Άφηναν την Ελλάδα να μετατρέπεται σε πολυεθνικό συνονθύλευμα

Εθνική πολιτική με στρατηγικό ορίζοντα δεν μπορεί να υπάρξει εάν δεν αλλάξει η σχέση κοινωνίας και πολιτικής. Άρα, εάν δεν αλλάξει αυτό το κράτος, ώστε να είναι αναγκασμένη η πολιτική τάξη να διαλέγεται και να διαμορφώνει τις πολιτικές της σύμφωνα με τη βούληση της κοινωνικής συλλογικότητας, με το κοινό συμφέρον. Με όρους που θα ανάγονται στην εθνική αναφορά των πολιτικών τους, όχι στο κομματικό ή άλλο συμφέρον των πέριξ αυτών συγκατανευσιφάγων.

Η ελληνική πολιτική τάξη είναι μακριά από μια τέτοια προοπτική. Συνεπώς είναι σχεδόν προδιαγεγραμμένο ο Ελληνισμός να ακολουθήσει τη φθίνουσα πορεία που βιώνει ήδη δύο αιώνες. Όλοι μαζί δηλώνουν υπερήφανοι που υπηρετούσαν το συμφέρον της διεθνούς των αγορών και μέχρι πρότινος ανέχονταν να μεταβάλλεται η χώρα σε πολυεθνικό συνονθύλευμα, χωρίς να συνεκτιμούν τις γενικότερες γεωπολιτικές, πολιτισμικές, οικονομικές και άλλες διαστάσεις του προβλήματος.

Είναι άραγε τυχαίο ότι ο Ερντογάν υπονομεύει την εσωτερική συνοχή της χώρας , στέλνοντας οικονομικούς μετανάστες, ενώ οι εγχώριοι πολιτικοί πανηγύριζαν επειδή υπηρετούσαν μια απροσχημάτιστα ιδιοτελή εκδοχή του ανθρωπισμού εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας και της χώρας; Ουσιαστικά δηλαδή αισθάνονταν υπερήφανοι γι’ αυτό που θα έπρεπε να αισχύνονται.

Η Ελλάδα μετακινείτο βιαίως προς τη Μέση Ανατολή. Γινόταν η ίδια πρόβλημα, καθώς επιχειρούν να την μεταβάλλουν σε χωματερή του παγκόσμιου καπιταλισμού και των γεωπολιτικών διαγκωνισμών που αναπτύσσονται στην ευρύτερη περιοχή. Εάν δεν σταματήσει δραστικά η ασύνταχτη και χωρίς όρια μετακίνηση πληθυσμών, σε πολύ λίγα χρόνια η ελληνική κοινωνία θα αντιμετωπίσει το δίλημμα της εξόδου της από την ίδια τη χώρα της. Υπό μια άλλη έννοια, αυτό ήδη συμβαίνει σε κάποιο βαθμό. Είναι πάνω από 500.000 όσοι νέοι με μεταπτυχιακά και διδακτορικά μετανάστευσαν.

Πολυεθνικό συνονθύλευμα

Ενώ λοιπόν διώκεται ο ελληνικός λαός από τη χώρα του, οι ηγήτορές του μέχρι πρότινος τουλάχιστον πανηγύριζαν, διότι η Ελλάδα –έλεγαν προβάλλοντας το πρόσχημα της πολυπολιτισμικότητας– γίνεται πολυεθνική! Πολιτικές ενσωμάτωσης δεν υπάρχουν. Από την άλλη ορθώνουν χίλια δυο εμπόδια για να μην επιτραπεί στους δεινοπαθούντες  Έλληνες που ξέμειναν στην διασπορά, όπως οι Έλληνες της Ουκρανίας, να έρθουν στην Ελλάδα για να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Έτσι εξηγείται γιατί μπερδεύουν, σκόπιμα, την έννοια της εθνικής πολυπολιτισμικότητας με την πολυεθνικότητα.

Αυτό που διέπραττε μέχρι πρότινος η πολιτική τάξη εναντίον της χώρας θα το πληρώσει η ελληνική κοινωνία τοις μετρητοίς. Δείτε τι συμβαίνει γύρω μας. Παντού οι χώρες που είναι πολυεθνικά συντεταγμένες έχουν διαλυθεί με αιματοχυσία. Επιπλέον για την Ελλάδα δημιουργείται ένας “δούρειος ίππος” μέσα στη χώρα που θα αξιοποιηθεί σύντομα από τους εξ ανατολών γείτονες μας.

Σε κάθε περίπτωση, οφείλουμε να συγκρατήσουμε ότι όλοι σήμερα, Δεξιά και Αριστερά, πρακτορεύουν το διατακτικό της διεθνούς των αγορών: την ελεύθερη διακίνηση του χρήματος, των αγορών και της εργασίας. Το ζήτημα εν προκειμένω δεν είναι να αρνηθούμε την εξέλιξη, αλλά να αποτρέψουμε τις αρνητικές της συνέπειες για τη χώρα.

Αποδομούν την πολιτισμική συνοχή

Το κοινωνικό πρόβλημα που δημιουργούν οι αγορές στο Πακιστάν, στο Αφγανιστάν και όπου αλλού, οι αγορές μεριμνούν ώστε να επιλυθεί όχι επιτόπου, που σημαίνει με εξέγερση, αλλά διά της μεταφοράς στις χώρες της πρωτοπορίας, έτσι ώστε εκεί μεν να εξασφαλίσουν την ειρήνη, εδώ δε να μεταβάλουν την εργασία του πολίτη σε εμπόρευμα, να αποδομήσουν την πολιτισμική συνοχή και τις ομόλογες αντιστάσεις της κοινωνίας των πολιτών στο όνομα του ανθρωπισμού.

Πέραν του ότι ο ανθρωπισμός πρέπει να συνεκτιμά το εθνικό συμφέρον, οι κύριοι αυτοί οφείλουν να γνωρίζουν ότι δεν εκλέγονται ως πρωθυπουργοί του κόσμου, είναι διαπεπιστευμένοι να υπηρετούν το ελληνικό εθνικό συμφέρον (στην Ιταλία το ιταλικό κ.ο.κ.), να συνεκτιμούν τη βούληση της εθνικής κοινωνικής συλλογικότητας.  Αυτό όμως δεν το θυμούνται, παρά μόνο στην περίοδο των εκλογών, οπότε τις πραγματικές τους προθέσεις τις κρύβουν κάτω από το χαλί.

Γι’ αυτό και λέω ότι το κεντρικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα είναι το εσωτερικό πρόβλημα που σχετίζεται με το συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα του κράτους. Λόγω του ότι ευρίσκεται ως εκ της φύσεώς του σε πλήρη αναντιστοιχία προς την κοινωνία και το συμφέρον του έθνους, εάν δεν μπει ένας αποτελεσματικός διαρκής φραγμός είναι προδιαγεγραμμένο  η Ελλάδα να μεταβληθεί από χώρα σε χώρο, και μάλιστα ακρωτηριασμένο.