Μπραντεφέρ Γαλλίας-Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ

Αμέσως μετά τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου, το Παρίσι, υπό το νέο πρόεδρο Μακρόν, δεν θα έχει να αντιμετωπίσει μόνο τις προκλήσεις που προκύπτουν από τη στρατηγική του Βερολίνου και από τον άνισο συσχετισμό δυνάμεων στην Ευρωζώνη. Θα έχει να αντιμετωπίσει και ένα πιο «θερμό» power game, αυτή τη φορά με την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο. Για την ακρίβεια, εντός της κυπριακής ΑΟΖ.

Η Γαλλία μπορεί να έχει τα προβλήματά της, αλλά παραμένει δεσπόζουσα στρατιωτική δύναμη στην ηπειρωτική Ευρώπη και μέλος του κλαμπ των πυρηνικών δυνάμεων. Με αυτή την έννοια, θα έχει πρόβλημα εάν «πάει πάσο» σε ενδεχόμενη τουρκική στρατιωτική παρέμβαση με σκοπό να εμποδιστούν οι σεισμικές έρευνες στο «οικόπεδο 6» και η προγραμματισμένη για τις 13 Ιουλίου γεώτρηση στο «οικόπεδο 11» της κυπριακής ΑΟΖ.

Υπενθυμίζουμε ότι τα δικαιώματα για την εκμετάλλευση των πιθανολογούμενων κοιτασμάτων στα δύο αυτά θαλάσσια «οικόπεδα» έχουν εξασφαλίσει στον σχετικό διαγωνισμό της Κυπριακής Δημοκρατίας η γαλλική πετρελαϊκή εταιρεία  TOTAL και η ιταλική ΕΝΙ. Πρόκειται για δύο εταιρείες-κολοσσούς, οι οποίες ατύπως πλην ουσιαστικώς είναι ταυτισμένες με τα κράτη τους.

Το «οικόπεδο 6» πέραν του ενεργειακού ενδιαφέροντος, διατηρεί και σημαντικό γεωπολιτικό ενδιαφέρον, επειδή συνδέει στην θάλασσα της ζώνες συμφερόντων της Κυπριακής Δημοκρατίας, της Αιγύπτου, της Ελλάδας και της Τουρκίας. Για τον λόγο αυτό η Άγκυρα όχι μόνο αμφισβητεί το κυριαρχικό δικαίωμα της Λευκωσίας, διεκδικώντας τμήμα αυτού του θαλάσσιου «οικοπέδου», αλλά και δηλώνει αποφασισμένη να προστατεύσει τα «συμφέροντά» της.

Στο πλαίσιο αυτό έχει ανακοινώσει δικό της πρόγραμμα σεισμικών ερευνών στην ίδια περιοχή. Εκτός αυτού, αναζητάει και γεωτρύπανο, προκειμένου να προχωρήσει σε δική της γεώτρηση στο «οικόπεδο 6», τα δικαιώματα εκμετάλλευσης του οποίου έχουν, όπως προαναφέραμε, η γαλλική TOTAL και η ιταλική ΕΝΙ.

Τι σημαίνει αυτό; Προβάλλοντας την δική της στρατιωτική ισχύ, η Τουρκία πιέζει τις δύο εταιρείες και κατ’ επέκτασιν το Παρίσι και τη Ρώμη να κάνουν πίσω. Ή τουλάχιστον να ανεχθούν την τουρκική αυθαιρεσία σε βάρος των δικών τους δικαιωμάτων.

Η Γαλλία, συντονισμένη φυσικά με την Ιταλία και την Λευκωσία, έχει δύο επιλογές:

• Πρώτον, να ακολουθήσει το αμερικανικό μοντέλο αντίδρασης, στέλνοντας τον γαλλικό στόλο να προστατεύσει τα νόμιμα συμφέροντα της TOTAL.
• Δεύτερον, να υποχωρήσει στην τουρκική πίεση.

Είναι προφανές πως από την επιλογή που θα κάνει δεν θα κριθούν μόνο τα ενεργειακά-οικονομικά συμφέροντα της TOTAL. Θα κριθεί και η ικανότητα της Γαλλίας, ως πρώτης γραμμής ευρωπαϊκής δύναμης, να επιβεβαιώσει την ισχύ της και να εδραιώσει τον ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Αν κάνει βήμα πίσω το κύρος της θα υποστεί ανήκεστο βλάβη. Θα αποδειχτεί εμπράκτως ότι εκτός από την υποχώρησή της στο πεδίο της οικονομίας έχει υποβιβαστεί και στο πολιτικό-στρατιωτικό επίπεδο. Οι ενδείξεις που υπάρχουν μέχρι τώρα είναι ότι το Παρίσι έχει κάνει άλλη επιλογή. Το γαλλικό αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκολ» έχει ήδη πλεύσει στην περιοχή…