Άνθρακες ο θησαυρός η “πανάκεια” Προεδρική Δημοκρατία

Στις μέρες μας, λόγω της οικονομικής κρίσης που πέρασε η υφήλιος παρατηρείται αύξηση του αριθμού των πολιτών που τα έχουν με το πολιτικό σύστημα και θέλουν να δουν κάποια αλλαγή. Παρά ταύτα η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών τα έχει με τα πρόσωπα που κατέχουν καρέκλες εξουσίας και καθόλου με το σύστημα, ιδίως στο Δυτικό Κόσμο, όπου έχουν την εντύπωση ότι κυριαρχεί η δημοκρατία. Άλλωστε σε όλες αυτές τις χώρες οι εξουσίες αναδεικνύονται με εκλογές.

Για τη μεγάλη πλειοψηφία εκλογές σημαίνει ίσον δημοκρατία. Ένα μέσο, οι εκλογές, που “επινοήθηκε” με στόχο δήθεν την εξυπηρέτηση των αξιωματικών αρχών της δημοκρατίας έχει γίνει συνώνυμο με τη δημοκρατία. Οι αρχές της δημοκρατίας εκτοπίστηκαν και τη θέση τους κατέλαβαν οι εκλογές, οι οποίες δεν υπηρετούν τη δημοκρατία, αλλά τις ορέξεις ολιγαρχών. Παρά ταύτα η μεγάλη πλειοψηφία, βαθιά εθισμένη στην εκλογική διαδικασία, ζει το όνειρό της, ότι δηλαδή ζει σε δημοκρατικό καθεστώς.

Οι λίγοι ενδιαφερόμενοι για αλλαγές του πολιτικού συστήματος δεν έχουν καταλήξει σε αυτό που μπορεί να το αλλάξει, αλλά ακολουθούν διάφορες στην πράξη μη εναλλακτικές, δυστυχώς, προτάσεις για την αλλαγή του, οι περισσότερες των οποίων ακολουθούν την πεπατημένη γιατί είναι εγκλωβισμένοι στη λογική της εκλογικής διαδικασίας την οποία θεωρούν βασικό συστατικό της δημοκρατίας παρά την παραγωγή, δια αυτής, πληθώρας αντιδημοκρατικών αποτελεσμάτων που προκύπτουν ως αποτέλεσμα της διαπλοκής, η οποία παράγεται από την αδελφή της που ακούει εις το όνομα: εκλογική διαδικασία.

Κουβέντες χωρίς περιεχόμενο

Η Ελλάδα από το 1821 και ύστερα αντί να πρωτοτυπήσει υιοθέτησε τις καπιταλιστικές εμπνεύσεις που λανσάρουν οι ισχυροί ως δημοκρατικό πολίτευμα. Οι ισχυροί της Δύσης με τον τρόπο αυτό εξασφάλισαν έκτοτε τον έλεγχο των μικρότερων χωρών για να διασφαλίζονται έτσι τα κέρδη των καπιταλιστών. Γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο ότι οι προτάσεις για αλλαγές του πολιτικού συστήματος δεν μπορούν να ξεφύγουν από την πεπατημένη.

Μια τέτοια αλλαγή προτείνεται σαν “μάνα εξ ουρανού” για την Ελλάδα από τον κ. Ιπποκράτη Χατζηαγγελίδη, σε άρθρα του στο SLpress.gr και σχετίζεται με το περιβόητο αμερικάνικο προεδρικό σύστημα. Ισχυρίζεται ότι «Ο σημαντικότερος λόγος για το μετασχηματισμό του πρωθυπουργικού σε προεδρικό σύστημα είναι ο πλήρης διαχωρισμός των εξουσιών, ως αναγκαίας και ικανής συνθήκης για την ομαλή λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος». Μεγάλη κουβέντα, χωρίς περιεχόμενο.

Προφανώς ο Μακαρθισμός είναι λίγο παλαιός και να τον ξεχνάμε, αλλά τουλάχιστον ο τραμπισμός δεν πρέπει να ξεχνιέται τόσο γρήγορα. Ύστερα υπάρχουν και οι γκρίζες περίοδοι που θεωρούνται από τους μη έχοντες εμπειρίες ως δημοκρατικοφερόμενες. Για αυτές να ρωτήσουμε τους μαύρους! Αυτοί ξέρουν καλύτερα. Αλλά υπάρχουν και οι κανονικές περίοδοι, οι οποίες καλύπτουν τις ασχήμιες τους.

Μία πικρή εμπειρία

Προσωπικά, όταν τελείωσα το μάστερς στο πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης η General Electric μου είχε προσφέρει θέση ερευνητού στο ερευνητικό της κέντρο στο Σκανέκτιτι της Πολιτείας της Νέας Υόρκης, για να έρθει η κυβέρνηση να καταργήσει την απόφαση της General Electric, γιατί, σύμφωνα με την FBI, ήμουν επικίνδυνος για τις ΗΠΑ, γιατί έτυχε να είμαι Γενικός Γραμματέας της Επιτροπής για την Αυτοδιάθεση της Κύπρου!

