Το καίριο ερώτημα ομογενούς στον Μπλίνκεν

Το παζάρι για τα F-16, τα F-35 αναμένεται να είναι διαρκείας και ιδιαίτερα σκληρό καθώς πέραν από τις πολιτικές σκοπιμότητες, τους ευρύτερους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς, υπάρχουν και οι πιέσεις από τις αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες. Η αμερικανική κυβέρνηση, ο Λευκός Οίκος, το βαθύ κράτος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, εξακολουθούν να προτάσσουν την πολιτική του κατευνασμού έναντι της Άγκυρας. Για την ακρίβεια, κρύβονται πίσω από αυτή την πολιτική, σύμφωνα με την οποία για να αποφευχθούν τα χειρότερα, ακραίες ενέργειες του Ερντογάν, θα πρέπει να ικανοποιηθεί το αίτημά του για την αγορά των μαχητικών και την αναβάθμιση των όσων διαθέτει η κατοχική δύναμη.

Οι Αμερικανοί θέλουν να κρατήσουν τον Ερντογάν σε αναμονή. Να έχει κάτι να περιμένει σε σχέση με το θέμα των F-16, για να αποφευχθεί εκείνο, το οποίο λένε πως φοβούνται. Τη σύγκρουση δυο “στρατηγικών εταίρων”, της Ελλάδας και της Τουρκίας. Απώτερος στόχος είναι προφανώς να πωληθούν τα μαχητικά εξ ου και το σενάριο να πάρει η Ελλάδα τα F-35 και η Τουρκία τα F-16.

Να πεισθούν, δηλαδή, οι αντιδρούντες με την πώληση στην Ελλάδα ενός αναβαθμισμένου μοντέλου μαχητικού, που θα έχει πλεονεκτήματα έναντι αυτών που ζητά η κατοχική πλευρά. Το θέμα για τους Αμερικανούς είναι να πάρουν αμφότερες οι χώρες όπλα για να συγκρουστούν; Έτσι εκτονώνεται η ένταση, που ειρήσθω εν παρόδω προκαλείται από τη μόνιμη στάση της Άγκυρας, που βρίσκεται σε επιθετική διάταξη και έχει επεκτατικές επιδιώξεις;

Σε αυτή την εξίσωση μπαίνει και η Κύπρος. Μπορεί να μην δύναται να εισέλθει σε εξοπλιστική κούρσα, αλλά είναι χώρα υπό απειλή. Παραμένει εστία κρίσης και δεν αποκλείεται από ενέργειες σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία, να προκληθεί ευρύτερη αντιπαράθεση με εμπλοκή της Ελλάδος. Αυτό δεν το φοβούνται οι Αμερικανοί; Εάν ναι, γιατί εξακολουθούν να υποβαθμίζουν τις τουρκικές απειλές σε βάρος της Κύπρου και να την θεωρούν απλώς μια παράπλευρη απώλεια ή και για να θυμηθούμε τη μυθολογία, την Ιφιγένεια;

Σε ό,τι αφορά την Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει να αναβαθμίζει συνεχώς την αμυντική της ικανότητα και ταυτόχρονα να προχωρήσει σε μια αμυντική συμφωνία με την Ελλάδα, για να είναι ο χώρος ενιαίος, στη βάση ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού. Αλλά χρειάζεται συμφωνία και όχι τα όσα βιώσαμε στο παρελθόν, που χρησιμοποιήθηκε από κάποιους το πάλαι ποτέ Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα, για να πλουτίσουν.

Γιοκ από Μπλίνκεν και εκλογικό moratorium

Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, κατά την παραμονή του στην Ουάσιγκτον, τις συνομιλίες με τον ομόλογό του, Άντονι Μπλίνκεν, δεν φαίνεται να εξασφάλισε τα επιδιωκόμενα. Δεν εξασφάλισε οτιδήποτε συγκεκριμένο, αν και τα τουρκικά αιτήματα παραμένουν στην ατζέντα.

Είναι σαφές πως μέχρι και τις τουρκικές εκλογές, που χρονικά θα συμπέσουν με τις ελληνικές, οι διάφοροι τρίτοι, κυρίως οι Αμερικανοί, θα προσπαθήσουν με κινήσεις να αποφευχθεί μια κρίση, που δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε σύγκρουση. Ο Ερντογάν προφανώς θέλει να συντηρεί την ένταση, όμως δεν τον εξυπηρετεί μια σύγκρουση, γιατί ανεξαρτήτως της έκβασης, θα έχει απώλειες.

Είναι σαφές πως η κατοχική Τουρκία επενδύει διαχρονικά στους εκβιασμούς. Εκβιάζει -είναι στο πολιτικό της DNA- για να ικανοποιηθούν οι παράλογες αξιώσεις της. Γι’ αυτό, για παράδειγμα και έπαιξε και παίζει με τη Ρωσία και φλερτάρει με τους έξω από το κουτί του… δυτικού μαντριού. Προς το παρόν, πάντως, με τα F-16, ο εκβιασμός δεν έχει… περπατήσει. Όχι λόγω της αμερικανικής κυβέρνησης, αλλά του κογκρέσου.

Επειδή σε όλο αυτό που παρακολουθούμε η Κύπρος δεν… παίζει, θα καταλήξω με τα όσα ανέφερε ένας ομογενής, προσωπικός φίλος του κ. Μενέντεζ, ο Τάσος Ζαμπάς. Απευθυνόμενος στον Αμερικανό υπουργό ο Ελληνοκύπριος πρόσφυγας τον ρώτησε: «Κύριε υπουργέ, συζητήσατε (με τον Τσαβούσογλου), την κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία, που συνεχίζεται παράνομα με αμερικανικά όπλα;» Αυτό, που συνήθως εδώ ξεχνιέται, υπάρχει το καμπανάκι από την ομογένεια. Όπως γίνεται και με τα F-16.