Το νου μας και στη Θράκη – H Τουρκία δεν την ξεχνάει

Μέσα στην γενικότερη τούρλα των ελληνοτουρκικών, με το επίκεντρο κυρίως στη Δωδεκάνησο, δεν πρέπει να μας διαφεύγει η πάγια και εσχάτως ξεκάθαρη τουρκική στόχευση στη Θράκη. Μπορεί να μην έχουμε θεαματικά γεγονότα, όπως οι πλόες πολεμικών σκαφών, όμως είναι σε εξέλιξη μια αρίδηλη –δυστυχώς και πετυχημένη– τουρκική κίνηση για “επακούμβηση” του στάτους κβο στην περιοχή.

Η απέναντι πλευρά τα διατυπώνει ανοιχτά: ο πρόεδρος της Διεύθυνσης Αποδήμων Τούρκων, Αμπντουλλάχ Ερέν, μιλάει για παράνομες πρακτικές και πολιτική αφομοίωσης του ελληνικού κράτους, μας απειλεί δε πως «η Τουρκία βρίσκεται δίπλα στους Τούρκους της δυτικής Θράκης και θα υπερασπιστεί τα δικαιώματα και το δίκαιο των ομογενών».

Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας, Χαμί Ακσόι, κατηγορεί την Ελλάδα ότι «παραβιάζει τη Συνθήκη της Λωζάνης, επειδή δεν αναγνωρίζει τους μουφτήδες που εκλέγονται από την τουρκική μειονότητα» και κάλεσε την Ελλάδα «να μην κάνει το λάθος να επιβάλει παράνομα ορισθέντες μουφτήδες». Επίσης μας καλεί να εφαρμόσουμε τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα αναφορικά με τους συλλόγους-ΜΚΟ που έχουν απαγορευθεί από τις ελληνικές αρχές και να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις για νηπιαγωγεία και σχολεία όλων των βαθμίδων για τη μειονότητα.

Ο εκπρόσωπος του Ερντογάν, Ιμπραήμ Καλίν, σε δηλώσεις του στο Πρακτορείο Ανατολή υποστήριξε ότι η Άγκυρα είναι πρόθυμη για διάλογο τόσο για το Αιγαίο όσο και για την “τουρκική κοινότητα της Δυτικής Θράκης”. Στην αγγλόφωνη έκδοση της Χουριέτ, πάλι ο Ακσόι δήλωσε πως «τα τελευταία 25 χρόνια η Ελλάδα κλείνει τα σχολεία της τουρκικής μειονότητας στη Θράκη και καταπατά τα δικαιώματά της στην ελεύθερη εκπαίδευση».

Αλλά και ο ίδιος ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, μιλώντας στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο, ανέφερε «παρενοχλήσεις σε βάρος της τουρκικής μειονότητας που υποφέρει». Βεβαίως περισσότερη σημασία έχει τι πράττει η ελληνική πλευρά κι όχι τι διεκδικεί η άλλη. Κι εκεί είναι το πρόβλημα.

Καθώς η προσοχή όλων είναι στραμμένη στο Αιγαίο και στο Καστελλόριζο, στην Αθήνα λαμβάνονται ή αναμένονται αποφάσεις θρακικού ενδιαφέροντος κάθε άλλο παρά δυσάρεστες για την Άγκυρα. Και θα αναφερθώ σε δύο συγκεκριμένα ζητήματα μείζονος σημασίας, όπου η κυβερνητική στάση προϊδεάζει για άσχημες εξελίξεις.

Η Μπακογιάννη και το επικίνδυνο τουρκικό σωματείο

Το πρώτο είναι αυτό με το ενδεχόμενο αναγνώρισης των αλυτρωτικών σωματείων τύπου Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης από τον Άρειο Πάγο εντός του φθινοπώρου, με κυβερνητική συναίνεση. Είχαμε κι άλλοτε δείξει το ποιόν και τη στόχευση της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης και των υπευθύνων της που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η υπονόμευση της ελληνικής κυριαρχίας στην ελληνική Θράκη και η προώθηση του τουρκικού φασισμού εντός της, χωρίς καμμία υπερβολή.

