Τρέχει πίσω από τον Ερντογάν ο Μητσοτάκης

Το έχουμε γράψει αρκετές φορές: στην Ελλάδα, κυρίαρχη -διακομματική- παράταξη είναι εκείνη της αμερικανοκρατίας και της προσκόλλησης στο Ισραήλ. Όσοι γράφαμε ότι η αυτή μονομέρεια της ελληνικής πολιτικής θα απέβαινε καταστροφική αποτελούσαμε μειοψηφία. Σήμερα, τα γεγονότα στο Αφγανιστάν προκαλούν σοκ σε όλα εκείνα τα κράτη και στα κατεστημένα, τα οποία είτε συνδέουν την άμυνά τους με τις αμερικανικές δυνατότητες και διαθέσεις, είτε βασίζουν στις τελευταίες την εσωτερική τους σταθερότητα. Ένα από αυτά δυστυχώς είναι και η πατρίδα μας.

Μάλιστα στα άσχημα νέα από το Αφγανιστάν προστίθενται και άλλα! Το ακόμα χειρότερο δε, είναι ότι όπως και τόσες άλλες φορές, πχ. πόλεμος Αζερμπαϊτζάν-Αρμενίας τελευταία- καμία από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα δεν είναι διατεθειμένη να αλλάξει την πορεία προς τον γκρεμό, όσο τουλάχιστον τα οικονομικά και πολιτικά οφέλη από την ξένη πατρωνία εξακολουθούν να υφίστανται για μια κλίκα ανθρώπων των Αθηνών, στα ΜΜΕ, στην πολιτική, στις επιχειρήσεις και στους ακαδημαϊκούς.

Το πρώτο και βασικότερο μάθημα από όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες- διόλου νέο- είναι αυτό το οποίο άλλος ένας πρόεδρος των ΗΠΑ, εν προκειμένω ο Μπάιντεν, ξεκαθάρισε: οι ΗΠΑ ακολουθούν μόνο τα δικά τους εθνικά συμφέροντα, όπως κάθε φορά τα επαναπροσδιορίζουν. Συμμαχία με τις ΗΠΑ μπορεί να υπάρξει μόνο αν μπορείς να πατάς τους πολλούς κάλους τους! Ειδάλλως είσαι οικόπεδο για πρόσκαιρη χρήση, ή πηγή προσπορισμού εσόδων, ή το πολύ αναλώσιμος προμηθευτής υπηρεσιών.

Η Τουρκία το έχει αντιληφθεί και το αξιοποιεί στο έπακρο. Το ελληνικό κατεστημένο έχει επιλέξει τον δρόμο της μετατροπής της πατρίδας μας σε οικόπεδο. Η Τουρκία θα έχει οφέλη από την σχέση αυτή, ενώ εμείς θα εγκαταλειφθούμε την κρίσιμη στιγμή στην τύχη μας. Ο πρώην υπουργός άμυνας -και διόλου αντιαμερικανός φυσικά- κος Αποστολάκης το είχε δηλώσει ότι αν ποτέ απαιτηθεί θα πολεμήσουμε μόνοι μας, αλλά ακόμα και μια τέτοια οφθαλμοφανής δήλωση είναι πολύ τολμηρή πλέον, για να μην θαφτεί κάτω από τόνους καλοπληρωμένης προπαγάνδας.

Πολλαπλά μαθήματα

Το δεύτερο μάθημα είναι ότι δεν πολεμούν τα υπερσύγχρονα όπλα από μόνα τους. Μάλιστα, πολύ σύγχρονες ένοπλες δυνάμεις, πλην όμως εξαρτημένες ως προς την λειτουργικότητά τους από ένοπλες δυνάμεις ξένων κρατών και τα συστήματα των τελευταίων, πρακτικώς αφοπλίζονται μπροστά και σε τεχνολογικώς υποδεέστερους εχθρούς, ακόμα μόλις χάσουν τις ξένες πλάτες. Με άλλα λόγια, όσα σύγχρονα αεροσκάφη και αν πάρουμε, αν επιμένουμε στον ενδοτισμό και αν τα προσαρτούμε στις αμερικανικές και όχι στις ελληνικές ανάγκες (συμβαίνουν και τα δύο) δεν έχουμε πολλές ελπίδες.