Αυτό με έφερε πίσω στο πανεπιστήμιο για να κάνω το διδακτορικό μου και μάλιστα σε ένα θέμα που σχετίζεται με τη ροή αίματος στους πνεύμονες, που θεωρούσα ότι το FBI δεν θα ανησυχούσε για την ασφάλεια των ΗΠΑ. Και όμως, όταν τελείωσα το διδακτορικό μου και το πανεπιστήμιο του Στάνφορντ μου προσέφερε θέση ερευνητού σε πρόγραμμα της ΝΑΣΑ που μελετούσαν τις συμπεριφορές οργανισμών σε συνθήκες “έλλειψης” της βαρύτητας, πάλι η κυβέρνηση των ΗΠΑ έκανε το θαύμα της και το πανεπιστήμιο απέσυρε την προσφορά.

Ή όταν καλέσαμε τον Ανδρέα Παπανδρέου τον Μάϊο του 1974 και μίλησε στο Hunter College, εμένα το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ με ανάγκασε να εγγραφώ ως πράκτορας ξένης δύναμης, με βάση το Act του 1937 (εδώ στην Ελλάδα οι εκτελεστικάριοι του ΠΑΣΟΚ αυτό το μετέτρεψαν, για ευνόητους λόγους, σε πράκτορα της CIA) και τον Ανδρέα τον ενημέρωσαν με επιστολή πως στο μέλλον μπορεί να κάνει ταξίδι στις ΗΠΑ, μόνον για τουρισμό! Ο φάκελός μου εκεί είναι μεγάλος. Όποιος ενδιαφέρεται, ευχαρίστως να τον εξουσιοδοτήσω να τον αποκτήσει!

Τον ελληνικό δεν θα τον γνωρίσω, αν και τον έζησα στο πετσί μου όσο ζούσα στην Ελλάδα, γιατί τον έκαψαν! Αυτά σε ό,τι αφορά την ομαλή λειτουργία της αμερικάνικης “δημοκρατίας”.
Ο ισχυρισμός του αρθρογράφου ότι: «ο πλήρης διαχωρισμός των εξουσιών αποτελεί την αναγκαία και ικανή συνθήκη για την ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας» επίσης δεν ισχύει. Αυτό θα συνέβαινε εάν αυτή η συνθήκη εφαρμόζεται σε καθεστώς πραγματικά δημοκρατικού πολιτεύματος. Κι’ αυτό γιατί και το προεδρικό σύστημα ζει από τη διαπλοκή.

Άνθρακας ο θησαυρός

Πρόσφατα κατακρεούργησαν οι ρεπουμπλικάνοι την κ. Τσένι, που δεν ήταν ένθερμος οπαδός του Τραμπ, γιατί τόλμησε και τον κατηγόρησε. Υπήρξα περιφερειακός αρχηγός (district leader) του Δημοκρατικού Κόμματος στο Westchester της Πολιτείας της Νέας Υόρκης και γνωρίζω πολύ καλά πως διαπλέκονται οι διάφοροι υποψήφιοι σε κάθε κόμμα με την ηγεσία. Όποιος ενδιαφέρεται ας κάνει μια ερώτηση στον Ομπάμα για να του πει τι αντιμετώπισε ως πρόεδρος των ΗΠΑ από τους ρεπουμπλικάνους και πόσο “ανεξάρτητοι” ήταν ως μέλη της Γερουσίας και της Βουλής των Αντιπροσώπων, από τα κέντρα που τους εξασφαλίζουν την επανεκλογή τους.

Ο Lawrence Lessig, καθηγητής του Χάρβαρντ στο βιβλίο του “They Don’t Represent US” περιγράφει πως και τα δυο κόμματα, δια της μεθόδου του gerrymandering, εξασφαλίζουν την επανεκλογή του 85% των γερουσιαστών και των αντιπροσώπων της Βουλής. Εδώ πολλά μπορεί να πει κανείς, αλλά σε άλλο άρθρο εάν προκληθώ. Γι’ αυτό και το προεδρικό σύστημα είναι άνθρακας ο θησαυρός.

Βασικά ο αρθρογράφος συγχέει το δημοκρατικό πολίτευμα με το ρωμαϊκό ρεπουμπλικανικό σύστημα, το οποίο ο καπιταλισμός λανσάρισε αργότερα ως δημοκρατικό. Στο σύστημα αυτό όλες οι δουλειές γίνονται δια της διαπλοκής και της ισχύος του ισχυρού. Όπως δηλαδή γίνονται τα πράγματα και στην “ελεύθερη” αγορά του Άνταμ Σμιθ.