Το δείπνο δεν γέννησε συνομιλίες με χρονοδιάγραμμα

Γράφει ο Κώστας Βενιζέλος  – 

Τελικά από το περιβόητο δείπνο Αναστασιάδη-Ακιντζί το βράδυ της Δευτέρας δεν προέκυψε η είδηση. Η σύντομη ανακοίνωση περί ειλικρινούς συζήτησης και η συμφωνία ότι διαφωνούν είναι αλάνθαστες ενδείξεις πως οι προσδοκίες των μεσολαβητών για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων δεν επιβεβαιώθηκαν. Στόχος τους είναι το Κυπριακό να έχει λυθεί ή τουλάχιστον να έχει προκύψει μία κάποια συμφωνία πριν από το φθινόπωρο, όταν θα «τρυπήσει» στο τεμάχιο 10 της κυπριακής ΑΟΖ η ExxonMobil.

Όλοι οι βασικοί διεθνείς παίκτες θεωρούν πως υπάρχει χρόνος μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου για να αρχίσει και να καταλήξει η διαδικασία. Κι όλα αυτά παρά το γεγονός ότι το Κυπριακό δεν είναι προτεραιότητα κανενός. Είναι, ωστόσο, πρόδηλο το ενδιαφέρον για τους υδρογονάνθρακες. Γι’ αυτό και οι προσπάθειες να ξαναβάλουν το νερό στο αυλάκι θα συνεχισθούν.

Είναι κοινό μυστικό ότι στο παρασκήνιο συζητείται η αλλαγή μεθοδολογίας, που εκ των πραγμάτων παραπέμπει στον καθορισμό χρονοδιαγράμματος. Σημειώνεται συναφώς πως και τρίτοι, που εμπλέκονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στο Κυπριακό, αναφέρονται στο ενδεχόμενο αλλαγής της διαδικασίας. Ο πρέσβης της Βρετανίας Μάθιου Κιντ, σε συνέντευξή του προ καιρού στον «Φιλελεύθερο», αναφέρθηκε πως υπάρχουν από τις δύο πλευρές σκέψεις για αλλαγές. Έκανε λόγο για διαδικαστικές αλλά και ουσιαστικές αλλαγές.

Επιμένουν στη συνδιαχείριση

Στην αντίπερα όχθη, ο κατοχικός ηγέτης ζητά συζήτηση του θέματος του φυσικού αερίου, προτάσσοντας την πρόταση της τουρκικής πλευράς για συνδιαχείριση. Τη συγκρότηση κοινής επιτροπής Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων για τη διαχείριση του φυσικού πλούτου, των υδρογονανθράκων, πριν από την επίτευξη συμφωνίας στο Κυπριακό. Την ίδια ώρα ζητά τον καθορισμό χρονοδιαγράμματος στην περίπτωση επανέναρξης των διαπραγματεύσεων.

Είναι προφανές, από τοποθετήσεις της τουρκικής πλευράς, πως υπάρχει και προσπάθεια «επικαιροποίησης» της πολιτικής ισότητας. Ο Μουσταφά Ακιντζί επαναφέρει θέμα συναπόφασης σε όλα τα ζητήματα. Δηλαδή, να μπορεί να ασκεί η τουρκική πλευρά βέτο σε όλο το φάσμα της λειτουργίας του κράτους. Τούτο, ασφαλώς, παραπέμπει σε εκ προοιμίου παράλυση του κράτους, που θα εξαρτάται από τις προθέσεις των Τουρκοκυπρίων και κατ’ επέκταση της Τουρκίας.

Η τουρκική συμπεριφορά σε συνάρτηση με τις εξελίξεις στην περιοχή μας είχαν μειώσει προκαταβολικά τις προοπτικές να προκύψει θετικό αποτέλεσμα από το δείπνο. Στη μεγαλύτερη εικόνα, άλλωστε, στο θέατρο των εξελίξεων στην περιοχή, το Κυπριακό είναι εκτός, «δεν παίζει». Δεν το διαπιστώνουμε εμείς, είναι πρόδηλο από τις προτεραιότητες που τίθενται από τους διεθνείς παίκτες.

Υπάρχουν, λοιπόν, οι αναταράξεις στην περιοχή, με κέντρο τη Συρία. Στο παιχνίδι αυτό η Τουρκία είναι εμπλεγμένη λόγω και της στρατιωτικής της παρουσίας και επεκτατικής δραστηριότητάς της πέραν των συνόρων της. Αυτήν τη μεγάλη εικόνα θα πρέπει να την λαμβάνουμε πολύ σοβαρά υπόψη καθώς μας επηρεάζει ακόμη κι όταν οι εξελίξεις μας προσπερνούν.

Η μικρή εικόνα

Η μικρή εικόνα είναι το δείπνο των Αναστασιάδη-Ακιντζί και όσα είχαν επενδυθεί σ’ αυτό είναι η μικρή εικόνα. Παραπέμπει σε ιστορίες του μικρού χωριού που επιμένει να βράζει στο ζουμί του. Ούτε πως η Τουρκία κάνει «κέντημα» στην κυπριακή ΑΟΖ με τις παραβιάσεις να επηρεάζουν τους σχεδιασμούς της Λευκωσίας. Ούτε και οι συνεχείς παραβιάσεις στο Αιγαίο. Θεωρεί η Λευκωσία τον Ακιντζί ικανό να συζητήσει και να πάρει αποφάσεις; Ήταν το κλίμα κατάλληλο για μια τέτοια σύναξη;

Ο Ακιντζί λέγει από τώρα, προετοιμάζοντας το έδαφος, ότι έχει δική του ατζέντα και θέτει όρους και προϋποθέσεις για να υπάρξει επόμενο βήμα. Ζητά συνδιαχείριση του φυσικού αερίου και απαιτεί όπως ικανοποιηθεί και στα όσα απέμειναν στα θέματα της εσωτερικής πτυχής του Κυπριακού. ο πρόεδρος Αναστασιάδης πήγε με ποιούς στόχους; Να επαναληφθούν οι συνομιλίες από εκεί που έχουν σταματήσει;

Και πού έχουν σταματήσει; Στην άρνηση της Τουρκίας να αποδεχθεί κατάργηση των εγγυήσεων και την αποχώρηση των κατοχικών της δυνάμεων. Τι μπορούσε να πει ο Ακιντζί για τις εγγυήσεις, τα στρατεύματα, το έδαφος; Τίποτα. Μόνο αναμετάδοση μπορεί να κάνει, και μόνο αν υπάρχει κάτι προς αναμετάδοση. Όταν δεν υπάρχει γραμμή πλεύσης, όταν όλα είναι κουτουρού, θα επαναλαμβάνονται τα γνωστά και αδιέξοδα, ακολουθούμενα από τις πιέσεις όλων επί της πλευράς μας να δείξει «επιτέλους» ευελιξία. Πάμε γυρεύοντας!