Αλλαγή ναι, αλλά πώς; – Η Εκκλησία του Δήμου δείχνει τον δρόμο…

Το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη έδωσε αφορμή να αναδειχθούν εκ νέου με διάφορα άρθρα οι κακοδαιμονίες του πολιτικού συστήματος της χώρας, το οποίο κυκλοφορεί με την ταυτότητα της δημοκρατικής ομπρέλας, παρά του ότι η ταυτότητά της είναι ρεπουμπλικανικής, όχι δημοκρατικής, προέλευσης και η οποία δίνει το δικαίωμα λειτουργίας ακόμα και στα δυο πολιτικά άκρα να ομιλούν εν ονόματι της δημοκρατίας την οποία στην πράξη δεν την σέβονται.

Στο άρθρο του στο SLpress.gr με τίτλο “Στα Τέμπη ο κόμπος έφθασε στο χτένι…”, ο Απόστολος Αποστολόπουλους αναφέρει, μεταξύ άλλων, κάτι που είναι κοινό μυστικό: «….ο σταθμάρχης βρήκε με βύσμα τη δουλειά, τα παιδιά του επίσης. Αλλά ποιο σπίτι και ποιο κόμμα δεν έχει κάνει το ίδιο;» και παρακάτω προφητεύει επερχόμενες αλλαγές για τις οποίες εκφράζει τις ανησυχίες του και τις οποίες αντιλαμβάνομαι ως αλλαγές με διαφορετική φορεσιά, αλλά με το ίδιο παλαιό πολιτικό περιεχόμενο.

Στο άρθρο του, επίσης στο SLpress.gr με τίτλο “Στα Τέμπη συνετρίβη η νοσηρή κομματοκρατία”, o Γιώργος Παπασίμος αναφέρει: «Η χώρα αντιμετωπίζει δομικό πρόβλημα…». Επισημαίνει, επίσης, την αναγκαιότητα αλλαγής δια της δημιουργίας «ενός δημοκρατικού πατριωτικού πολιτικού κινήματος από τις υγιείς διάσπαρτες κοινωνικές δυνάμεις, που δεν είναι εγκλωβισμένες στην κυριαρχούσα νοσηρή κομματοκρατία, που θα θέσει τα μεγάλα υπαρξιακά προβλήματα της χώρας».

Με βάση τα παραπάνω χρειάζεται, επομένως, να διατυπωθούν και συγκεκριμένα μέσα-θεσμοί που θα διασφαλίσουν την πορεία της αλλαγής αυτής της νοσηρής κατάστασης προς ένα πολιτικό πλαίσιο πραγματικά δημοκρατικό και αυτός είναι ο στόχος του άρθρο μου. Κατ’ αρχάς η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών έχουν πάντοτε τις καλύτερες προθέσεις σε ότι αφορά την αλλαγή της νοσηρής κατάστασης. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή πλειοψηφία είναι σύμπασα εγκλωβισμένη σε μέσα-θεσμούς οι οποίοι, όμως, έχουν αποδειχτεί στην πράξη ως ακατάλληλοι, διότι δεν οδηγούν σε ένα πραγματικά δημοκρατικό πλαίσιο.

Ακατάλληλος θεσμός οι εκλογές

Ο πιο ακατάλληλος θεσμός για το δημοκρατικό πολίτευμα είναι η ανάδειξη των πολιτικών αξιωματούχων με εκλογές, καθώς και ότι επιτρέπεται η ανανέωση της θητείας τους με βάση την οποία οδηγούμαστε στον επαγγελματισμό της πολιτικής που δημιουργεί και τη μεγάλη αγορά, στην οποία οι έχοντες και κατέχοντες επενδύουν σε ΜΜΕ και συναφείς οργανισμούς και τα οποία, ως γνωστόν, τους δίνουν τη δυνατότητα να παρεμβαίνουν για ίδιον συμφέρον.

Στη δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας όλοι οι πολιτικοί αξιωματούχοι ήταν μιας θητείας και η ανάδειξή τους γίνονταν μόνον δια της κλήρωσης. Στο θεσμό “εκλογές”, ο εθισμός των πολιτών είναι οικουμενικός. Κάνουμε εκλογές και καθαρίσαμε! Αυτό το μέσο πρέπει να αντικατασταθεί με αυτό που είχαν επιλέξει οι πρόγονοί μας, εάν πράγματι επιδιώκουμε να αφαιρέσουμε τη διαπλοκή από το σύστημα.