Το τρίτο μάθημα είναι ότι οι φιλικές προς την Τουρκία ομάδες του αντιδραστικού πολιτικού Ισλάμ δεν είναι “κατσαπλιάδες”, όπως συχνά-πυκνά διάφοροι διεθνολογούντες υποστηρίζουν στα ελληνικά ΜΜΕ, αλλά αξιόμαχες δυνάμεις, οι οποίες έχουν μάλιστα σύγχρονο οπλισμό στην κατοχή τους, ιδίως μετά την κατάληψη πολεμικού υλικού των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν. Προσφέρουν έτσι -και- στην Τουρκία ένα βάθος εφεδρειών, αντίστοιχο του οποίου εμείς αρνηθήκαμε να αποκτήσουμε. Το τέταρτο μάθημα είναι ότι το διπλωματικό ισοζύγιο με την Τουρκία καθίσταται διαρκώς, περισσότερο δυσανάλογο εις βάρος μας.

Την ώρα που η Γαλλία, η Γερμανία, η ΕΕ, ακόμα και το Ηνωμένο Βασίλειο παραμένουν εξαφανισμένοι ή κομπάρσοι σε ό,τι αφορά τα τεκταινόμενα στο Αφγανιστάν, η Τουρκία αποτελεί σημείο αναφοράς για τις εξελίξεις και όχι μόνο σε σχέση με το προσφυγικό. Η Ελλάδα έχει κανέναν αντίστοιχο ρόλο; Όχι φυσικά! Εδώ δεν μπορεί να διασφαλίσει την αμυντική ικανότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Απλώς με τέτοιο δυσανάλογο διπλωματικό βάθος, να μην παραξενευόμαστε που η Τουρκία αποτελεί μήλο της έριδος, ενώ εμείς φτωχό συγγενή, που περιμένει έξω από την πόρτα, για όλες τις σημαντικές διεθνώς δυνάμεις.

Φληναφήματα περί αντιτουρκικών μετώπων

Δεν φτάνει όμως αυτό: ο πρωτοφανώς απερίσκεπτος (και είμαστε πολύ ευγενικοί) Έλληνας πρωθυπουργός, ο οποίος προφανώς δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνει ένα τηλεφώνημα μεταξύ ηγετών, σπεύδει να καλέσει τον Τούρκο πρόεδρο μια μόλις ημέρα αφότου ο τελευταίος δήλωσε- και ορθώς- ότι το κράτος του δεν θα μετατραπεί σε «αποθήκη προσφύγων» για τους -πλουσίους- Ευρωπαίους. Όσο ο Ερντογάν λοιπόν ανεβάζει το κασέ του, ο “δικός μας” τρέχει πίσω του, δείχνοντας για άλλη μια φορά απελπιστικά αδύναμος και διαθέσιμος να ικανοποιήσει τις τουρκικές επιδιώξεις.

Το πέμπτο μάθημα έρχεται από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Από αυτούς που θα μας στείλουν την αεροπορία τους για να πολεμήσει εναντίον της Τουρκίας, όπως τόσα και τόσα αμερικανό-ακροδεξιά μέσα μας ενημέρωναν, έτσι;. Στις 18 Αυγούστου, ο επικεφαλής σύμβουλος εθνικής ασφαλείας των Εμιράτων και ο Τούρκος πρόεδρος συναντήθηκαν στην Άγκυρα, προκειμένου να εισάγουν τις σχέσεις τους σε φάση περαιτέρω εξομάλυνσης. Ο επόμενος στόχος εξομάλυνσης είναι αυτός της Αιγύπτου.

