είναι ενιαία. Ασφαλώς και διαφοροποιείται σε επίπεδο τακτικής. Κι αυτό θα φανεί κυρίως μέχρι που θα τεντώνουν το σχοινί και πότε θα κοπεί. Τούτο μπορεί να ισχύσει και για τους δυο.

ΣΗΜ: Η παραλλαγή ενός παλιού συνθήματος που καθόρισε την πολιτική ιστορία της Ελλάδος είναι η αναφορά στο «Τι Ερντογάν, τι  Κιλιτσντάρογλου». Υπενθυμίζεται ότι το «Τι Παπάγος, τι Πλαστήρας, ούλοι οι σκύλοι μια γενιά», ήταν το σύνθημα της ελληνικής Αριστεράς, η οποία μετά από την αλλαγή του εκλογικού συστήματος, το 1952, καταδικαζόταν σε πολιτική εξαφάνιση. Είναι μια μεγάλη ιστορία.  Ήταν τότε που  ο Πλαστήρας πίστεψε μια καφετζού, “μιλημένη”  από τον πρέσβη των ΗΠΑ, Πιουριφόι και έχασε- μετά την παγίδα αλλαγής εκλογικού συστήματος- τις κρίσιμες εκλογές του 1952.