Τουρκικά πλοία έξω από τη Λεμεσό και εμείς με τους “όρους αναφοράς”!

Η απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Τζέιν Χολ Λουτ, προσπαθεί να διαμορφώσει ένα κοινό έγγραφο, τους «όρους αναφοράς», που θα αποτελέσει τη βάση για τις διαπραγματεύσεις. Το πήγαινε-έλα της αξιωματούχου του ΟΗΕ πραγματοποιείται ενώ η Τουρκία έχει κλιμακώσει τις ενέργειες πρόκλησης έντασης στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου. Δεσμεύει περιοχές σε θαλασσοτεμάχια της κυπριακής ΑΟΖ και επιλέγει όχι μόνο τη συντήρηση ενός κλίματος εκφοβισμού και πιέσεων, αλλά ενίσχυσης και αναβάθμισής του.

Μέσα σε αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, βρίσκεται σε εξέλιξη η προσπάθεια του ΟΗΕ. Εάν κάποιοι θεωρούν πως τα δυο ζητήματα δεν συνδέονται, τότε ασφαλώς και έχουν αποξενωθεί από την πραγματικότητα. Εάν κάποιοι υποστηρίζουν πως επειδή είναι άλυτο το Κυπριακό και υπάρχει η ένταση και ότι εάν λυθεί θα τελειώσει και το θέατρο των προκλήσεων, τούτο είναι ιστορίες βγαλμένες από τους συνήθεις υπόπτους, τους αιθεροβάμονες. Η ένταση και ο εκφοβισμός είναι όπλα επιβολής. Και για την Τουρκία όσο ανενόχλητα και χωρίς κόστος συνεχίζει την επεκτατική της πολιτική, η μόνη περίπτωση να συναινέσει σε λύση είναι να διασφαλίσει δια συμφωνίας τον πλήρη έλεγχο του νησιού.

Για να αντιμετωπιστούν οι τουρκικές προκλήσεις υπάρχουν δυο επιλογές. Η πρώτη, αυτή που προτείνουν οι οπαδοί της όποιας λύσης, είναι να προσαρμοστούμε στις τουρκικές επιδιώξεις. Κοντολογίς, να δώσουμε ακόμη κάτι, για να καλμάρει ο Ερντογάν και να συνεργαστεί. Στην προκειμένη περίπτωση τα δώρα θα περιλαμβάνουν αέριο, φυσικό πλούτο. Και αναμένοντας τον Ερντογάν να αποφασίσει τον τρόπο και τον βαθμό που θα ελέγχει την Κύπρο μετά τη συμφωνία, συντηρούνται στην ελληνική πλευρά  οι γνωστές θεωρίες.

Είναι σαφές πως με την τακτική του κατευνασμού, με τις προσεγγίσεις του καλοπιάσματος, δεν μπορούν να ανατραπούν οι τουρκικοί σχεδιασμοί. Ούτε με τα πυροτεχνήματα, που σβήνουν πριν καλά-καλά ανάψουν. Πρόχειροι και εν πολλοίς προβλεπτοί χειρισμοί δεν αντέχουν στο χρόνο και ζημιώνουν. Ακόμη και όσοι επιλέγουν να ζουν σε μια ψευδαίσθηση πρέπει να εξηγήσουν  εάν θα πρέπει να ακούσουμε τις τουρκικές υποδείξεις, για εκχώρηση δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας  στο θέμα της αξιοποίησης του φυσικού αερίου. «Δεν θα μας αφήσει η Τουρκία  να βγάλουμε αέριο», λένε θέλοντας να δραματοποιήσουν την κατάσταση και να υποδείξουν εμμέσως ότι η επιλογή είναι να δώσουμε στον Ερντογάν για να αξιοποιήσουμε και εμείς το φυσικό πλούτο.

Η δεύτερη επιλογή

Η δεύτερη επιλογή είναι η αντιμετώπιση των τουρκικών προκλήσεων. Για να γίνει αυτό πρέπει να αλλάξει η ακολουθούμενη πολιτική. Αυτό μπορεί να γίνει μέσα από μια εφ’ όλης της ύλης συζήτηση πρώτα στη Λευκωσία (σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας και κοινωνίας) και στη συνέχεια με την Αθήνα. Κινήσεις αποτροπής μπορούν να γίνουν σε συνεργασία με τρίτους, όπως διαμορφώθηκαν τα τελευταία χρόνια. Αυτές οι συνεργασίες θα πρέπει από το επικοινωνιακό κομμάτι, που ασκείται επιτυχώς, να περάσει στην επεξεργασία ενός πλαισίου που θα αφορά την ασφάλεια στην περιοχή. Αρχίζοντας από την ενεργειακή ασφάλεια.

Τα συμφέροντα τρίτων επηρεάζονται από τις τουρκικές επιδιώξεις κι αυτό εάν δεν το συνειδητοποιούν πρέπει να τους εξηγηθεί. Εάν γίνουν αυτές οι αποτρεπτικές κινήσεις και οι ενεργειακοί σχεδιασμοί υλοποιηθούν, τότε θα ανοίξει και ο δρόμος για την επίτευξη συμφωνίας στο Κυπριακό. Όχι με όρους εκφοβισμού και επιβολής, αλλά με προοπτική και μέλλον.

Η Τουρκία βρίσκεται αυτή την περίοδο σε δύσκολη φάση, γι αυτό και αντιδρά με ακραίες ενέργειες. Η δική μας επιλογή δεν είναι να τη διευκολύνουμε για να μας υποτάξει. Να μην φθάσουμε στο σημείο να μας χαιρετούν στη Λεμεσό οι Τούρκοι ναύτες από πολεμικά πλοία τους που ασκούνται στην περιοχή και εμείς να χανόμαστε στις σημειολογίες των «όρων αναφοράς»!