Τα φληναφήματα περί αντιτουρκικών, μεσανατολικών συμμαχιών της πατρίδας μας ξεσκεπάζονται. Δίνουμε την επικράτειά μας και τις παραδοσιακές καλές μας σχέσεις με τις δυνάμεις εκείνες οι οποίες όντως πολεμούν- έστω ως ένα βαθμό- εναντίον της Τουρκίας, για να συγκροτήσουμε, αμερικανόπνευστο, αντί-ιρανικό μέτωπο και όχι μέτωπο περίσφιξης του τουρκικού αναθεωρητισμού.

Ο λόγος για την αναθέρμανση των σχέσεων κρατών του Κόλπου με την Τουρκία δεν είναι φυσικά άλλος από το γεγονός ότι το σχέδιο των ΗΠΑ για ένα «αραβικό ΝΑΤΟ» ή «ΝΑΤΟ του Κόλπου», το οποίο έχει αγκαλιάσει και η πατρίδα μας μέσα από τις κυβερνήσεις Τσίπρα- Μητσοτάκη, ανεφάρμοστο εξ αρχής, μιας και στην πραγματικότητα επρόκειτο για πολυέξοδο και μη λειτουργικό πλάνο προς τέρψη του Ισραήλ, ξηλώνεται -και- υπό το σοκ των γεγονότων στο Αφγανιστάν.

Η Τουρκία αναβαθμίζεται

Οι Σαουδάραβες και οι σύμμαχοί τους άλλωστε, γνωρίζουν καλά την δήλωση του πρώην προέδρου των ΗΠΑ, πως χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ στο έδαφός τους, δεν θα άντεχαν πάνω από δύο εβδομάδες. Μήπως, μετά από όσα είδαμε σχετικά με τις προβλέψεις των υπηρεσιών των ΗΠΑ, όχι πάνω από δύο ώρες; Από την μια λοιπόν υπάρχει ένα Ιράν το οποίο στρατιωτικά υπερέχει και από την άλλη οι αναξιόπιστες ΗΠΑ και Ισραήλ. Με ποιον μιλάς, αν θέλεις στρατιωτική βοήθεια και συνεργασία στην ευρύτερη περιοχή, εκτός από την Ρωσία;

Μα προφανώς με την Τουρκία! Αυτό ακριβώς συμβαίνει. Η Τουρκία έχοντας διαφημίσει, ίσως και υπερτιμώντας τις (αλλά αυτό προς το παρόν μικρή σημασία έχει) τις τεχνολογικές και στρατιωτικές δυνατότητές της έξοχα και έχοντας τοποθετηθεί καίρια σε όλα τα μέτωπα της ευρύτερης Μέσης Ανατολής, αυτοπροβάλλεται ως το αναγκαίο σημείο εξισορρόπησης ανταγωνιστικών συμφερόντων, όχι παρά το γεγονός αλλά επειδή ακριβώς αποτελεί το “κακό παιδί” του ΝΑΤΟ και επειδή στρατιωτικο-τεχνολογικά κάνει βήματα απεμπλοκής από την μονοδιάστατη εξάρτηση από τις ΗΠΑ.

Εν κατακλείδι έχουμε τρεις αλληλοσυνδεόμενες συνθήκες: ταχεία φθορά του ρόλου των ΗΠΑ στην περιοχή μας, ταχεία αναβάθμιση της Τουρκίας και επαναπροσανατολισμό των συμμάχων και “συμμάχων” μας -και- προς την τελευταία. Και τι κάνει απέναντι σε όλα αυτά το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο; Ξανά-φτιάχνει τον φράχτη του Έβρου, προετοιμάζεται για ένα ακόμα “έπος” απέναντι σε αόπλους, περιμένει την προεδρία της Καμάλα Χάρις και τρέχει να τηλεφωνήσει στον Ταγίπ Ερντογάν! Τα σχόλια πια περιττεύουν.