Το συνέδριο ανέδειξε την κρίση του ΔΗΣΥ

Ήταν πάντα μια εύθραυστη συνύπαρξη, συμπόρευση. Ωστόσο αυτή η… βαλίτσα πήγε μακριά, αλλά φαίνεται πως φθάνει σε ένα τέλμα. Κι όχι τυχαία. Το κόμμα μοιάζει με παιδική χαρά. Κι αυτό δεν έχει καμία σχέση με ηλικιακά κριτήρια, αλλά με την πολιτική (ή μη πολιτική) συμπεριφορά.

Η πορεία αυτή σε κάποια στιγμή θα «έσπαζε». Και… έσπασε στις προεδρικές εκλογές του 2023. Το κόμμα δεν αφουγκράσθηκε την κοινωνία, τους ψηφοφόρους του. Πρόεδρος έχει εκλεγεί ο προερχόμενος από τον ΔΗΣΥ, Νίκος Χριστοδουλίδης. Το κόμμα από την προεκλογική περίοδο ξεκίνησε να αναπτύσσει φυγόκεντρες τάσεις. Τούτες αναπτύχθηκαν και μετά τις προεδρικές εκλογές.

Η νέα ηγεσία του ΔΗΣΥ, με δική της επιλογή, λόγω της τακτικής που ακολούθησε, χώρισε τους οπαδούς του κόμματος σε αυτούς που ψήφισαν και υποστηρίζουν τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη και σε εκείνους που παραμένουν “πιστοί” στην ηγεσία. Επέλεξε αυτόν τον διαχωρισμό και τον εδραίωσε γνωρίζοντας πως το 30% των ψηφοφόρων του ψήφισαν Χριστοδουλίδη.

Αντέδρασε στη συμμετοχή συναγερμικών στην κυβέρνηση. Υπήρξαν προειδοποιήσεις για διαγραφή τους, αλλά δεν τους διέγραψε αμέσως. Το έκανε το περασμένο Σάββατο, στο καταστατικό συνέδριο. Δυο χρόνια μετά! Για να συντηρήσουν το διαχωρισμό. Τι αποφασίσθηκε; Αναστέλλεται η ιδιότητα μέλους όσο αυτά θα μετέχουν στην κυβέρνηση! Πήγαινε- έλα, μπες- βγες από το κόμμα. Αν για παράδειγμα, ο Πρόεδρος αντικαταστήσει τον κ. Λετυμπιώτη, αυτός θα αποκτήσει ξανά την ιδιότητα του μέλους, ενδέχεται δε να εκλεγεί και κομματικός αξιωματούχος. Στην περίπτωση, που θα τον υπουργοποιήσει σε ένα- δυο μήνες, πάλιν θα χάσει την ιδιότητα μέλους!

Τα λάθη της ηγεσίας του ΔΗΣΥ

Η ηγεσία του ΔΗΣΥ σπρώχνει ψηφοφόρους του κόμματος προς άλλες πολιτικές δυνάμεις. Κι αυτό δεν γίνεται μόνο επειδή θα διαγράψει τέσσερα μέλη της κυβέρνησης. Έχει διαρροές επειδή έχει συγχυσμένη πολιτική. Δεν ασκεί πολιτική, έχει καταντήσει κόμμα διαμαρτυρίας. Ο τέως Πρόεδρος του κόμματος με τις παρεμβάσεις του παράγει περισσότερη πολιτική από το ίδιο το κόμμα.

Η ηγεσία του ΔΗΣΥ σπρώχνει ψηφοφόρους προς το ΕΛΑΜ επειδή προσπαθεί να το αντιγράψει. Στρέφεται δεξιότερα και υιοθετεί πολιτικές του ΕΛΑΜ. Είναι πολιτική στροφή, που προκαλεί αντιδράσεις και στους ψηφοφόρους του ΔΗΣΥ, που δεν έχουν σχέση με την ακροδεξιά.

Η παρουσία, για παράδειγμα, «σύσσωμης της ηγεσίας» του ΔΗΣΥ στο μνημόσυνο του Γρίβα επιβεβαιώνει τα πιο πάνω. Προφανώς η Πινδάρου διαπιστώνει με βάση έρευνες κοινής γνώμης πως έχει διαρροές ψηφοφόρων προς την ακροδεξιά. Η διαρροή, όμως, δεν αντιμετωπίζεται με πολιτικές αντιγραφής του ΕΛΑΜ, αλλά με πολιτικές που προσφέρουν λύσεις, διεξόδους. Κι αυτό αφορά όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Γιατί ανεξαρτήτως «χρώματος», η κοινωνία θέλει λύσεις στα μεγάλα και πιεστικά προβλήματα. Η ακροδεξιά, που παρουσιάζεται αντισυστημική και διαμαρτυρόμενη, αποσπά στήριξη επειδή δεν έχει κυβερνήσει. Δεν δοκιμάσθηκε και όχι για οποιονδήποτε άλλο λόγο.

Η απόφαση για τις διαγραφές θα επισκιάσει και την καταστατική αλλαγή ότι ο υποψήφιος για τις Προεδρικές εκλογές θα επιλέγεται από τα μέλη. Θα μπορούσε να ήταν πιο προχωρημένη η απόφαση εάν η επιλογή γινόταν και από «τους φίλους του κόμματος». Όπως έπραξε στην Ελλάδα, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.

Υπενθυμίζεται ότι πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2028, είναι οι βουλευτικές του 2026. Σε αυτές τις εκλογές θα κριθούν πολλά. Η μείωση των ποσοστών δεν φαίνεται να έχει τέλος, κι αυτό δεν είναι μόνο ευθύνη της νυν ηγεσίας.  Τους μη συναγερμικούς δεν απασχολεί η μείωση των ποσοστών του κόμματος αυτού. Τους απασχολεί, όμως, ότι διά της μείωσης αυτής, πιθανόν να ενισχύεται η ακροδεξιά.