Αλλοιωμένος ο αντίλαλος της Αριστεράς…

Ποιος είναι ο ρόλος της Αριστεράς σε μια εποχή της παντοδυναμίας της εικόνας, σ’ ένα κόσμο που κυριαρχεί η ελαφρότητα, η ευκολία, η αναιτιολόγητη επιπολαιότητα; Εκεί όπου οι συνθήκες αληθοφάνειας, κυρίαρχες πια, παίζουν με τις αντοχές των πολιτών και η αλήθεια έχει δεχθεί ηλεκτροπληξία στη ρίζα της από τα fake news; Ποιες είναι οι προτάσεις της Αριστεράς εκεί όπου η ελευθερία και η σκλαβιά, η ελπίδα και ο τρόμος, οι αξίες και οι απαξίες, σαν φαντάσματα θλίψης και αδράνειας, συνταξιδεύουν σε μια διαρκή επιταχυνόμενη κίνηση και καταλήγουν σε απόλυτο βαθμό αδιαχώριστες έννοιες;

Και ποια είναι η θέση της Αριστεράς στον ορίζοντα των νέων μορφών, όπου τα πολιτικά κόμματα εξαναγκάζονται να ενσωματώνονται μέσα από εκβιασμούς και διεθνείς πιέσεις σε άλλους μηχανισμούς, χάνοντας τον χαρακτήρα τους, καταλήγοντας έτσι να γίνουν καταχρηστικές εξουσίες; Με συνέπεια της παραπάνω εξέλιξης, τα κόμματα να παρκάρουν στην ακινησία, χωρίς ιδεολογικές αναφορές και πολιτικές διακριτότητες, ώστε να μην λαμβάνουν τις αποφάσεις για τα μεγάλα ζητήματα στο εσωτερικό τους και όλες οι λύσεις στα επείγοντα ζητήματα να παραδίδονται έτοιμες από εξωθεσμικούς παράγοντες.

Επίσης, ποια είναι η στάση της Αριστεράς σ’ ένα κόσμο πολυφωνικής αφωνίας, όπου όλοι συμμετέχουν σε συζητήσεις κρίσιμων ζητημάτων, όλοι εκφράζουν γνώμες και καταθέτουν προτάσεις. Όλα αυτά, όμως, καταλήγουν να γίνουν μια ηχώ του αφεντικού τους (όπως έλεγε ο Ζακ Λακάν) ενός μονότονου και ηχηρού παραγγέλματος που λέει “στοιχηθείτε και προσαρμοστείτε στο άμεσο σχήμα της συνεχιζόμενης κυριαρχίας”.

Το 1991 ο Φερντινάντο Αντορνάτο Ιταλός διανοούμενος της Αριστεράς και εισηγητής στην Ιταλία της νέας Αριστεράς, έτσι όπως εκείνη πρέπει να προσαρμοστεί κάτω από τις φιλοδοξίες της παγκοσμιοποίησης, στο βιβλίο του “Πέρα από την Αριστερά” (εκδόσεις Pizzoli), τονίζει: «Οφείλουμε να ξαναδώσουμε στον άνθρωπο μια πιο ισορροπημένη χρήση του χώρου και του χρόνου. Να πολεμήσουμε τα κομματικά δεσποτάτα. Να ξαναδιατυπώσουμε ένα νέο σύστημα εξουσίας μέσα από τον πλουραλισμό και να ονειρευτούμε ένα νέο κοινωνικό, πολιτικό,  οικονομικό, μέλλον όλοι μαζί μετα-κομμουνιστές, προ-κομμουνιστές και ανα-κομμουνιστές».

Τί είναι Πολιτική σήμερα;

Πολλές φορές, όμως, όλα αυτά φαίνονται σαν μονόλογοι ενός βασιλιά χωρίς βασίλειο, σαν αμφιδοξίες φιλολογικού καφενείου κι αυτό γιατί η “σχολή του ρεαλισμού” της πολιτικής σκέψης, η οποία έχει κερδίσει έδαφος και εμπνέεται από τον Μακιαβέλι, εγκατέστησε την άποψη ότι στην πολιτική δεν υπάρχουν αλήθειες και βεβαιότητες, αλλά αντικρουόμενες θέσεις, οι οποίες εκτιμούνται με την εφαρμογή τους.

Αυτό για το οποίο πρέπει να παλέψει η Αριστερά είναι να δώσει πολιτικό νόημα στο αίνιγμα του ορισμού, τί είναι Πολιτική σήμερα; Να διατηρήσει το ανυποχώρητο αίσθημα της αλληλεγγύης και της οικονομικής υποστήριξης των μεσαίων και αποκλεισμένων κοινωνικών στρωμάτων. Και όλα αυτά κάτω από τον πολιτικό ορίζοντα για ένα κόσμο δικαιοσύνης και ζωτικής ανάγκης να ξαναδοκιμάσει τα ξεχασμένα όνειρα της για μια κοινωνία ισότητας που διακυβεύεται διαρκώς με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Η ανάγκη η Αριστερά να επιστρέψει στα κριτήρια με τις ζωηρές ονειροπολήσεις είναι όσο ποτέ άλλοτε θεμελιώδης και αυτό γιατί στο απέραντο κενό των πολιτικών διαφοροποιήσεων και συγχωνεύσεων θα πρέπει να δείξει ότι δεν θα οδηγηθεί στη χοάνη των συναριθμήσεων. Εκεί όπου η Δεξιά και η Αριστερά εναλλάσσονται ως κόμματα εξουσίας και δομημένων συμφερόντων.

Να τολμήσει να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Και ένα από αυτά είναι να καταδείξει ότι η υπακοή σε παρα-συνταγματικές πολιτικές αποτελεί ανένδοτη κατασκευή αλυσίδας παραιτήσεων από αξίες, ιδανικά, και από ατομικές και συλλογικές ελευθερίες. Επίσης, να ξαναβάλει μπροστά το δίλημμα της αντίστασης ή της ενσωμάτωσης. Η Αριστερά δεν έχει ανάγκη από σύγχρονους πολυούχους των συναινέσεων, ούτε από πολυούχους του θρύλου των πετυχημένων στα τραπεζοπιστωτικά σαλόνια, ούτε επίσης από πολυούχους της γραφειοκρατικής τεχνογνωσίας. Και το σημαντικότερο η Αριστερά δεν μπορεί να γίνει κομματικό μόσχευμα του νεοφιλελευθερισμού και να υιοθετήσει τις γονιδιοτοξικές ιδιότητες του.