Τη χειρότερη εξέλιξη στο ζήτημα την είχαμε επί ημερών Ντόρας Μπακογιάννη στο υπουργείο Εξωτερικών το 2008, όταν χάσαμε με κατεβασμένα τα χέρια την υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αυτό συνέβη, παρότι υπήρχε και το ευνοϊκό προηγούμενο της απαγόρευσης λειτουργίας ενός γερμανικού σωματείου στη Σιλεσία. Αυτό λοιπόν εμείς το επικυρωμένο προηγούμενο από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ούτε καν το επικαλεστήκαμε στην περίπτωση της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης.

Νομικός δεν είμαι αλλά μου φαίνεται αδιανόητο να φιμώνεται η κοινή γνώμη με νόμους ιεροεξεταστικής λογικής περί “ρητορικής μίσους” σε μία σειρά από ζητήματα και να μην μπορεί να αντιμετωπισθεί νομικά ένα σωματείο που με έργα και λόγια διακινεί μόνο μίσος κατά της χώρας όπου εδρεύει! Τουλάχιστον η Τουρκική Ένωση Ξάνθης δια των κατά καιρούς προέδρων και των πρωτοβουλιών της έχει δώσει αμέτρητα δείγματα ανθελληνικής γραφής αλλά στη λογική αυτή ποτέ δεν κινήθηκε η υπερασπιστική μας γραμμή.

Σήμερα, που η χώρα μας δέχεται τόσες προσβλητικές επιθέσεις και πρόστυχες απειλές από την Τουρκία, μπορούμε να αναγνωρίσουμε ως νόμιμο ένα σωματείο που πανηγυρίζει την Μικρασιατική μας Καταστροφή υμνώντας τους “άγιους ήρωες” (του εχθρού), που φέρνει σωβινιστικές ταινίες τύπου “1453” από την Πόλη για δωρεάν προβολές και κάνει μνημόσυνα Τούρκων στρατιωτών στην Ξάνθη; Αν η αρθρογραφία του Μανώλη Κοττάκη απηχεί πράγματι το κλίμα στα κλιμάκια της εν Αθήναις εξουσίας, είμαστε ενώπιον εθνικού εγκλήματος.

Πιάνουν τόπο

Το δεύτερο θέμα είναι εξίσου σημαντικό και αφορά την θρησκευτική ηγεσία της μειονοτικής κοινωνίας. Εφόσον αναγνωρίζουμε θρησκευτική μειονότητα, βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης, έχουν προφανέστατη σημασία τα πρόσωπα που αναγνωρίζουμε ως μουφτήδες. Θυμίζω πως από διετίας είμαστε σε Ξάνθη και Κομοτηνή με τους προσωρινούς Τοποτηρητές που ανέδειξε η Πολιτεία, τον Μπιλάλ Καρά Χαλήλ και τον Χαλήλ Τζιχάτ αντίστοιχα.

Παρά τα άπειρα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί, ιδίως από τη συμπεριφορά του δευτέρου, το σύστημα εξουσίας εξακολουθεί να στηρίζει τις επιλογές αυτές, ανεξαρτήτως της γνώμης που έχουν όλες οι εμπλεκόμενες υπηρεσίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Κομοτηνή, για τις 60 όλες κι όλες θέσεις ιεροδιδασκάλων έγιναν εφέτος μόλις 42 αιτήσεις –από 97 προ λίγων ετών, επί Μέτσο Τζεμαλή– από τις οποίες απορρίφθηκαν και κάποιες.

Και δεν είναι μόνο αριθμητικό το θέμα αλλά και ποιοτικό, όταν κόβονται αδικαιολόγητα (“από την Αθήνα”) όσοι άνθρωποι έχουν στηρίξει τους θεσμούς της πολιτείας και τη νομιμότητα, με τίνος παρέμβαση άραγε.; Επομένως η απειλή της Τουρκίας «να μην τολμήσουμε και διορίσουμε μουφτήδες» αφενός δείχνει να πιάνει τόπο κι αφετέρου να αποδίδει καρπούς με την αποψίλωση του τοπίου όσον αφορά την εικόνα της χώρας μας στα μάτια του μειονοτικού κόσμου.

Όταν επιστρέψουμε στο σημείο η επίσημη Μουφτεία Κομοτηνής να είναι ένα αδειανό πουκάμισο, ειδικά αν καταργηθούν και οι ιεροδικαστικές αρμοδιότητες (η λεγόμενη «Σαρία») όπως φημολογείται, δεν θα υπάρχουν και πολλά επιχειρήματα για μία ακόμη καίρια υποχώρησή μας. Θέλουν κάποιοι να μας φτάσουν στο σημείο εκείνο;