Το τουρκικό παιχνίδι με τον “κακό, τον καλό και τον άσχημο”
29/12/2023
Παλαιότερα, ο “κακός” ήταν ο Ραούφ Ντενκτάς και οι… καλοί ήταν στην Άγκυρα. Προσφάτως, ο Τατάρ παρουσιαζόταν να απορρίπτει το διορισμό απεσταλμένου των Ηνωμένων Εθνών για το Κυπριακό, ενώ ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών τασσόταν υπέρ (ή δεν είχε πρόβλημα για διορισμό απεσταλμένου). Τελικά “υποχώρησε” και υπό όρους διορίσθηκε και η απεσταλμένη. Το παραμύθι αυτό το ζήσαμε πολλές φορές. Το θέμα, όμως, επανέρχεται συχνά-πυκνά και πρόκειται για ένα παιχνίδι, που κάποιοι τρίτοι το δέχονται. Και το δέχονται γιατί έτσι τους βολεύει.
Τις τελευταίες ημέρες τίθεται το εξής ερώτημα: Υπάρχει διαφωνία μεταξύ του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών και του υπουργείου Άμυνας, ως προς τη διαχείριση θεμάτων που αφορούν τη νεκρή ζώνη στην Κύπρο; Αυτό έχει αναφερθεί και υπήρξαν επί τούτου και σχετικά δημοσιεύματα. Ποια είναι η πραγματικότητα; Στα κατεχόμενα κάνει κουμάντο η τουρκική “πρεσβεία”, αλλά και ο αρχηγός των κατοχικών δυνάμεων, Sebahattin Kılınç, που ειρήσθω εν παρόδω, έχει κυπριακή καταγωγή (κατάγεται από την Πάφο).
Είναι σαφές πως σε κάποια ζητήματα το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, οι διπλωμάτες, αντιμετωπίζουν τα θέματα λαμβάνοντας υπόψη ευρύτερα τις εξελίξεις και τα δεδομένα, ενώ οι στρατιωτικοί και το υπουργείο Άμυνας τα “βλέπουν” διαφορετικά. Αυτό ενδεχομένως να αφορά την τακτική και όχι το στόχο που επιδιώκεται μέσα από την υλοποίηση σχεδιασμού, που δεν αμφισβητείται από κανένα στην Άγκυρα.
Σημειώνεται ότι στην Πύλα την υλοποίηση της συναντίληψης, που πρόκυψε για την ανάπτυξη της περιοχής, την έχει σταματήσει, ως γνωστόν, ο κατοχικός στρατός. Το κείμενο συναντίληψης το είχε συζητήσει η ΟΥΝΦΙΚΥΠ, ο Κόλιν Στιούαρτ, με το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών. Όταν έγινε αντιληπτό τί θα προέκυπτε με την υλοποίηση (οικιστική ανάπτυξη σε μια στρατιωτικής σημασίας περιοχή), σταμάτησαν τα έργα.
Σε ένα κράτος, όπως είναι το τουρκικό, δύσκολα μπορεί να επιτραπεί η “σύγκρουση” ή οι διαφωνίες μεταξύ υπουργείων. Ειδικά όταν υπάρχει ο νεοσουλτάνος, ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος επιβάλλει πολιτικές. Ωστόσο, στην περίπτωση κατά την οποία επιβεβαιώνονται οι πληροφορίες ότι υπάρχουν όντως διαφορές, διαφωνίες, διαφορετικές προσεγγίσεις, τότε η πλευρά που έχει επικρατήσει στην προκειμένη περίπτωση είναι εκείνη του υπουργείου Άμυνας.
Αυτό, τουλάχιστον, μπορεί να συμπεράνει κάποιος για την περίπτωση της Πύλας. Πρώτα υπήρξε συναίνεση, που δόθηκε από διπλωματικής πλευράς και στη συνέχεια “πάγωσαν” τα πάντα. Εάν, λοιπόν, αυτό ισχύει, τότε το να έχουν το πάνω χέρι οι στρατιωτικοί και το τουρκικό υπουργείο Άμυνας, είναι κάτι που πρέπει να τύχει αξιολόγησης. Και μάλιστα αμέσως.
