Δείπνο με κρύα σούπα…

Γράφει ο Κώστας Βενιζέλος  – 

Μετά τη διά πολεμικών μέσων παρεμπόδιση του γεωτρύπανου της ΕΝΙ να προχωρήσει στο «τεμάχιο 3» για να διενεργήσει γεώτρηση και ενώ συνεχίζονται οι περιπολίες στις θάλασσες μας των τουρκικών κανονιοφόρων, ο εκβιαζόμενος καλεί τον εκπρόσωπο του εκβιαστή σε δείπνο! Να συνφάγουν και να συμπιούν. Διάθεση, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει για τέτοια σύναξη, αλλά είναι προφανές πως οι παίκτες θα προσέλθουν για λόγους τακτικής.

Για τη Λευκωσία, η εύκολη οδός είναι μια συνάντηση για «να μάθουμε προθέσεις», λες και δεν τις γνωρίζουμε. Επικράτησε, περιέργως, η πεποίθηση πως, εάν αρχίσουν οι συζητήσεις, θα σταματήσουν και οι προκλήσεις. Αυτό είναι λάθος. Είτε από άγνοια, είτε από ανικανότητα διαμόρφωσης άλλων επιλογών, ξεχνά η κυπριακή ηγεσία πως για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες η Τουρκία εφαρμόζει σχέδιο εδραίωσης των κατοχικών δεδομένων, δημιουργεί τετελεσμένα, αξιοποιώντας ως άλλοθι τον λεγόμενο διακοινοτικό διάλογο. Μια διαδικασία-φιάσκο, που το μόνο που έχει προσφέρει είναι η βαθμηδόν διαμόρφωση ενός πλαισίου νομιμοποίησης των αποτελεσμάτων της εισβολής.

Οι Τούρκοι προσερχόμενοι, διά του Ακιντζί, σε ένα δήθεν κοινωνικό δείπνο, θα εκμεταλλευθούν την ευκαιρία για να θέσουν, απειλώντας κι εκβιάζοντας το θέμα των υδρογονανθράκων. Η εκτόνωση της κρίσης για την τουρκική πλευρά περνά μέσα από τη συζήτηση και συμφωνία για τη συνδιαχείριση και τον διαμοιρασμό του υποθαλάσσιου φυσικού πλούτου πριν από τη λύση.

Όλοι όσοι προβαίνουν σε δηλώσεις, από τους αξιωματούχους του καθεστώτος Ερντογάν μέχρι και τα θλιβερά τουρκοκυπριακά αντηχεία του στα Κατεχόμενα, ένα ζήτημα προτάσσουν: Διάλογος για υδρογονάνθρακες. Ούτε Κυπριακό, ούτε επανέναρξη διαπραγματεύσεων. Δεν τους ενδιαφέρει οτιδήποτε άλλο και δείχνουν αποφασισμένοι να επιχειρήσουν να κερδίσουν τούτο δια της κλιμάκωσης της έντασης, δηλαδή με εκβιασμούς.

Καμία προοπτική επιτυχίας

Την πρωτοβουλία για το δείπνο την έχει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και για να γίνει πρέπει να αποδεχθεί την πρόταση ο Μουσταφά Ακιντζί. Θα προσέλθουν στη συνάντηση και ο Πρόεδρος θα βάλει βέτο στη συζήτηση των υδρογονανθράκων, που θα επιδιώξει ο Ακιντζί; Ή θα συζητήσει την απαίτηση των Τούρκων; Με βάση τα όσα λέγονται δημόσια, δεν θέλει να συζητήσει θέμα φυσικού αερίου. Οπότε, πριν καλά-καλά ξεκινήσει το δείπνο, θα έχει κρυώσει η σούπα κι οι προσδοκίες, που δημιουργούνται κάθε φορά που πάει να ξεκινήσει ένας διάλογος, θα διαψευσθούν, γιγαντώνοντας την ήδη τεράστια απογοήτευση του κόσμου.

Η συνάντηση, ως έχουν τα πράγματα, δεν έχει καμιά προοπτική επιτυχίας. Κι ύστερα; Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα; Μια συνάντηση των ηγετών, για να πραγματοποιηθεί πρέπει να έχει λογικές προοπτικές επιτυχίας και πάντα να υπάρχει σχέδιο διαχείρισης της αποτυχίας. Διαφορετικά, μπορεί να προκαλέσει περισσότερες περιπλοκές, σε μια περίοδο, μάλιστα, που κυριαρχεί η ένταση και ο παροξυσμός κι ο παραλογισμός των ισλαμοφασιστών της Άγκυρας.

Όσο οι κινήσεις που γίνονται είναι απότοκα φοβικών συνδρόμων και όσο ακολουθείται αυτή η ασυνάρτητη τακτική, δεν θα αναδυθούν δυνατότητες αντιμετώπισης των τουρκικών σχεδιασμών. Χωρίς να δημιουργούνται μοχλοί πίεσης, οι δυνατότητες να αποτρέψουμε την υφαρπαγή της ΑΟΖ και του φυσικού αερίου θα περιμένουν την ανακάλυψή τους από την κυπριακή κυβέρνηση. Δεν συνιστά πολιτική να περιμένουμε τους τρίτους να σκέφτονται και να ενεργούν εκ μέρους μας και στη Λευκωσία να συνεχίζουν να κόβουν των κορδέλες