Υφαίνει κλοιό γύρω από τον Ελληνισμό η Τουρκία

Η Τουρκία επιχειρεί την περικύκλωση του Ελληνισμού, πολιτικά-νομικά αλλά και στρατιωτικά. Το γνωστό μνημόνιο με το καθεστώς της Τρίπολης, που ενεργεί ως προτεκτοράτο της Άγκυρας, οι τουρκικές βάσεις εκεί, η στρατιωτική συμφωνία με την Αλβανία, η κατοχή της βόρειας Κύπρου και η εδραίωσή της στη Συρία, συμπληρώνουν την περικύκλωση.

Σημειώνεται συναφώς ότι με τη συμφωνία Τουρκίας-Αλβανίας, τουρκικά πολεμικά πλοία θα μπορούν να ελλιμενίζονται στη ναυτική βάση του Αυλώνα στη νότια Αλβανία. Μπορεί κανείς, βλέποντας τον χάρτη, να αντιληφθεί πώς κινείται η Άγκυρα, η οποία έχει ως στρατηγικό στόχο να καταστήσει την Ανατολική Μεσόγειο τουρκική λίμνη. Θα μπορεί δια της ισχύος, ενδεχομένως και χωρίς κόστος, καλλιεργώντας τον φόβο στος αντιπάλους της, να επιβάλλει τους σχεδιασμούς της.

Είναι προφανές ότι η Τουρκία διαμορφώνει έναν κύκλο γύρω από την Κύπρο, την Αίγυπτο, την Ιορδανία, τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Λιβύη και το Ισραήλ. Μεταξύ των στρατηγικών στόχων της κατοχικής Τουρκίας είναι, σύμφωνα με τον Γ. Χαραλαμπίδη (Σημερινή, 14.6.2020), η δημιουργία αεροναυτικής βάσης κοντά στον κόλπο της Σύρτης για να εδραιωθεί και στη Βόρειο Αφρική και στα νότια της Κρήτης. Βάσεις έχει ήδη στο Κατάρ και στη Σομαλία.

Η στρατηγική της περικύκλωσης εφαρμόζεται βαθμηδόν. Προσπαθεί να ελέγξει αυτές τις χώρες, ή να αυξήσει την επιρροή της σε αυτές. Ένα από τα εργαλεία είναι να δημιουργεί και εσωτερικά προβλήματα, προκαλώντας αποσταθεροποίηση, με επιδίωξη την αποδυνάμωσή τους (π.χ. η ενίσχυση των Αδελφών Μουσουλμάνων στην Αίγυπτο). Σχηματικά αλλά και ουσιαστικά ο σχεδιασμός αυτός, εάν δεν αποτραπεί, θα δημιουργήσει έναν ντε φάκτο έλεγχο της περιοχής.

Αθήνα και Λευκωσία βρίσκονται ενώπιον μιας ασφυκτικής κατάστασης, που επιχειρεί να επιβάλει η Άγκυρα. Η Κυπριακή Δημοκρατία αυτό το αντιλαμβάνεται από το 1974 και εντεύθεν, πιο πιεστικά ωστόσο την τελευταία περίοδο στην ΑΟΖ της. Η Ελλάδα για χρόνια ήθελε να αποφύγει την πραγματικότητα, είτε υποβαθμίζοντας τον κίνδυνο είτε αλληθωρίζοντας. Τώρα, όμως, που ο κίνδυνος είναι πλέον ορατός και πλησιάζει, προφανώς και η Αθήνα σπεύδει για να τον αντιμετωπίσει.

Οι τακτικισμοί δεν θα αντέξουν

Οι τακτικισμοί προφανώς και δεν θα αντέξουν στην πίεση των εξελίξεων, που αναμένεται να είναι ραγδαίες. Ελλάδα και Κύπρος δεν έχουν τα περιθώρια για κατευναστικές κινήσεις. Απειλείται η κυριαρχία τους και η όποια υποβάθμιση των τουρκικών ενεργειών θα αποβεί μοιραία κίνηση. Όπως έχουν αποδείξει τα γεγγονότα, ούτε τα παρακάλια αποδίδουν.

Πολλοί διερωτώνται τι πρέπει να γίνει. Κάποιοι θέτουν το ερώτημα επειδή πραγματικά αναζητούν διέξοδο από τις ασφυκτικές πιέσεις της Άγκυρας. Άλλοι το θέτουν για να καταλήξουν στην πεπατημένη πως δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το “να τα βρούμε” με την Τουρκία. Πώς; Προσφέροντας “γην και ύδωρ” για να “γλυτώσουμε” από τον τουρκικό πονοκέφαλο. Αυτό, βέβαια, δεν θα γίνει καθώς ο πονοκέφαλος θα εξελιχθεί σε εγκεφαλικό!

Αυτό που προέχει είναι να γίνουν κινήσεις σε πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο, ώστε να περιοριστούν οι ενέργειες της Άγκυρας. Εργαλεία υπάρχουν σε όλα αυτά τα πεδία. Εάν ενεργοποιηθούν θα αποτραπούν τα χειρότερα. Το γεγονός ότι η Άγκυρα παρενοχλεί κι άλλες χώρες δημιουργεί προϋποθέσεις για μεγαλύτερη αντίδραση. Σημειώνεται πως την περασμένη εβδομάδα τουρκική φρεγάτα “λόκαρε” γαλλικό πολεμικό σκάφος, όταν στα πλαίσια ελέγχου πλησίασε ύποπτο πλοίο, που κατευθυνόταν στη Λιβύη.

Με πολλή καθυστέρηση και αφού το γαλλικό πολεμικό είχε αποχωρήσει, το Παρίσι αντέδρασε δια του προέδρου Μακρόν. Στην εξίσωση ενδέχεται να μπει και η ματαίωση της επίσκεψης στην Κωνσταντινούπολη των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας της Ρωσίας. Όλα αυτά μπορεί να μην σημαίνουν τίποτε. Ενδέχεται, όμως, να προσφέρουν δυνατότητες για ισχυροποίηση του αντιτουρκικού μπλοκ. Κάθε δυνατότητα πρέπει να γίνεται προσπάθεια να αξιοποιηθεί, όπως και κάθε ευκαιρία.