Το επεισόδιο με τον Τσαβούσογλου και η αδυναμία για διαπραγμάτευση

Μία τυχαία συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της Κύπρου και της Τουρκίας στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών, έφερε τα πάνω-κάτω στην Κύπρο, και οι γνωστοί αλλά λίγοι …εξανέστησαν διότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης επέλεξε ευτυχώς να απαντήσει στον Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο οποίος όλο το προηγούμενο διάστημα ειρωνευόταν, εκβίαζε και απειλούσε τους πάντες στο νησί. Αντιλαμβάνομαι ότι ειπώθηκε πως ήταν στημένο το περιστατικό από την κυπριακή πλευρά, για να εξυπηρετηθεί ο Κύπριος υπουργός Εξωτερικών.

Επειδή γνωρίζω πρόσωπα και πράγματα, να μου επιτρέψετε να διαφωνήσω, παρά το γεγονός ότι δεν ήμουν παρόν στη σκηνή του «εγκλήματος» καλύπτοντας σε άλλο μέρος του κτιρίου του ΟΗΕ τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, Κυριάκο Μητσοτάκη. Η ιστορία ξεκίνησε από τον καλό συνάδελφο Αποστόλη Ζουπανιώτη, ο οποίος συνομιλούσε με τον κ. Τσαβούσογλου για ένα χρονικό διάστημα πάνω από πέντε λεπτά πριν εμφανιστεί ο κ. Χριστοδουλίδης ο οποίος πήγαινε στη συνάντηση με τον Έλληνα ομόλογό του, Νίκο Δένδια.

Και για να πάει στο χώρο της συνάντησης έπρεπε να περάσει ακριβώς από το σημείο, στο οποίο βρίσκονταν και συζητούσαν ο συνάδελφος και ο κ. Τσαβούσογλου. Αυτή είναι η αλήθεια. Ούτε στημένο ήταν το «επεισόδιο» και όσοι γνωρίζουν τους χώρους του ΟΗΕ, καταλαβαίνουν. Όλοι συναντώνται με όλους, εχθροί και φίλοι, διότι ακριβώς βρίσκονται στις ίδιες αίθουσες και διαδρόμους. Και οι περισσότερες συναντήσεις γίνονται μπροστά στα μάτια των δημοσιογράφων.

Απ’ εκεί και πέρα, όσον αφορά την ουσία, φαίνεται ότι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, κατά τις συναντήσεις του με τον Τούρκο υπουργό, δεν πρέπει να μίλησε για «δύο κράτη», αλλά γι’ αυτήν την περίεργη σκέψη του που ίσως να παραπέμπει και σε συνομοσπονδία. Όχι ότι ο κ. Αναστασιάδης δεν έχει σκεφθεί τη κακή διευθέτηση των «δύο κρατών» ή της διχοτόμησης… Αυτό που είναι πραγματικά λυπηρό είναι ότι η Λευκωσία αναγκάστηκε να επιστρέψει στον στόχο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, ίσως και για λόγους τακτικής, ένα στόχο επικίνδυνο.

Και η διζωνική, και η διχοτόμηση θα αποδειχθούν καταστροφικές λύσεις για την Κύπρο. Και φτάσαμε στο σημείο, εδώ που οι Κύπριοι και οι Έλληνες πολιτικοί οδήγησαν τα πράγματα, μερικοί να υποστηρίζουν πως αυτό που συμφέρει στην Κύπρο και στο λαό της είναι να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση και στη διεθνή πολιτική σκηνή.

Σε τροχιά σύγκρουσης

Η Τουρκία βρίσκεται ξανά σε συγκρουσιακή διάθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, διότι αυτό απαιτεί ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Ερντογάν, που δεν έγινε δεκτός από τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ στη Νέα Υόρκη -και προκάλεσε εντύπωση η απόρριψη του αιτήματος για συνάντηση- απειλεί με εισβολή στη βόρεια Συρία, για να εκκαθαρίσει την περιοχή από τους Κούρδους, οι οποίοι είναι την ίδια στιγμή σύμμαχοι των Αμερικανών. Στην Αίγυπτο η κατάσταση είναι τεταμένη και στο Ισραήλ δεν έχουν κυβέρνηση. Όλα τα παραπάνω επηρεάζουν και την Κύπρο, η οποία όταν καθίσει η διπλωματική «μπίλια» μπορεί να βρεθεί σε πλεονεκτική θέση ή και σε ακόμα πιο δυσάρεστη κατάσταση.

Γιατί, λοιπόν, η βιασύνη για να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις και μάλιστα όπως η Τουρκία απαιτεί και στη βάση ενός εγγράφου, που καλύπτει τις ανάγκες της κατοχικής δύναμης; Πόσο βέβαιος είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ότι ο κατοχικός ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί συνεννοείται με την Άγκυρα; Αν υποθέσουμε ότι δεν γνωρίζει -που σίγουρα ξέρει- δεν διαβάζει και τις εφημερίδες; Ο Ακιντζί είναι κόκκινο πανί για τους ισλαμιστές της Άγκυρας, οι οποίοι έχουν διορίσει άλλα τσιράκια στα κατεχόμενα.

Ο σημερινός κατοχικός ηγέτης, τους έκανε καλά τη δουλειά, ο κ. Αναστασιάδης τον βοήθησε να γίνει και «συμπρόεδρος», οπότε ο Ερντογάν δεν τον χρειάζεται πια. Είναι ένα στημένο λεμόνι ο Ακιντζί.