Τον μπαμπούλα των Ιμίων μας κουνάει ο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ

Στην κρίση των Ιμίων αναφέρθηκε, κατά την ομιλία του στο Συμβούλιο της Ευρώπης, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, μιλώντας για «ένα επεισόδιο που δεν πρέπει ποτέ να ξανασυμβεί». Ο Γενς Στόλτενμπεργκ έκανε ειδική αναφορά στις διερευνητικές επαφές Ελλάδας και Τουρκίας, εκφράζοντας την ικανοποίηση του που οι δύο «πλευρές συμφώνησαν σε κάποιες διαδικασίες επικοινωνίας».

Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ μίλησε για «κάποια θετικά βήματα», φέρνοντας ως παράδειγμα την απόσυρση του Oruc Reis χωρίς (όπως αναμένονταν) να κάνει την παραμικρή αναφορά στην εξόρμηση του Τσεσμέ στο Αιγαίο, ούτε στα “παζάρια” που αποπειράθηκε να κάνει ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών με την Αίγυπτο, με σκοπό τον διαμοιρασμό των ελληνικών θαλάσσιων δικαιωμάτων, κατά τα πρότυπα του μνημονίου Άγκυρας-Τρίπολης, το οποίο ο Στόλτενμπεργκ ουδέποτε έχει καταδικάσει.

Η Τουρκία όμως κρατά “σιγή ασυρμάτου” στις ελληνικές προτάσεις για τον δεύτερο γύρο των διερευνητικών επαφών, στις οποίες η Άγκυρα επιδιώκει ένα συνολικό “παζάρεμα” των ελληνοτουρκικών διαφορών, που φτάνει μέχρι και στο αίτημα για αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, την στιγμή που η επίσημη θέση της ελληνικής πλευράς είναι πως δέχεται να συζητήσει μόνο τις θαλάσσιες ζώνες, υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.

Συνήγορος της τουρκικής επιθετικότητας

Ο Στόλτενμπερκ περιορίστηκε να μιλήσει σε «προφανείς διαφορές» Ελλάδας και Τουρκίας, σημειώνοντας πως «το σημαντικό για εμένα είναι να προσπαθήσουμε να χρησιμοποιήσουμε το ΝΑΤΟ, ως πλατφόρμα για να περιορίσουμε τις διαφορές, να μειώσουμε την ένταση, να προλάβουμε μια κλιμάκωση», εμμένοντας πάντα στον ρόλο του “επιτήδειου ουδέτερου” (ή καλύτερα συνηγόρου) της τουρκικής επιθετικότητας.

Αναφερόμενος στα γεγονότα των Ιμίων υπογράμμισε πως «όταν βλέπουμε ισχυρότερη στρατιωτική παρουσία της Ελλάδας και της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, πρέπει να αποφύγουμε επιστροφή στη δεκαετία του ‘90», επισημαίνοντας πως «ο ρόλος της Συμμαχίας είναι να λύνει προβλήματα».

Πάντως ο Στόλντενμπεργκ κάνει πως δεν βλέπει την παρελκυστική τακτική της Τουρκίας, η οποία ουσιαστικά θέλει να κερδίσει χρόνο με τις διερευνητικές επαφές, όχι τόσο λόγο της επικείμενης Συνόδου Κορυφής (στις οποίες οι Ευρωπαίοι μονίμως καλύπτουν την τουρκική επιθετικότητα), αλλά κυρίως λόγω του μετώπου που έχει με την κυβέρνηση Μπάιντεν για το ζήτημα των S-400.

Προτιμά, φέρνοντας στο προσκήνιο τις μνήμες από ένα θερμό επεισόδιο του 1996, εμμέσως πλην σαφώς, να εξαναγκάσει την ελληνική πλευρά να δείξει “καλή διάθεση” στο τραπέζι των διερευνητικών, δεχόμενη υποχωρήσεις στα κυριαρχικά της δικαιώματα, προκειμένου να κατευναστεί η αναθεωρητική Τουρκία, όπως αφελώς πιστεύει.