Με την κλήρωση από ομάδα ομοιόβαθμων εθελοντών, σε ότι αφορά στα προσόντα, επιτυγχάνεται η ανάδειξη των πιο άξιων στο κάθε κομματικό αξίωμα με μηδενική δαπάνη ή εξάρτηση για τον υποψήφιο, ενώ κάποια στοιχεία, όπως ΜΜΕ και χορηγιών κτλ. οδηγούνται, αντικειμενικά, στα αζήτητα. Με την ιδία διαδικασία ο υποψήφιος δεν έχει ανάγκη της βοήθειας του αρχηγού ή των μεγαλόβαθμων στελεχών του κόμματος, με αποτέλεσμα την κατάργηση των αρχηγικών κομμάτων.

Και τέλος, χωρίς να εξαντλείται ο κατάλογος των ωφελημάτων, με την ίδια διαδικασία εξασφαλίζεται η απόκτηση της απαραίτητης κοινωνικής και γεωγραφικής σύνθεσης του κάθε οργάνου του κόμματος, αναβαθμίζοντας με απόλυτα δημοκρατικό τρόπο και την εν της πράγμασι ποθητής εκπροσώπησης.

Το δίδαγμα από την Εκκλησία του Δήμου

Με κλήρωση για μία θητεία καθορίζεται η σύνθεση των ψηφοδελτίων των κομμάτων και με δεύτερη κλήρωση, που γίνεται μετά τις εκλογές, καθορίζεται η σειρά εκλογής των δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων καθώς και των βουλευτών, οι οποίοι πρέπει να εργάζονται και να διαμένουν στην περιοχή που εκπροσωπούν.

Με αυτά δημιουργούνται οι λεγόμενες εκκλησίες του δήμου, οι οποίες είναι πραγματικά αντιπροσωπευτικές και απελευθερωμένες από διαπλοκή. Τα μέλη των εκκλησιών του δήμου είναι του ιδίου πολιτικού εκτοπίσματος, λόγω των αυστηρών κριτηρίων που απαιτούνται για κάθε αξίωμα. Μαζί μαζί με τον περιορισμό της μιας θητείας και την επιστροφή του καθενός στην ιδιότητα του απλού πολίτη οι νέου τύπου εκκλησίες του δήμου-δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια, καθώς και η βουλή και ευρωβουλή, διασφαλίζουν με την υψηλότερη δυνατή πιθανότητα την θεμελιώδη αξιωματική αρχή της δημοκρατίας που είναι αυτή της ισοκρατίας.

Να τονιστεί εδώ ότι η διαπλοκή ήταν υπαρκτή στην Εκκλησία του Δήμου της αρχαίας Αθήνας, η οποία ήταν και αυτή αντιπροσωπευτική, όμως με πολύ κακή κοινωνική και γεωγραφική σύνθεση. Οι μόνες εκλογές που γίνονται στο κόμμα είναι αυτές για την ανάδειξη του προέδρου του κόμματος, καθώς και των επικεφαλής των κομματικών δημοτικών και περιφερειακών συνδυασμών. Οι εκλογές αυτές γίνονται σε σχετικές γεωγραφικές συνελεύσεις στις οποίες συμμετέχουν, με βάση τις προβλέψεις του καταστατικού, μόνον οι σχετικοί κληρωτοί αξιωματούχοι του κόμματος.

Τα προσόντα των υποψηφίων είναι, εκτός αυτών που αναφέρονται στο καταστατικό του κόμματος για όλα τα μέλη και τους κληρωτούς αξιωματούχους, αυτά που καθορίζουν έναν ειδικό κατάλληλο για το αξίωμα. Πριν την έναρξη της εκλογικής διαδικασίας όλοι οι υποψήφιοι για το σχετικό αξίωμα παρουσιάζουν το όραμά τους μέσα από το οποίο αναδεικνύεται η γνώση, η εμπειρία και το ήθος τους. Οι εκλεγμένοι δια του τρόπου αυτού μπορούν να δικαιούνται και δεύτερη θητεία. Το πρόγραμμα της τοπικής ανάπτυξης καθορίζεται από την τοπική οργάνωση του κάθε κόμματος, η οποία με το νέο καθεστώς διαθέτει απόλυτη εξουσία.

Με όλα τα παραπάνω, που δεν χρειάζονται συνταγματικές αλλαγές για να υλοποιηθούν, το πολιτικό κόμμα μεταμορφώνεται σε πυρήνα δημοκρατικής λειτουργίας, απελευθερωμένο από όλα τα πλοκάμια της διαπλοκής που κατατρέχουν όλα τα σημερινά κόμματα, και αυτή θα εξάγεται και στην υπόλοιπη κοινωνία που την έχει πολύ ανάγκη. Με αυτόν τον τρόπο καθιερώνεται και η διαδικασία για μετασχηματισμό των βάρβαρων σημερινών κοινωνιών σε πολιτισμένες οάσεις στον πλανήτη, που τις έχει ανάγκη επειγόντως. Για την πλήρη αιτιολόγηση των προτεινόμενων μέτρων βλ. “Δούρειος Ίππος της Δημοκρατίας”, εκδόσεις Άμμων.