Τουρκικές κινήσεις κάτω από το ραντάρ στην Κύπρο

Ο Ερντογάν σε αυτή τη φάση φαίνεται να μην θέλει την ένταση με την Ελλάδα. Βεβαίως δεν θα είχε κανένα πρόβλημα, εάν και εφόσον το κρίνει αναγκαίο για τους σχεδιασμούς του, να επανέλθει στα παλιά. Και όταν γίνεται αναφορά στα “παλιά” τούτα δεν αφορούν τις ατάκες που προκαλούν, όπως αυτή η πρόσφατη με την Αγία Σοφία, αλλά τις παραβιάσεις στο Αιγαίο και τις προκλήσεις που εκφράζονται με ακραίες ρητορικές. Είχε πει προ ημερών σε ανοικτή συγκέντρωση, πως η Αγιά Σοφία είναι «σύμβολο του τουρκικού αιώνα», λέγοντας πως με την επαναλειτουργία της ως τέμενος έσπασαν οι αλυσίδες της έπειτα από 80 χρόνια!

«Δοξάζω για άλλη μια φορά τον Κύριό μου που μας χάρισε αυτή την τιμή, αυτή την αξιοπρέπεια να χαρούμε το τέλος της αιχμαλωσίας της Αγίας Σοφίας» είπε o Ερντογάν και προσέθεσε: «Το να μας μνημονεύουν ως τον πρόεδρο που άνοιξε ξανά την Αγία Σοφία είναι η μεγαλύτερη τιμή στον κόσμο της καρδιάς μας».

Θα σπεύσουν κάποιοι να αναφέρουν πως τα λέει αυτά για… εσωτερική κατανάλωση και πως δεν θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη. Το μόνο που δεν τον ακούνε μόνο οι συγκεντρωθέντες αλλά και οι εκτός Τουρκίας. Άλλωστε “εσωτερικό ακροατήριο” δεν έχει μόνο ο Ερντογάν, αλλά και οι υπόλοιποι. Και οι οποίοι δεν αντιδρούν επειδή θεωρούν δήθεν πως έτσι θα βρουν το κουμπί του Ερντογάν! Τούτο είναι σφάλμα γιατί ο Τούρκος Πρόεδρος το εκλαμβάνει ως αδυναμία.

Είναι σαφές πως μέχρι και τις εκλογές στις ΗΠΑ, τον ερχόμενο Νοέμβριο, θα είναι «προσεκτικός» και στον βαθμό που αυτό που μπορεί να γίνει, υπομονετικός. Υπάρχουν κι άλλες συγκυρίες, οι οποίες οδηγούν την Άγκυρα να επιλέξει τη συγκεκριμένη τακτική έναντι της Ελλάδος.

Ο Ερντογάν αρέσκεται να κρατάει στην πρίζα όλους. Να τους περνά από κρύο ντους. Τους Αμερικανούς, τους οποίους προφανώς κι έχει ανάγκη, τους κοροϊδεύει. Πόσες ημερομηνίες άλλαξε για τη συνεδρίαση της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης ώστε να εγκριθεί η ένταξη της Σουηδίας; Έχει αναφερθεί πως ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Άντονι Μπλίνγκεν, θα μεταβεί τις επόμενες ημέρες στην Άγκυρα για να συζητήσει και το θέμα αυτό.

Διπλωματικές κινήσεις

Όπως γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου «η επίσκεψη του κ. Μπλίνκεν στην Τουρκία, εάν πραγματοποιηθεί διότι ο Ερντογάν μπορεί και να του κλείσει την πόρτα, υποβιβάζει τις Ηνωμένες Πολιτείες στα μάτια και των ξένων κυβερνήσεων, όπως και της διεθνούς κοινής γνώμης. Γιατί να επιδεικνύουν σεβασμό οι υπόλοιπες χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ, αλλά και κράτη που δεν υπάγονται στη Δυτική Συμμαχία, όταν βλέπουν τον υπουργό Εξωτερικών της υπερδύναμης να πηγαίνει στο παλάτι του Ερντογάν και να τον παρακαλεί;».

Η αμερικανική κυβέρνηση με λογικές κατευνασμού επιχειρεί να πείσει την Άγκυρα να συναινέσει στο θέμα της Σουηδίας. Στην αντίπερα όχθη, η κατοχική Τουρκία γνωρίζοντας πως με αυτή τη λογική έχει να εισπράξει πολλά ακόμη, θα συνεχίσει την ίδια τακτική.
Και ενώ εξελίσσονται όλα αυτά, με τα ελληνοτουρκικά, τα αμερικανοτουρκικά αλλά και τα ευρωτουρκικά ( όχι τυχαία όλα έχουν το σύνθετο “τουρκικά” με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει), στο βάθος υπάρχει και η Κύπρος. Είναι πάντα εδώ, για όσους την ενθυμούνται βέβαια. Αλλά και για όσους σκοπίμως την βάζουν στο ράφι…

Στην προκειμένη περίπτωση ο Ερντογάν επέλεξε να κρατήσει την ίδια γραμμή έναντι της Κύπρου. Συνεχίζει επεκτατικές κινήσεις, γνωρίζοντας προφανώς ότι αυτές οι ενέργειες θα περνούν -σκοπίμως- κάτω από τα ραντάρ της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας. Την ώρα, λοιπόν, που όλοι προσβλέπουν σε ένα νεύμα, ένα… χαμόγελο του Ερντογάν, ο λογαριασμός δεν θα πάει προφανώς κοντά του. Θα σβήσουν τα ραντάρ, θα βρουν τον τρόπο να μην καταγράφουν τις τουρκικές ενέργειες!