Το “πάπλωμα” στον ελληνοτουρκικό “καυγά” δεν είναι μόνο η ΑΟΖ και τα κοιτάσματα

Υποτίθεται ότι το πρόβλημα που έχει η Τουρκία με την Ελλάδα και την Κύπρο είναι οι “μαξιμαλισμοί” του Ελληνισμού στο θέμα της ΑΟΖ και γι’ αυτό υποτίθεται γίνεται όλη αυτή η φασαρία του τελευταίου διαστήματος. Επειδή, όμως, βρήκαμε ιμάμη ας θάψουμε 5-6! Ο Ερντογάν έβγαλε την αρμάδα για σεργιάνι, δεν περιορίζεται όμως σε αυτό.

Μπορεί η διεθνής κοινότητα να νομίζει ότι η ένταση πηγάζει αποκλειστικά από το ποιος θα εκμεταλλευτεί τα πιθανολογούμενα κοιτάσματα φυσικού αερίου, οι Τούρκοι όμως θέτουν κι άλλα κρίσιμα ζητήματα: αποστρατιωτικοποίηση των νήσων του ανατολικού Αιγαίου, “γκρίζες ζώνες” και δήθεν καταπίεση της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη. Και βέβαια θέλουν να διαπραγματευτούν για όλο το πακέτο!

Δυστυχώς, από ελληνικής πλευράς και παρότι τα μάτια της υφηλίου είναι στραμμένα στην περιοχή μας, υπάρχει αφωνία. Δεν βγαίνει η Αθήνα να εξηγήσει τώρα που μας ακούνε, ότι η στρατιωτικοποίηση των νησιών, όταν απαγορεύθηκε υπήρχε έστω θεωρητικός κίνδυνος ελληνικής επίθεσης ανακατάληψης όσων είχαν αποσπάσει οι Τούρκοι στη Μικρά Ασία.

Πλέον, η κατάσταση έχει αντιστραφεί και η απειλή είναι ο τουρκικός αναθεωρητισμός που εκδηλώνεται σε καθημερινή βάση με κάθε δυνατό τρόπο. Κι όχι μόνο με λόγια, αλλά και με έργα, με τη στρατιά του Αιγαίου και τον τεράστιο αποβατικό στόλο που περιμένει στις μικρασιατικές ακτές. Δεν είναι η Ελλάδα που απειλεί με πόλεμο και κατάληψη των μικρασιατικών παραλίων, αλλά Τούρκοι αξιωματούχοι που μιλάνε για πόλεμο και κατάληψη των ελληνικών νησιών!

Η Συνθήκη της Λωζάννης

Οι Τούρκοι βολικά ξεχνούν κι εμείς δεν το υπενθυμίζουμε στο διεθνές ακροατήριο ότι στη Συνθήκη της Λωζάννης δεν προβλέπονται περιορισμοί για αεροπορικές βάσεις ή στρατιωτικές εγκαταστάσεις  όπως για παράδειγμα σταθμοί παρακολούθησης και ραντάρ! Ξεχνούν βολικά και τη Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών, η οποία ξεκάθαρα αναφέρει ότι το δικαίωμα στην άμυνα είναι πρωταρχικό και πάνω από οποιαδήποτε σύνθήκη.

Δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι είναι ο Ερντογάν που ζητάει την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης, παρότι αυτή η συνθήκη ήταν προϊόν της τουρκικής νίκης το 1922 και ως εκ τούτου ήταν ευνοϊκή για την Τουρκία. Παρόλα αυτά είναι αυτή που ζητάει την αναθεώρησή της, ουσιαστικά με το επιχείρημα του “ζωτικού χώρου”. Και βέβαια, η πίεση που η Άγκυρα ασκεί για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου έχει σκοπό να τα καταστήσει ομήρους των Τούρκων, οι οποίοι στην κατάλληλη ευκαιρία θα τα καταλάβουν με οποιοδήποτε πρόσχημα.

Ενδιαφέρον έχει και η απαίτηση της Τουρκίας να απομακρυνθεί ο ελληνικός στόλος από το Oruc Reis, για να το αφήσει να κάνει έρευνες ανενόχλητο και φυσικά κατ’ αυτόν τον τρόπο να τις νομιμοποιεί. Καλά τα διπλωματικά παιχνίδια, όμως η Ελλάδα δεν πρέπει να αφήνει την Τουρκία ανενόχλητη να “εκπαιδεύει” με τις θέσεις της τη διεθνή κοινότητα.

Το τουρκικό “πακέτο” δεν έχει μόνο ΑΟΖ

Αυτό επιχειρεί να κάνει και η δήλωση-αντίδραση του εκπροσώπου του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, Χαμί Ακσόι, στην Ευρωμεσογειακή Σύνοδο στην Κορσική. «Οι αναφορές στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Κυπριακό ζήτημα στο κοινό ανακοινωθέν που εγκρίθηκε κατά την 6η Σύνοδο των χωρών του Νότου της ΕΕ (Med7) που πραγματοποιήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2020 είναι όπως πέρσι αποκομμένες από την πραγματικότητα και στερούνται νομικού ερείσματος.

»Καλούμε την Ελλάδα να εγκαταλείψει τις μαξιμαλιστικές αξιώσεις πεδίων θαλάσσιας δικαιοδοσίας που αντίκεινται στο διεθνές δίκαιο. Είναι απαραίτητο για την αποκλιμάκωση της έντασης να αποσύρει η Ελλάδα τα στρατιωτικά της πλοία γύρω από το ερευνητικό μας σκάφος Oruc Reis, να στηρίξει την πρωτοβουλία του ΝΑΤΟ για αποτροπή σύγκρουσης, να σταματήσει να στρατιωτικοποιεί τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, περιλαμβανομένου του Καστελλόριζου και να τερματίσει τις πιέσεις σε βάρος της Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης που έχουν αυξηθεί κατά το τελευταίο διάστημα.

»Η Τουρκία είναι η χώρα με το μεγαλύτερο μήκος ακτογραμμής στην Ανατολική Μεσόγειο και υποψήφια προς ένταξη στην ΕΕ. Για να κυριαρχήσει ο διάλογος και η συνεργασία στην Ανατολική Μεσόγειο πρέπει πρώτα από όλα η Ελλάδα να καθίσει στο τραπέζι με την Τουρκία χωρίς προϋποθέσεις, οι Ελληνοκύπριοι πρέπει να συνεργαστούν με τους Τουρκοκύπριους για την εξερεύνηση και εκμετάλλευση των πηγών υδρογονανθράκων, περιλαμβανομένου του διαμοιρασμού των εσόδων, να μην εργαλειοποιεί την ΕΕ για τα κοντόφθαλμα συμφέροντα της και η ΕΕ καθώς και οι υπόλοιπες χώρες που υπέγραψαν το εν λόγω ανακοινωθέν να εγκαταλείψουν την μονομερή στάση που αντίκειται στο διεθνές δίκαιο και το κεκτημένο της ΕΕ, την οποία τηρούν τυφλά υπό τον μανδύα της αλληλεγγύης. Όταν έχεις δίκιο είσαι αλληλέγγυος με αυτόν που έχει δίκιο. Δεν μπορείς να είσαι αλληλέγγυος με τον άδικο».

Αν αξίζει ένα σχόλιο γι’ αυτή τη δήλωση είναι η ευκολία με την οποία οι Τούρκοι παρνάνε από τους λεονταρισμούς και τις απειλές στην κλάψα, υποδυόμενοι το θύμα!